دیدار محمدجواد ظریف با «دایان فینشتاین» سناتور امریکایی در سفر چند هفته پیش به نیویورک با اعتراض برخی نمایندگان منتقد دولت در مجلس روبه‌رو شد. سیدحسین نقوی حسینی، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی گفته است که ظریف در این باره باید به مجلس توضیح دهد. سیدعباس موسوی، سخنگوی وزارت امور خارجه اما در این باره گفت: «بیش از دو دهه است که در جهت روشنگری و تبیین سیاست‌های جمهوری اسلامی با نخبگان سیاسی غیردولتی امریکا شامل اعضای کنگره- که مقام دولتی محسوب نمی‌شوند- گفت‌وگو و تبادل نظر می‌شود.
این افراد نه مقام دولتی هستند و نه اختیار دارند و نه مسئولان ایران با آنها مذاکره کرده یا خواهند کرد. وی افزود: هدف این گونه دیدارها - که البته وقت و نیروی زیادی نیز از وزیر امور خارجه در سفرهای فشرده ایشان می‌گیرد- جلوگیری از تأثیرگذاری گروه‌های فشار همچون گروه بی‌ بر جامعه سیاسی و افکار عمومی امریکاست و به همین دلیل هم با واکنش شدید و عصبانیت تندروها مواجه می‌شود.» گفتنی است وزارت خارجه امریکا هم اعلام کرده که این دیدار با این وزارتخانه امریکایی هماهنگ نشده بود.

سیاوش رضایی
خبرنگار
پایه های جدید مالیاتی همانند   «مالیات بر جمع درآمد»، «مالیات بر عایدی سرمایه با اولویت مالیات بر عایدی املاک» و «مالیات بر سود سپرده بانکی» در دستور کار دولت و مجلس قرار گرفته است. مالیات نخستین بخشی است که در پروژه اصلاح بودجه مطرح می‌شود. در ماه‌های پایانی سال گذشته بود که رئیس مجلس از دستور رهبر معظم انقلاب برای اصلاح ساختارهای بودجه خبر داد، ساختاری که از دهه‌های قبل صاحبنظران یکی از مشکلات نظام اقتصادی ایران را به آن نسبت می‌دهند. برهمین اساس، باید بیشترین بهره‌برداری از منابع و اعتبارات بودجه‌های سنواتی صورت گیرد. در شرایطی که تحریم‌های صنعت نفت باعث کاهش درآمدهای نفتی شده است، مالیات که هم‌اکنون 37 درصد منابع عمومی بودجه و 47 درصد از هزینه‌های جاری دولت را پوشش می‌دهد، می‌تواند مسیر همیشگی بودجه در ایران را تغییر دهد. درواقع بدون اینکه نرخ‌های مالیاتی افزایش یابد و به مؤدیان فعلی فشار وارد شود، می توان با تعریف پایه‌های مغفول مانده مالیاتی و همچنین بستن راه‌های فرار مالیاتی سهم نفت را در سند مالی کشور به حداقل رساند. درهمین راستا، سه پایه مالیاتی جدید شامل «مالیات بر جمع درآمد»، «مالیات بر عایدی سرمایه با اولویت مالیات بر عایدی املاک» و «مالیات بر سود سپرده بانکی» در دستور کار  بررسی و اصلاح دولت و مجلس قرار گرفته است. درهمین خصوص محمدقاسم پناهی، سرپرست سازمان امور مالیاتی کشور در گفت‌و‌گو با «ایران» ضمن اشاره به ظرفیت‌های بخش مالیات در بودجه برنامه‌های جدید این سازمان را تشریح کرده است.

با توجه به شرایط خاص اقتصادی کشور، کارشناسان اعتقاد دارند باید در بودجه و هزینه و درآمدهای آن اصلاحات و تغییراتی صورت گیرد. در همین زمینه یکی از مهم‌ترین بخش‌ها مالیات است که می‌تواند بخشی از خلأ کاهش درآمدهای نفتی را پر کند. به اعتقاد شما درآمدهای مالیاتی تا چه حد می‌تواند افزایش یابد؟
سیاست اصولی دولت در بخش مالیاتی تأمین حداکثری منابع بودجه عمومی از طریق درآمدهای مالیاتی در راستای اهداف و رویکردهای اصلاح نظام مالی دولت و کاهش اتکا به درآمدهای نفتی است. بدیهی است پیگیری این سیاست بویژه در شرایط تداوم آثار تحریم‌های اقتصادی و نفتی و بویژه کاهش شدید قیمت نفت بیش از گذشته مورد تأکید است. از سوی دیگر هم به جهت توجه دولت به لزوم اتخاذ برنامه‌های معطوف به تهییج فعالیت‌های اقتصادی و بهبود فضای کسب‌وکار در راستای سیاست‌های خروج از رکود و هم در راستای برنامه‌های بلندمدت توسعه کشور که به رشد منابع داخلی تأکید دارد، لازم است به‌گونه‌ای عمل شود که حداقل فشار مالیاتی بر فعالیت‌های اقتصادی تحمیل شده و بار مالیاتی مؤدیان به نحوی تنظیم گردد که مالیات به‌هیچ‌وجه به‌عنوان مانع فعالیت‌های اقتصادی و انگیزه سرمایه‌گذاری محسوب نشود. در همین راستا، معرفی پایه‌های جدید مالیاتی به‌منظور اخذ مالیات از بخش‌های غیرمولد اقتصاد، ساماندهی معافیت‌ها و مشوق‌های مالیاتی، شناسایی مؤدیان جدید و جلوگیری از فرار و اجتناب مالیاتی به‌عنوان راهبردهای مدنظر سازمان در دستور کار قرار دارد.
هم‌اکنون سهم مالیات در تأمین درآمدهای بودجه چقدر است؟
بررسی ارقام مصوب درآمدهای مالیاتی در قانون بودجه سال 1398 نشان می‌دهد سهم مالیات در منابع عمومی دولت تقریباً برابر با 37 درصد است. همچنین بر اساس قانون مذکور، حدود 47 درصد از هزینه‌های جاری دولت از محل درآمدهای مالیاتی تأمین می‌شود.
دولت برای جلوگیری از فشار بر مؤدیان مالیاتی به سمت افزایش پایه‌های مالیاتی جدید رفته است. در این بخش سه پایه مالیاتی جدید شامل «مالیات بر جمع درآمد»، «مالیات بر عایدی سرمایه با اولویت مالیات بر عایدی املاک» و «مالیات بر سود سپرده بانکی» مطرح شده است. لطفاً به‌صورت تفکیکی درباره هر یک از پایه‌های جدید و ظرفیت درآمدزایی آن توضیح بفرمایید؟
همان‌گونه که ذکر شد یکی از روش‌های افزایش سهم مالیات در تأمین مالی دولت، معرفی پایه‌های مالیاتی جدید در راستای ایجاد شفافیت، جلوگیری از فرار مالیاتی و اخذ مالیات از بخش‌های غیرمولد اقتصاد است. بر همین اساس، سازمان امور مالیاتی کشور طبق سیاست‌های دولت به انجام مطالعات کارشناسی در خصوص امکان‌سنجی و برآورد آثار اقتصادی و اجتماعی اجرای سیستم مالیات بر جمع درآمد، معرفی پایه مالیات بر عایدی سرمایه و ساماندهی معافیت‌ها و مشوق‌های مالیاتی اقدام کرده است. شایان ذکر است فرآیند تدوین پیش‌نویس لوایح قانونی نیز با توجه به نتایج مطالعات آغازشده و امید است ظرف ماه‌های آتی تقدیم دولت و مجلس شود.
در خصوص ظرفیت مالیاتی و پایه‌های جدید مالیاتی چند نکته قابل‌توجه است؛ اول اینکه، اگرچه برخی از برنامه‌های اصلاحی مذکور علاوه بر هدف درآمدی، هدف اصلاح ساختاری را نیز در نظام مالیاتی درخود دارند اما درهرحال واجد آثار مثبت و قابل‌توجه بر درآمدها هستند. دوم اینکه، اثر نهایی اعمال این سیاست‌ها بستگی به نوع یا میزان معافیت‌های پایه‌ای که در خصوص آنها اعمال خواهد شد نیز دارد. سوم اینکه، معمولاً اثر درآمدی هر برنامه اصلاحی بویژه پایه‌های جدید در کوتاه‌مدت کمتر است و به‌ موازات تکمیل زیرساخت‌های مربوط و بهبود فرآیندهای اجرایی آن بیشتر خواهد شد. لذا نمی‌توان در خصوص میزان دقیق افزایش درآمدهای مالیاتی رقم دقیقی را از هم‌اکنون ذکر کرد.
یکی از بخش‌هایی که از دهه‌های گذشته وجود داشته و مدنظر کارشناسان قرار دارد ساماندهی معافیت‌های مالیاتی است. چنانچه این معافیت‌ها ساماندهی شود چه میزان به درآمدهای بودجه افزوده می‌شود؟
در ابتدا لازم به ذکر است معافیت‌ها و مشوق‌های مالیاتی کمابیش در همه کشورها وجود دارد. بااین‌حال گستردگی آنها در اقتصاد ایران و نیز نوع و شکل مشوق اعطایی از مشکلات نظام مالیاتی کشور است. به‌همین دلیل ساماندهی معافیت‌ها و مشوق‌های مالیاتی در دستور کار دولت قرار دارد و مراحل تهیه لایحه مربوط در جریان می‌باشد. با توجه به اینکه طبق تحلیل‌های هزینه-فایده لازم است برخی از امتیازات مالیاتی اعطا شود و هدف از لایحه مذکور نیز ساماندهی آن‌هاست و نه صرفاً حذف. رقم دقیقی به‌عنوان میزان افزایش در درآمدهای مالیاتی نمی‌توان ذکر کرد.اما بر اساس محاسبات اولیه، درآمد از دست رفته بخشی از معافیت‌های مالیاتی موجود که سازمان‌دهی آنها حیاتی‌تر است حداقل معادل 20 درصد درآمدهای مالیاتی فعلی است.
هم‌اکنون برآوردهای صورت گرفته درباره فرار مالیاتی چقدر است؟ آیا تفکیک حساب‌های بانکی شخصی و تجاری اشخاص برای جلوگیری از فرار مالیاتی مؤثر است؟
مطالعات بسیاری در خصوص روش‌های اندازه‌گیری، تشخیص و برآورد میزان فرار مالیاتی انجام شده است که عمدتاً برای سال‌های قبل است و شاید نتایج آنها برای شرایط امروز کشور به دور از واقعیت باشد، ضمن اینکه اعلام نتایج این مطالعه مشکلی را حل نمی‌کند. به‌هرحال هیچ کشوری در دنیا، وجود اقتصاد زیرزمینی و فرار مالیاتی را نمی‌تواند انکار کند و واقعیات کشور ما نیز در این خصوص چندان متفاوت با سایر کشورها نیست، اگرچه بررسی‌ها نشان می‌دهد هرچه اقتصاد کشور پیشرفت می‌کند، میزان فرار مالیاتی نیز هم‌زمان با تعمیق سیستم‌های اطلاعاتی و اقتصاد دیجیتال کاهش می‌یابد.
 با این‌ حال، میزان فرار و اجتناب در کشور در قیاس با حجم تولید ناخالص داخلی کشور و میزان معافیت‌های مالیاتی موجود و همچنین در مقایسه با کشورهایی که شرایط اقتصادی مشابهی با ایران دارند، وضعیت مشابه را داراست. اما در مقایسه با کشورهای درحال توسعه که اقتصاد آنها از شفافیت و نظم و انضباط مالی بالا برخوردار است، مناسب نبوده و طبق مطالعاتی که نتایج آن ارائه‌ شده در حدود 20 درصد از GDP است که به‌صورت اقتصاد زیرزمینی صورت می‌گیرد و به تبع آن مالیات مربوط به این بخش نیز در زمره فراریان مالیاتی تلقی می‌شود. آن چیزی که در شرایط فعلی اهمیت دارد، وجود عزم و اراده ملی برای مبارزه و کاهش حجم فرار مالیاتی در کشور است و خوشبختانه سازمان امور مالیاتی کشور برنامه‌های بسیار مناسبی برای کاهش فرار و اجتناب مالیاتی در کشور در دست اقدام دارد.
هر اقدامی که موجب شفافیت فعالیت‌های اقتصادی مؤدیان شود، در جلوگیری از فرار مالیاتی مؤثر خواهد بود.
تفکیک حساب‌های بانکی شخصی و تجاری اشخاص نیز قطعاً به شفافیت معاملات اقتصادی مؤدیان کمک خواهد کرد، اما نکته مهم‌تر از آن دسترسی کامل نظام مالیاتی به گردش تمامی حساب‌های بانکی توأم با شناسنامه‌دار بودن صاحبان این حساب‌ها نزد سازمان امور مالیاتی کشور است.
یکی از پیشنهادهای مرکز پژوهش‌های مجلس مالیات بر مشترکان پرمصرف آب، برق و گاز و مالیات بر خانه‌های لوکس است. آیا امکان اجرای آن وجود دارد؟
اصولاً مالیات بر پایه‌های مختلف ازجمله پایه درآمدی وضع و اخذ می‌شود و اشخاصی که در مصارف مختلف بیش‌ ازحد استاندارد مصرف می کنند باید از ضمانت اجرایی جریمه استفاده شود؛ بااین‌حال وضع مالیات بر مشترکین پرمصرف در دستور کار سازمان امور مالیاتی کشور قرار ندارد. اما با توجه به اینکه در حال حاضر قیمت آب، برق و گاز در کشور به‌صورت یارانه‌ای و حمایتی است و دولت عملاً روی این کالاها به‌صورت غیرمستقیم یارانه پرداخت می‌کند، باید یارانه این بخش را تعدیل کرد. در رابطه با مالیات بر خانه‌های لوکس در عمل هم تعیین معیار برای خانه‌های لوکس کار بسیار سختی است.
 اصولاً وضع مالیات بر دارایی در طول تاریخ چند دهه سال‌های اخیر به‌ندرت و به‌صورت مقطعی و برای موارد خاص در برخی کشورها معرفی و اعمال شده است و تجربه چندان موفقی نبوده است. اگرچه وضع عوارض محلی بر مسکن متناسب با ارزش آن برای تأمین هزینه‌های دولت‌های محلی همچون شهرداری‌ها در اغلب کشورها وجود دارد که در کشور ما نیز این عوارض در قالب عوارض نوسازی و به استناد مواد 2 و 4 قانون نوسازی و عمران شهری وصول می‌شود که ممکن است در خصوص اصلاح سازوکارهای آن بتوان اظهارنظر کرد. نکته نهایی اینکه وضع مالیات بر عایدی سرمایه در سطح ملی درصورتی‌ که مکانیزم‌های آن به‌صورت دقیق و کامل طراحی شود، بهترین سیاست مالیاتی مرتبط با دارایی‌های گران‌قیمت یا افزایش قیمت املاک است.

سید رضا صائمی
منتقد سینما
یک سال از مرگ بازیگری گذشت که فقط بخشی از خاطره سینما نبود، که بخشی از حافظه سینمایی و بصری مخاطب ایرانی بود. مخاطبی که پس از دهه‌ها دوری‌اش از پرده سینما، نه تنها او و فیلم هایش را فراموش نکردند، بلکه عاشق‌تر از گذشته، وفادارانه او را با عزت و شکوه به خاک سپردند و در فراقش گریستند. واقعیت این است که مرگ گاهی «فرمان» می‌چیند! فرمان نه فقط یک نقش و کاراکتر سینمایی که شمایل و نمادی از جوانمردی بود که در فرهنگ عامه ایرانی، جایگاه و اعتبار ویژه‌ای داشت. این شمایل علی رغم تغییر و تحولات گسترده و پیچیده‌ای که در این
40 سال رخ داده دست کم در کسوت شخصی مثل ناصر ملک مطیعی، احترام به او بیشتر هم شده است. مرگ ناصر ملک مطیعی اما مرگ یک بازیگر معروف و محبوب در سینما نبود، واکنش‌ها و حاشیه‌ها و پیش از آن بی‌مهری‌ها و ناسپاسی‌هایی که درباره او رخ داد، این رخداد تلخ را به یک پدیده یا مورد ویژه فرهنگی –سینمایی بدل کرد که با خوانش آن می‌توان به واقعیت‌هایی درباره سینمای ایران و مسائل آن رسید و همه آنها را حول مرگ این قهرمان، صورت بندی کرد. بدرقه باشکوه مردم در زمان خاکسپاری ناصر ملک مطیعی نشان داد که محبوبیت در هنر و بویژه سینما که با خاطره‌سازی تصویری گره خورده، امری نیست که با حذف و سانسور و ممنوع التصویری از بین برود. چنانکه مرحوم فردین نیز هیچگاه از ذهن و قلب مردم فراموش نشد. سینما واجد قدرت جاذبه جادوگرانه‌ای است که ممکن است قهرمان‌هایش زخمی و مصدوم شوند، حذف و سانسور شوند یا مشمول ممنوع التصویری و ممنوع‌الفعالیتی اما ممنوع القلوب نمی‌شوند و این گزاره که «از دل برود هر آن‌که از دیده برفت» درباره آنها صدق نمی‌کند. این واقعیت باید سیاستگذاران فرهنگی و سینمایی را متوجه کند که این، خود سینما و مخاطبانش هستند که قهرمان‌هایشان را می‌سازند و ستایش می‌کنند و قهرمان‌های واقعی سینما کسانی هستند که بیرون از پرده سینما و کسوت و قالب نقش‌ها، در دل و ذهن مخاطب نفوذ می‌کنند!
از تناقض‌های عجیب دیگر فرهنگ ما که با مرگ ناصر ملک مطیعی رقم خورد اتفاقی بود که در خانه آن مرحوم رخ داد. دزدیده شدن تندیس جشن سپاس از خانه این بازیگر نشان می‌دهد که نه سینمای ما که اخلاق ما در بحرانی‌ترین شرایط خود و در آستانه یک سقوط دردناک قرار گرفته. این عمل ناجوانمردانه‌ترین رفتاری بود که در خانه بازیگری رخ داد که نماد مردانگی و لوطی‌گری بود. مرگ ناصر ملک مطیعی و حواشی آن فرصتی برای مردم و مسئولان بود تا به بازنگری درباره سیاست‌ها، منش‌ها و تنش‌ها و رفتار‌های گذشته و امروز خود بیندیشند و سینما و سینماگران را آنچنان که هست و باید، بپذیرند. بیهوده نیست که می‌گویند پهلوانان هرگز نمی‌میرند. مرگ ناصر ملک مطیعی نشان داد که او نه فقط قهرمان سینمایی که یک قهرمان ملی بود. قهرمانی که پس از مرگش بار دیگر ظهور کرد.

مریم سالاری
خبرنگار دیپلماسی
بزرگترین تشکل کشورهای اسلامی گرچه  هدف ارتقای همبستگی و همگرایی کشورهای مسلمان را جست‌وجو می کرد اما به نظر می رسد این هدف تحت تأثیر رقابت جویی برخی بازیگران منطقه‌ای از آرمان اولیه خود فاصله گرفته است. در چنین فضایی ریاض می کوشد پیگیری خواست و اهداف جبهه امریکایی – اسرائیلی را در دستور کار نشست آتی سازمان کنفرانس اسلامی که قرار است دهم خرداد ماه جاری در مکه برگزار شود، در دستور کار قرار دهد. اقدامی که از همین حالا با هشدار جدی جمهوری اسلامی ایران رو به رو شده است. غلامحسین دهقانی، معاون حقوقی و بین‌المللی وزارت امور خارجه در گفت وگو با روزنامه ایران از اقدامات دیپلماتیک تهران برای مواجهه با کارشکنی احتمالی ریاض در نشست مکه سخن گفته است.
٭٭٭
میزبانی نشست آتی سازمان همکاری اسلامی که قرار بود خردادماه به میزبانی گامبیا برگزار شود، به مکه منتقل شد تا این شبهه به وجود بیاید عواملی در این تغییر میزبانی نقش داشتند؛ ارزیابی شما از این اتفاق چیست؟
گامبیا  از میزبانی انصراف داد. هر چند دلیل اصلی آن برای ما روشن نیست ولی به تصمیم‌ این کشور احترام می‌گذاریم و اینکه هیچ کشور آفریقایی دیگر عضو سازمان هم حاضر به برگزاری اجلاس نشد، موضوع بحث نیست. به هر حال بر اساس آیین کار سازمان  در چنین شرایطی اجلاس می‌تواند در مقر سازمان برگزار شود. البته این ملاحظه قابل تأمل وجود دارد که مقر سازمان همکاری اسلامی در جده است و برگزاری نشست سران در مکه مکرمه مشمول بند 4 ماده 2 آیین کار سازمان نمی‌شود. با این استدلال، بحث برگزاری نشست سران توسط عربستان سعودی نه به عنوان کشور میزبان مقر دبیرخانه سازمان همکاری اسلامی بلکه به عنوان عضو گروه عرب مطرح می‌شود. به عبارت دیگر، برگزاری نشست سران در مکه مکرمه توسط عربستان سعودی باید به معنی انتقال نوبت ریاست سران از گروه آفریقا به گروه عرب تلقی شود. در این صورت، با توجه به اصل چرخش جغرافیایی، تصمیم‌گیری در مورد ریاست بعدی نشست سران باید در نشست مکه اتخاذ شود و به نظر ما گروه آفریقا به دلیل عدم امکان برگزاری نشست سران، نوبت خود را به گروه دیگری منتقل کرده و گامبیا نمی‌تواند گروه آفریقا را میزبان نشست بعدی سران اعلام کند.
به نظر می‌رسد مقام‌های ریاض فارغ از پیگیری اهداف اصلی این سازمان در امتداد حمایت از اهداف جبهه امریکایی- اسرائیلی برنامه مشخصی در دستور کار نشست پیش رو دارند، این موضوع را تا چه اندازه نزدیک به واقعیت می‌دانید؟
 واقعیت این‌ است که سازمان همکاری‌های اسلامی در سال ۱۹۶۹ به دنبال آتش‌سوزی که در مسجدالاقصی رخ داد با هدف حمایت از حقوق فلسطینیان و پیگیری آرمان فلسطین تشکیل شد ولی متأسفانه این سازمان هر ساله به دلیل منویات سیاسی کوته بینانه برخی اعضا بویژه دولت میزبان از این هدف فاصله گرفته و در عمل کار مؤثری برای این هدف اصلی سازمان انجام نداده است. با توجه به وضعیت خطیر فلسطین در شرایطی که دولت ترامپ سفارت خود را به قدس شریف انتقال داده و آن را به عنوان ‌پایتخت رژیم صهیونیستی اعلام کرده وظیفه این سازمان و اعضای آن دوچندان می‌شود و باید در اجلاس مکه سازمان از تکرار مواضع کلیشه‌ای همیشگی‌اش فراتر رفته و تصمیمات مهمی برای مقابله با این روند نامبارک و خطرناک اتخاذ کند ولی مجموعه اخبار و گزارش‌ها نشان می‌دهد که جهت حرکت  ممکن است در این اجلاس خلاف این باشد و نه تنها حمایت جدی از آرمان فلسطین به عمل نمی‌آورند بلکه برخی سعی دارند دشمن دنیای اسلام یعنی رژیم صهیونیستی را به انحای مختلف تطهیر نموده و با ترویج ایران هراسی دشمنی‌ها را متوجه ایران کنند. البته بی تردید جمهوری اسلامی ایران با طرح هر موضوعی که می‌تواند از طریق ایجاد شکاف و دو‌دستگی میان کشورهای اسلامی، آرمان فلسطین را خدشه‌دار و کمرنگ سازد شدیداً مخالف است و این‌گونه اقدامات را به منزله اقداماتی در راستای تأیید و تقویت سیاست صهیونیسم جهانی علیه وحدت و موجودیت جهان اسلام و خدمت به اسرائیل ارزیابی می‌کند.
تنش و مناقشه در مناسبات ایران و عربستان پس از انقلاب  به مرحله‌ای بی‌سابقه و متفاوتی وارد شده است و این در حالی است که نگرانی ریاض از ضعف بیشتر در رقابت منطقه‌ای با جمهوری اسلامی و بخصوص رویکردهای فعلی و آتی امریکا در قبال کشورمان در تشدید رقابت ریاض با تهران بی تأثیر نبوده است، از این رو به نظر می‌رسد مقام‌های سعودی از هر فرصت منطقه‌ای از جمله نشست کشورهای اسلامی برای پیگیری اهداف خود علیه تهران بهره گیرند.
این احتمال وجود دارد که عربستان و شماری اندک از دولت‌های همفکر آن بخواهند با سوء‌ استفاده از نشست مکه در جهت اقدام علیه برخی از اعضا از جمله جمهوری اسلامی ایران اقداماتی به عمل آورند. با توجه به تجربه تلخی که ما از نشست‌های اخیر شورای وزیران امور خارجه و سران سازمان در دو سه سال گذشته که آخرین آن در ابوظبی بود داریم، چنین اقدامی را از سوی آنها دور از انتظار نمی‌دانیم. از این رو از سایر کشورهای اسلامی درخواست کرده‌ایم تا برای خارج ساختن سازمان همکاری اسلامی از کنترل و اعمال نفوذ بسیار بالای یک کشور و طیف سیاسی کم شمار حامی آن و کمک به حرکت تکاملی آن به سمت یک سازمان بین‌المللی دموکراتیک مبتنی بر روش‌های تصمیم‌گیری اجماعی قدم بردارند.
در این زمینه چه اقدامات عملی صورت گرفته است؟
هفته گذشته من سفرای کشورهای اسلامی را به وزارت امور خارجه دعوت کردم و ضمن تشریح کاستی‌ها و مشکلاتی که این سازمان با آن روبه‌روست از جمله عدم بیطرفی دبیرخانه به علت فشارهای دولت میزبان و عدم رعایت مقررات آیین کار در حین برگزاری اجلاس‌ها توسط رؤسای اجلاسیه‌ها بدین گونه که به هیچ وجه به قاعده اجماع احترام نمی‌گذارند و اسنادی را که مطابق میل عربستان و معدود همراهانش است بدون توجه به نظرات دیگران تصویب می‌کنند و اینکه بیانیه‌های اجلاس را  بدون مذاکره و توجه به نظرات مخالف از طرف همه اعضا تصویب می‌کنند. به آنها گفتم سکوت شما در مقابل این بی قانونی‌ها و تبعیض‌ها که عمدتاً هم در حق جمهوری اسلامی ایران اعمال می‌گردد موجب بی اعتباری این سازمان و اسناد آن شده و بدتر از این نیز می‌شود و هنگامی که ما ببینیم به نظرات‌مان توجه نمی‌شود و کسی هم به این رفتار تبعیض آمیز و غیرقانونی اعتراض نمی‌کند ما نیز در این جلسات شرکت نمی‌کنیم تا به سوء استفاده آنها کمک نکرده باشیم. به آنها گفتم این توهین آمیز است که تأیید شما را پای سندی می‌گذارند که شما آن را قبول ندارید و در شکل‌گیری آن هم هیچ نقشی نداشته‌اید. در اجلاس ابوظبی که رئیس با کمال وقاحت و بدون رعایت هیچ یک از مقررات آیین‌نامه و عرف جلسات بین‌المللی سعی کرد سندی را که خودشان تهیه کرده بودند و در آن ادعاهای موهوم خود علیه ایران را به عنوان موضع سازمان آورده بودند وقتی با اعتراض من به عنوان رئیس هیأت ایرانی مواجه شد، گفت این سند رئیس است. گفتم اگر سند رئیس است چرا در بند اول گفته‌اید ما وزرای عضو سازمان، خوب بگویید دولت امارات و بعد هم نیازی به تصویب در اینجا ندارید. او که جوابی نداشت خواست سند را تصویب کند که من با سرو صدا اجازه ادامه کار به وی ندادم و رئیس و دبیرکل و همراهان‌شان قبل از تصویب سند جلسه را ترک کردند و اصلاً سندی تصویب نشد. من هم بعد از خروج آنها جلسه را ترک کردم. ولی آنها رفتند در مصاحبه مطبوعاتی اعلام کردند که بیانیه ابوظبی تصویب شد و چنین و چنان. و خبرنگاران‌شان هم گفتند که هیأت ایرانی جلسه را ترک کرده و بی بی سی و امثالهم هم بر همین مبنا قضاوت‌هایی کردند در حالی که ما جلسه را به هم زدیم اول رئیس و هیأت رئیسه بیرون رفتند بعد من جلسه را ترک کردم. به سفرا گفتم که آیا باید جلسات و اسناد این سازمان بدین گونه تصویب شوند و هیچ کس هم چیزی نگوید. آیا بدین ترتیب کسی برای مصوبات این سازمان ارزشی قائل می‌شود جز یک ابزار تبلیغاتی که در دست عربستان و برخی نزدیکانش باشد. به هر حال خواستیم که با این روند مقابله کنند.
مناسبات بورکراتیک جمهوری اسلامی با سازمان کشورهای اسلامی ذیل سیاست‌های تقابلی ریاض در چه سطحی قرار دارد؟
تعطیلی نمایندگی دائم جمهوری اسلامی ایران در سازمان همکاری اسلامی درجده توسط دولت میزبان در آوریل 2017 و خروج سفیر و نماینده دائم ایران ازعربستان در همان تاریخ به عنوان یکی از پیامدهای غیرمنطقی واکنش عربستان به قطع روابط دوجانبه بوده است. این در حالی است که ما تاکنون هیچ گونه پاسخی از دبیرخانه و دولت میزبان طی دو سال گذشته به رغم معرفی سرپرست جدید برای نمایندگی و اعلام آمادگی ایران برای انتخاب مکانی جدید برای نمایندگی خود نزد سازمان نداشته‌ایم.

بــــرش
بنابراین پیگیری دیپلماتیک اهداف جمهوری اسلامی و تأکید بر خواسته ایجاد وحدت و همگرایی میان کشورهای منطقه در شرایطی که پیداست عربستان رهبری شماری از کشورهای عربی اسلامی عضو این سازمان را با هدف ایجاد شکاف و تقویت رقابت خود با ایران در دست دارد تا چه اندازه می‌تواند تأثیرگذار باشد؟ اساساً حضور دیپلمات‌های ایرانی در چنین نشست‌هایی با در نظر گرفتن چه مؤلفه‌هایی انجام می‌شود؟
ما تاکنون نسبت به رفتارهای جانبدارانه به نفع برخی از اعضا علیه برخی دیگر از اعضا مانند سکوت مطلق دبیرکل در قبال اقدامات تروریستی متعدد انجام شده علیه ملت و دولت ایران در داخل و خارج از کشور و بروز بلایای طبیعی مختلف در ایران و در عین حال واکنش وی به مواردی بسیار کم اهمیت‌تر در دیگر کشورهای عضو و حتی غیر عضو و همچنین صدور بیانیه‌های بسیار مشکوک و جهت‌دار علیه برخی از اعضا در نقض صریح اصول عدم جانبداری و عدم دخالت در امور داخلی اعضا که یکی از مضحک‌ترین موارد قابل ذکر در این خصوص صدور بیانیه‌ای به مناسبت خروج امریکا از برجام بود که طی آن به جای محکومیت اقدام غیرقانونی امریکا و ترامپ، ایران را آماج انتقادات و حملات خویش قرار داد، اعتراضات جدی داشته‌ایم با این حال تلاش می‌کنیم با دراز کردن دست دوستی و برادری جمهوری اسلامی ایران به سمت کلیه اعضای سازمان همکاری اسلامی برای همفکری و همکاری در جهت اصلاحات معنی‌دار و تقویت نهادهای دموکراتیک در آن با هدف پایان دادن به مشکلات و نابسامانی‌های به وجود آمده در سازمان در چند سال اخیر تلاش کنیم.
نکته ای که در پا‌یان ذکر آن ضروری است و به همه اعضا گوشزد کرده ایم این است که این سازمان برای همکاری بین کشورهای اسلامی برای حمایت از آرمان فلسطین و ارتقای همکاری‌ها در حوزه‌های هفتگانه ای که در منشور سازمان آمده تشکیل شده ولی هم اکنون به ابزاری برای پیشبرد منویات دولت میزبان و برخی نزدیکان آن تبدیل شده است. نباید اجازه دهند این سازمان بین‌المللی بدین شکل به قهقرا رفته و به جای ایجاد وحدت و ارتقای همکاری‌ها بین کشورهای اسلامی ابزاری برای اعمال فشار به یکی از اعضا یا حتی وسیله ای برای خدمت به رژیم صهیونیستی گردد. از آنجا که فعلاً ما شاهد آن هستیم که هیچ      قاعده ای در تصمیم گیری‌های این سازمان رعایت نمی شود و گرایش فعالیت‌های دبیرکل عربستانی و ساز و کارهای موجود ضدیت با جمهوری اسلامی ایران است تا زمانی که بقیه کشورها بی تفاوت هستند و حاضر نیستند بنا به هر ملاحظه ای با این روند مخرب مقابله کنند، ما با حضور سطح بالا در جلسات این سازمان به اسناد و تصمیمات آن اعتبار نخواهیم داد.

رئیس جمهوری وحدت فکر و اعتماد به یکدیگر را از ملزومات اصلی پیروزی در جنگ اقتصادی امریکا علیه ایران اسلامی دانست و با تأکید بر اینکه قطعاً از رنج و مشکلات مردم خبر دارم و  تمام تلاش دولت جلوگیری از سخت‌تر شدن زندگی مردم است، از رسانه‌های همگانی خواست برای امیدآفرینی به مردم و خنثی‌سازی تبلیغات دشمنان، اقدامات و دستاوردهای دولت را برای مردم بازگو کنند. به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی ریاست جمهوری، حجت‌الاسلام والمسلمین حسن روحانی شامگاه شنبه در دیدار با  جمعی از اصحاب رسانه با بیان اینکه شرایط ما بسیار سخت است، تصریح کرد: افتخار دولت این است که با توجه به شرایط سخت کنونی، ذخیره کالاهای اساسی نسبت به سال‌های قبل بهتر است و این یعنی دولت تلاش می‌کند که اجازه ندهد شرایط برای زندگی مردم سخت‌تر شود.
رئیس جمهوری با اشاره به دوران حکومت امیرمؤمنان علی(ع) در جامعه اسلامی، گفت: حضرت علی(ع) همان حکومت عدلی است که توأم با مظلومیت بی‌نظیر تاریخی بود. مطمئناً پس از پیامبر اسلام(ص) مقامی بالاتر و برتر از امیر مؤمنان علی(ع) وجود ندارد و او همان کسی است که فرمود من ولایت و خلافت را نمی‌خواستم و شما مردم آن را بر من تحمیل کردید و نتیجه آن این طور شد که فراز و نشیب‌های جامعه و کم‌اطلاعی مردم که به نوعی به ضعف رسانه‌های آن زمان برمی‌گردد، موجب شد تا امیر مؤمنان در عین حالی که عادلانه‌ترین و بهترین حکومت را برقرار کرد، اما بالاترین مظلوم عالم نیز بود.
روحانی تصریح کرد: در آن دوران مشکل این بود که رسانه‌های ضد عدل امیر مؤمنان علی(ع) اعم از خوارج و دیگر دشمنان توانسته بودند افکار مردم را نسبت به حکومت علوی مشوش کنند و عده‌ای نگذاشتند پیام، ‌صدا و راه امیر مؤمنان در دل مردم بنشیند و نکند امروز نیز شاهد تکرار تاریخ باشیم.
 اصل 59 قانون اساسی بن‌بست‌شکن است
رئیس جمهوری اظهار داشت: نگاه، صبر و استقامت مردم هیچ گاه برای من فراموش شدنی نیست و هر چند که کار دولت و خدمات آن حتماً بی‌نقص نبوده، اما مردم هرگز گلایه‌ای نکردند. هیچ ‌کس نمی‌تواند ادعا کند که کاری که انجام می‌دهد، بی‌نقص است و دولت نیز جدای از آن نیست، تازه اگر همه اختیارات قانون اساسی را در اختیار دولت بگذارند.روحانی با اشاره به سخنان یکی از مدیران رسانه‌ها درخصوص استفاده از اصل 59 قانون اساسی برای همه‌پرسی، گفت: اصل 59 قانون اساسی، اصلی بن‌بست شکن است و می‌گوید در هر زمان لازم دریچه به روی مردم باز است، حالا چه موقع باید از این اصل استفاده کرد یا آیا باید قبلاً استفاده می‌کردیم، موضوعی دیگر است. رئیس جمهوری افزود: در سال 83 از رهبر معظم انقلاب خواستم تا موضوع هسته‌ای را به آرای  مردم بگذارند که ایشان هم استفاده از این اصل را خوب دانسته و قبول کردند، اما در مورد زمان اجرای آن مطلبی عنوان نشد و پس از آن هم دولت تغییر کرد و روند به شکل دیگری ادامه یافت، اما به هر حال اصل 59 در هر مقطعی می‌تواند راهگشا باشد.
اگر قانون خوب اجرا شود، دولت اختیارات کافی دارد
روحانی با اشاره به اصل 134 قانون اساسی و اختیارات به دولت، گفت: از شما می‌خواهم که این اصل را یکبار دیگر مطالعه کنید که طبق آن، برنامه و خط مشی را به عهده رئیس جمهوری گذاشته است و بنابراین رئیس جمهوری برنامه‌های خود را در قالب کتاب به مردم ارائه می‌کند. تا جایی که حتی قبل از معرفی کابینه ابتدا این برنامه به مجلس معرفی و به رأی گذاشته می‌شود.
رئیس جمهور با تأکید بر اینکه بارها در جلسات مهم کشوری از جمله مجمع تشخیص مصلحت نظام به صراحت بیان کرده‌ام که مشکل این نیست که دولت چه اختیاراتی دارد و اگر قانون اساسی اجرا شود، دولت اختیارات کافی دارد، گفت: اما باید در نظر داشته باشیم که شرایط جنگ با شرایط عادی تفاوت دارد و در 8 سال دفاع مقدس تمام اختیارات در شورای عالی پشتیبانی جنگ جمع شده بود و امام راحل تمام این اختیارات را به این شورا محول نموده بود.
روحانی با تأکید بر اینکه در شرایط فعلی نیاز به ساز و کار روان‌تری داریم، افزود: در آغاز تحریم‌های جدید در جلسه‌ای با مقام معظم رهبری مطرح کردم که کشور در این شرایط جنگی برنامه و فرمانده می‌خواهد و شما فرمانده و ما همه مطیع هستیم و ایشان فرمودند که خودتان فرماندهی را برعهده بگیرید.رئیس جمهوری با تأکید بر اینکه اختیارات فرماندهی مهم است، تصریح کرد: در جنگ با امریکا کشور هزینه می‌دهد اما ما قطعاً پیروز این میدان هستیم و این پیروزی نیازمند شرایط و لوازمی می‌باشد که مهم‌ترین آنها وحدت فکر و اعتماد به یکدیگر است.
 از رنج مردم باخبرم
وی با اشاره به اینکه روزانه هنگام رفت و آمد در خیابان‌ها و همچنین در سفرهای استانی از چهره‌های مردم شرایط کشور و زندگی آنها را شخصاً ارزیابی می‌کنم، افزود: امروز می‌توانیم از این جنگ عبور کنیم، اما باید هزینه جنگ را کم کنیم و این اختلاف و تفرقه است که  هزینه جنگ را افزایش می‌دهد. از سوی دیگر هر چه این جنگ اقتصادی زودتر به پایان رسد، به نفع مردم خواهد بود چرا که همه رنج‌ها بر دوش آنان است.رئیس جمهوری با  تأکید بر اینکه من قطعا از رنج و مشکلات مردم خبر دارم ، افزود: بیشترین رنج را حقوق‌ بگیران ثابت می‌برند و به عنوان رئیس جمهوری در ابتدای هر سال میزان حقوق حقوق‌بگیران را تعیین می‌کنم و می‌دانم قشر مهمی از جامعه بویژه مددجویان کمیته امداد و بهزیستی از لحاظ اقتصادی در فشار هستند و با مسئولین مربوطه، به صورت روزانه در ارتباط بوده و از وضع زندگی آنها اطلاع به دست می‌آورم.
روحانی با تأکید بر اینکه از رسانه‌ها نمی‌خواهم که نقص دولت را بپوشانند، اما باید در نظر داشت همه نقص دارند و باید مشکلات سایر دستگاه‌ها نیز به قصد اصلاح  مطرح شود، تصریح کرد: رسانه‌ها باید جرأت کنند نواقص سایر دستگاه‌ها را نیز بیان کنند و نباید این گونه باشد که تنها برای دولت آزاد هستند، البته اگر هر نقصی وجود دارد، حتماً بیان کنید، اما از سوی دیگر انتظار دارم که اقدامات و دستاوردهای دولت هم از زبان رسانه‌ها اطلاع‌رسانی شود.
وی  با اشاره به دستاوردهای دولت در زمینه گازرسانی روزانه به ۱۰ روستا و همچنین رساندن آب آشامیدنی سالم به 30 روستا در هفته، افزود: این تنها وظیفه روابط عمومی سازمان‌های دولتی نیست و رسانه‌های همگانی از جمله روزنامه‌ها و صدا و سیما نیز شایسته است به تبیین و توضیح این دستاوردهای دولت برای امیدبخشی به مردم بپردازند. رئیس جمهوری افزود: نمی‌خواهم از صدا و سیما گلایه کنم و از چارچوب این سازمان به طور کامل آگاهی دارم، اما باید در نظر داشت که شرایط ما نسبت به دهه‌های گذشته ویژه است.روحانی گفت: اینکه کشتی باری ایرانی برای 10 روز نتوانسته در یکی از بنادر کشورها پهلو بگیرد و بار خود را خالی کند، در تاریخ ایران بی‌سابقه است. وزارت خارجه امریکا برای یک کشتی مرتب با آن کشور کوچک در تماس است و این امر در 40 سال گذشته بی‌سابقه بوده است و اینکه یک نفتکش ایرانی برای رساندن نفت به صورت مداوم تحت تعقیب ماهواره‌ها و رصد قرار دارد، در طول 40 سال گذشته سابقه نداشته است.
نباید اعتماد مردم به نظام و دولت از بین برود
رئیس جمهوری با طرح این سؤال که حاکمیت امریکا تا چه زمان به فشارهای خود علیه ملت ایران ادامه خواهد داد، گفت: زمانی که آنها متوجه شوند آثار تحریم بسیار ناچیز است، دست از اقدامات خصمانه خود برخواهند داشت و اثر افکار و قضاوت مردم نسبت به نظام بسیار مهم است.رئیس جمهور تأکید کرد: شاید مردم با سختی زندگی کنند اما مسأله مهم این است که دشمن بداند مردم با وجود کوچک شدن سفره‌ها دست از حمایت نظام برنمی‌دارند و به مسئولین و حاکمان اعتماد دارند.
روحانی با بیان اینکه نباید اعتماد مردم نسبت به نظام و دولت از بین برود، گفت: برخی در کشور صرفاً به انگیزه سیاسی به دنبال این موضوع هستند که اگر اعتماد مردم به دولت کاهش یابد مثلاً در نتیجه در انتخابات آتی مجلس حامیان دولت نمی‌توانند به مجلس شورای اسلامی راه یابند و یا اینکه برخی معتقدند با فشار به دولت و ناچیز شمردن تلاش‌ها می‌توانند دو سال آینده در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شوند و این بزرگترین خیانت به تاریخ و ملت ایران است.
رئیس جمهوری با بیان اینکه افتخار می‌کنیم در برجام اجازه ندادیم دنیا ما را محکوم کند و امروز تمام کشورهای دنیا امریکا را متهم می‌کنند، گفت: اگر این دولت نبود، برجام توسط دولت ایران شکسته می‌شد و این کار مهم دولت دوازدهم بود که از جان و آبروی خود مایه گذاشت و اجازه نداد برجام بشکند. روحانی ادامه داد: در این صورت مردم و سایر کشورهای جهان مقصر اصلی را مسئولین ما می‌دانستند و لذا اینکه آغازگر خروج برجام امریکا بود، فخر دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران است.
روحانی با اشاره به اینکه در اسلام واژه نصیحت وجود دارد که به معنای دلسوزی برای تقویت فرد است، ادامه داد: اگر همه مطبوعات، رسانه‌ها، کانال‌ها، صدا و سیما و پایگاه‌های خبری دولت را نصیحت کنند دست آنها را می‌بوسم و باید حتماً ما را راهنمایی کنید و تذکر دهید تا بتوانیم از این مقطع عبور نماییم.
 مدیران رسانه‌ای به روحانی چه گفتند
در این نشست صمیمی 20 نفر از مدیران رسانه‌های مختلف کشور به بیان نقطه نظرات و پیشنهادات خود پیرامون مسایل و موضوعات مختلف فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشور پرداختند.
توجه ویژه دولت به مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم، ضرورت گزینش افراد برای تصدی مدیریت‌ها براساس شایسته‌سالاری و توجه به گردش نخبگان و جوان‌گرایی در انتصابات دولتی، بیان صریح سیاست‌های دولت در موضوع برجام، توجه به آزادی بیان و آزادی رسانه‌ها، ضرورت حضور بخش خصوصی و همه سلایق در رسانه‌ها بویژه رسانه ملی، ضرورت گفتگوی رودرروی رئیس جمهور با مردم در فواصل زمانی کوتاه از طریق رسانه ملی، لزوم نگاه ویژه به احیای مطبوعات و روزنامه‌ها، تلاش برای حفاظت از برجام به عنوان دستاورد بزرگ دولت تدبیر و امید، بررسی احیای ستاد بسیج اقتصادی در کشور با توجه به اعمال فشارها و تحریم‌های ظالمانه علیه ملت ایران، اعتماد دولتمردان و مسئولان دستگاه‌های اجرایی کشور به رسانه‌ها در زمینه ارائه خدمات و  تشریح به موقع خدمات و اطلاع‌رسانی به مردم به منظور جلوگیری از بروز شایعات در زمینه‌های مختلف از جمله مسائل مطروحه توسط مدیران رسانه‌های مختلف کشور بود.

گروه سیاسی/ انتخابات هیأت رئیسه آخرین سال مجلس دهم در حالی امروز برگزار می‌شود که رقابت محمدرضا عارف با علی لاریجانی قطعی شده است. دیروز لیست اختصاصی 12 نفره  فراکسیون امید اعلام شد که بر اساس آن محمدرضا عارف نامزد ریاست می‌شود. به گفته فاطمه سعیدی سخنگوی این فراکسیون، مسعود پزشکیان و علی مطهری نامزد نایب رئیسی و فاطمه سعیدی، محمد علی وکیلی، علی اصغر یوسف نژاد، علیرضا رحیمی، بهروز بنیادی و رضا کریمی برای کرسی دبیری هیأت رئیسه نامزد می‌شوند.
همچنین  عبدالکریم حسین زاده، محمود صادقی و سید مهدی مقدسی برای جایگاه کارپردازی کاندیدای فراکسیون امید هستند. همزمان سید حسین نقوی سخنگوی فراکسیون ولایی مجلس گفت که این فراکسیون کاندیدایی برای ریاست مجلس در انتخابات هیأت رئیسه معرفی نمی‌کند. عبدالرضا مصری و محمد حسین فرهنگی نامزدهای این فراکسیون برای نایب رئیسی هستند و قاضی زاده هاشمی، رنجبرزاده و امیرآبادی سه کاندیدای فراکسیون ولایی برای دبیری هیأت رئیسه هستند. اسدالله عباسی هم تنها نامزد این فراکسیون برای کارپردازی است. سخنگوی فراکسیون مستقلین  هم علی لاریجانی را نامزد مورد حمایت اعضای فراکسیون برای ریاست دانست و گفت که بهروز نعمتی و محمد آشوری به عنوان نامزدهای کارپردازی و غلامرضا کاتب، رسول خضری و سمیه محمودی نامزدهای این فراکسیون برای دبیری هستند. به گفته مهرداد لاهوتی این فراکسیون درباره نایب رئیسان هنوز تصمیم‌گیری نکرده است.
با این وصف مهم‌ترین اتفاق امروز نتیجه رقابت دوباره محمدرضا عارف با علی لاریجانی است. دو چهره مشهور مجلس دهم که اگرچه هر دو در انتخابات مجلس جزو نامزدهای لیست امید بودند. اصولگرایان نام لاریجانی را از حوزه انتخابیه قم در فهرست انتخاباتی خود نگذاشتند اما لیست امید مورد حمایت اصلاح‌طلبان و اعتدالی‌ها از او حمایت کردند. در اولین سال مجلس امیدی‌ها به پشتوانه موفقیتی که کسب کرده بودند عارف را نامزد ریاست مجلس کردند اما او در رقابت با علی لاریجانی 103 رأی کسب کرد در مقابل 173 رأی. این انتخابات نشان داد که تعداد زیادی از اصولگرایان یا اعتدالی‌هایی که با لیست امید وارد مجلس دهم شده‌اند، لاریجانی اصولگرا را به عارف اصلاح‌طلب ترجیح داده‌اند. از همین جا بود که بتدریج زمزمه‌ها و گلایه‌های امیدی‌ها نسبت به برخی هم‌لیست‌های خود آغاز شد.
نماینده اول تهران برای سال دوم عزم رقابت با نماینده منتخب قم را نکرد و لاریجانی بدون دردسر ریاست را عهده‌دار شد. در سال سوم اما لاریجانی تا مرز حذف از کرسی ریاست پیش رفت آنجا که هر سه فراکسیون مجلس 3 نامزد برای ریاست معرفی کردند. در رقابت عارف، حاجی بابایی و لاریجانی نامزد فراکسیون امید 114 رأی، نامزد فراکسیون اصولگرایان ولایی 54 رأی و نامزد فراکسیون مستقلین یعنی لاریجانی 101 رأی کسب کردند. انتخابات اما به دو دوم کشیده شد و زنگ خطر برای لاریجانی و اصولگرایان به صدا درآمد. اینجا البته اصولگرایان برخلاف اعلام قبلی خود به نفع لاریجانی کنار کشیدند و در دور دوم حاجی بابایی انصراف داد تا لاریجانی با 147 رأی در برابر 123 رأی عارف باز هم بر کرسی ریاست تکیه بزند. حالا عارف دوباره عزم رقابت با لاریجانی کرده است و فردا مشخص می‌شود که آخرین سال مجلس دهم آیا رئیسی متفاوت را تجربه خواهد کرد.

گروه اقتصادی/ چرا 160 هزار خودرو در پارکینگ خودروسازان در حال خاک خوردن است؟ نیامدن این خودروها به بازار به نفع چه کسانی است؟ خودروسازان معطل کدام قطعات هستند؟ این سؤال‌هایی است که نمایندگان انجمن قطعه سازان در نشست خبری خود با خبرنگاران مطرح کردند و گفتند اگر جواب این سؤال‌ها را انجمن خودروسازان بدهد، گره مشکلات تولید خودرو بازمی شود.  نمایندگان آنها، اظهار داشتند اگر انجمن خودروسازان بگوید که کدام قطعه ساز بیشترین وام را گرفته و یا بیشترین سهم را از ارز دولتی داشته، مشخص می‌شود که مقصر نابسامانی بازار خودرو چه کسی است. این افراد با آن‌که پول دارند و تولید کردند اما نمی‌خواهند محصولات خود را به خودروسازان بدهند. قطعه سازان این ادعا را دارند که یک شرکت قطعه ساز که در حال خرید کارخانجات نیمه تعطیل است از دادن قطعه به خودروسازان امتناع می‌کند.
فیلم‌هایی که از احتکار قطعه خبر می‌دهد
آنها فیلم‌هایی دارند که نشان می‌دهد شرکت قطعه ساز معروف با آنکه در انبارهایش قطعه دارد اما تمایلی به عرضه آن به شرکت‌های خودروسازی ندارد و گویی با این اتفاق می‌تواند سهم بیشتری در شرکت‌های خودروسازی که قرار است سهام دولتی آنها واگذار شود، داشته باشد.
دود عرضه نکردن قطعه به چشم مردم رفت
خارج از نگاه‌های سیاسی عرضه نکردن قطعات به شرکت‌های خودروسازی قیمت خودرو را افزایش می‌دهد و دود آن به چشم مصرف کننده می‌رود. انجمن قطعه سازان از نهادهای نظارتی خواست که برای پایان دادن به این وضعیت و برای آنکه‌ تر و خشک با هم نسوزد در حوزه قطعه و کمبودهایی که در بازار وجود دارد (به غیر از قطعاتی که ایران در تحریم به سر می‌برد) ورود کنند.
خبر درست است؛ اما دو قطعه ساز
یک مقام مسئول در وزارت صنعت، معدن و تجارت که خواست نامش عنوان نشود درباره عدم عرضه قطعه توسط یک کارخانه قطعه ساز، گفت: آنگونه که اطلاع یافتیم دو شرکت از عرضه قطعه جلوگیری کردند و اجازه ندادند قطعات مورد نیاز تولید خودرو وارد خط تولید کارخانجات خودروسازی شود. وی ادامه داد: در حال بررسی دقیق این موضوع هستیم تا وضعیت عرضه قطعات از سوی دو شرکت قطعه‌سازی مشخص شود. وی اذعان داشت: باید مشکل عدم ارائه قطعه توسط قطعه سازان حل و فصل شود تا تولید خودرو صدمه نبیند.
انحصار قطعه کار دستمان داد
فرهاد به‌نیا سخنگوی انجمن سازندگان قطعات و مجموعه‌های خودرو که خبر عرضه نکردن قطعه به شرکت‌های خودروسازی را فاش کرد، گفت: انحصار در تولید برخی قطعات خودرو کار دستمان داده است. آن‌گونه که مطلع شدیم 160 هزار خودرویی(ارزش این خودروها 8 هزار میلیارد تومان است) که در پارکینگ خودروسازان است، به خاطر ارائه نکردن قطعه توسط یک شرکت قطعه‌سازی است. قطعات آنها در انبار است و نمی‌خواهند نسبت به عرضه قطعات خود اقدام کنند.
وی تأکید کرد: اگر قطعات در انبارها نگهداری نشود، می‌توان خودروهایی را که تجاری‌سازی نشده است تکمیل کرد.
انجمن خودروسازان اسم را بگوید
وی ادامه داد: اخیراً انجمن خودروسازان اعلام کرده حجم زیادی از تولیدات خودروسازان به دلیل کمبود قطعه راهی بازار نشده است. این انجمن باید بگوید کدام قطعه‌ساز سهم قابل توجهی از اختصاص ندادن قطعه به شرکت‌های خودروسازی  دارد؟
قطعه‌ای نیست که نتوانیم وارد کنیم
 به‌نیا اظهارداشت: ما می‌توانیم تحریم‌ها را دور بزنیم و در این خصوص هیچ ابهامی وجود ندارد. با قاطعیت می‌گویم قطعه‌ای نیست که نتوانیم وارد کنیم، اما واردات قطعه نیاز به پول دارد. همان پول و تسهیلاتی که قرار بود بانک مرکزی تخصیص دهد. سال گذشته وقتی 4 هزار میلیارد تومان به صنعت خودروسازی تزریق شد، تولید خودرو صددرصد افزایش پیدا کرد.
پیگیری یک خبر فاش شده
یکی از مدیران نارنجی‌پوش جاده مخصوص که خواست نامش عنوان نشود درباره خبری که انجمن قطعه‌سازان فاش کرد، گفت: اخیراً مطلع شدیم یکی از قطعه‌سازان از ارائه قطعه امتناع می‌کند و می‌گوید:قطعات را به خاطر نداشتن پول نمی‌تواند تولید کند، اما باخبر شدیم این گفته صحت ندارد و در انبارهایشان قطعات مورد نیاز خودروسازان را دارند. قرار است این موضوع پیگیری شود.
نامه‌نگاری با بانک مرکزی
در ادامه این نشست مازیار بیگلو دبیر انجمن سازندگان قطعات و مجموعه‌های خودرویی با اشاره به نامه‌نگاری انجام‌ شده این انجمن با رئیس کل بانک مرکزی، گفت: در نامه 14 اردیبهشت‌ماه که به رئیس کل بانک مرکزی ارسال شد، به رشد سه برابری تهیه مواد اولیه و زمان کم قطعه‌سازان و خودروسازان در تأمین مواد تأکیداتی را مطرح و از وی درخواست کردیم تا تدبیری اتخاذ شود تا تسهیلات 7هزار میلیارد تومانی به صورت اضطرار در اختیار صنایع قطعه‌سازی و خودروسازی قرار گیرد.
بیگلو تأکید کرد: اگر پرداخت ۸۴۴ میلیون یورویی وعده داده شده تا دو هفته دیگر به تأخیر بیفتد، صنعت قطعه‌سازی زمینگیر خواهد شد و بیش از ۷۵۰ هزار شغل درگیر با این صنعت در معرض خطر قرار خواهند گرفت.

ترانه بنی یعقوب
گزارش نویس
هرچند اجرای «هفت دقیقه» در تهران تمام شده اما آنچه بازیگران افغانستانی و تماشاگران این نمایش تجربه کرده‌اند، حالا حالاها فراموش شدنی نیست. به قول خودشان آنها با اجرای این نمایش تابوها را شکستند و توانستند نقشی غیر از یک مهاجر افغانستانی بازی کنند. به قول یکی از بازیگران آنها سرانجام توانستند تصویر کلیشه‌ای از یک افغان را تغییر دهند.
نمایش هفت دقیقه به کارگردانی آرش عباسی در هفته‌های اخیر در سالن حافظ تالار وحدت اجرا شد. فقط داستان این نمایش نبود که خیلی‌ها را جذب کرد بلکه حضور 9 بازیگر زن اصلی این نمایش هم برای خیلی‌ها پیام نویی داشت؛ هفت بازیگر اهل کشور افغانستان، یک نفر از تاجیکستان و یک نفر از ایران.
نمایشنامه هفت دقیقه ایتالیایی و اثر استفانو ماسینی، روایتگر لحظات سخت و از دست رفته کارگرانی است که توسط طبقه بالادست استثمار می‌شوند. داستان از هفت دقیقه شروع می‌شود؛ هفت دقیقه‌ای که کارخانه‌دار می‌خواهد از پانزده دقیقه زمان استراحت کارگران کم کند.
بازیگران افغانستانی این نمایش همه در ایران متولد شده‌اند. می‌گویند تنها جایی که در آن احساس تبعیض نکرده‌اند، اینجا روی صحنه تئاتر هفت دقیقه بوده؛ جایی که پنجره‌ای تازه به روی‌شان گشوده شد. بازیگران تجربه متفاوتی را از سر گذراندند و این روزها آرزویی ندارند جز اینکه تئاترشان را در شهرهای دیگر ایران و همین طور افغانستان و تاجیکستان هم اجرا کنند. آنها میهمان ما هستند تا از تجربه‌هایشان بیشتر بگویند در روزهایی که برخی مسئولان ایرانی با بی‌مهری درباره‌شان صحبت کرده‌اند. در روزهایی که بحث تابعیت مادرانه داغ است، حضور آنها در این تئاتر و نقش‌آفرینی دیگر بازیگران افغانستانی در نمایش بختک به کارگردانی آناهیتا زینی‌وند نویدی تازه می‌دهد.
نرگس پویا، دانشجوی رشته بازیگری دانشکده هنر و معماری یکی از بازیگران افغانستانی نمایش هفت دقیقه است. او می‌گوید: «این کار چندمین کار حرفه‌ای‌ام بود. در این نمایش نقش آریل را بازی کردم. معمولاً در کارهای قبلی‌ام همیشه نقش یک زن مهاجر را بازی می‌کردم. درحالی که آریل دور از شخصیت درونی‌ام بود و این برایم جذاب بود که از نقش همیشگی‌ام دور شده بودم. هرچند این کار بدون دشواری هم نبود. ما در این کار دیگر هشت زن مهاجر نبودیم بلکه هشت زن ایتالیایی بودیم و مهتاب که ایرانی بود در این نمایش نقش یک مهاجر را بازی می‌کرد. یعنی همه چیز برعکس شده بود. می‌دانی اینکه یک کارگردان ایرانی می‌خواهد با مهاجران کار کند و در اجرایش قرار نیست آنها همان نقش مهاجر را بازی کنند، موضوع جدیدی است.»
آرش عباسی، کارگردان این نمایش می‌گوید: «هفت دقیقه، یک نمایشنامه جهانشمول است؛ داستان آدم‌ها و جامعه‌ای است که نمی‌توانند حق و حقوق خودشان را بگیرند. دلم می‌خواست همه مردم کشورم این نمایش را ببینند.» اما چه شد او در این نمایش از بازیگران افغانستانی استفاده کرد و نه بازیگران ایرانی. او می‌گوید: «نمایشنامه درباره تبعیض حرف می‌زند. درباره کارگرانی که بالادستی‌هایشان به آنها زور می‌گویند. این تبعیض موجب شد ذهنم بیشتر به سمت این بچه‌ها برود چون آنها تبعیض را از نزدیک لمس کرده‌اند. بارها با واژه افغان یا به خاطر زبان‌شان تحقیر شده‌اند. بچه‌ها با این نمایشنامه همذات‌پنداری بیشتری داشتند. مثلاً در بخشی از نمایشنامه یکی از شخصیت‌ها می‌گوید سه ساعت طول می‌کشد تا به محل کارم برسم و سه ساعت هم طول می‌کشد برگردم. این دیالوگ درباره خیلی از بچه‌ها صدق می‌کند. خیلی‌هایشان سه ساعت طول می‌کشید با مترو به سالن نمایش برسند چون اغلب در حاشیه‌های تهران یا شهرهای اطراف زندگی می‌کنند اما این مسأله تلاش آنها را کم نکرد.»
عباسی که خودش تجربه مهاجرت دارد از سختی‌های زندگی یک مهاجر می‌گوید: «من تجربه مهاجرت دارم و می‌دانم چه سختی‌هایی دارد و برخی رفتارها هرگز از ذهن آدم پاک نمی‌شود. ما همه ساکنان کره زمین هستیم و تعصب روی زبان و نژاد به نظرم معنایی ندارد. من عاشق وطنم هستم اما با تبعیض مخالفم. بچه‌ها فوق‌العاده با استعداد هستند. آنها حاضرند از همه چیزشان بگذرند و کار کنند. نمی‌دانید برخی‌شان با چه شرایط سختی کار کردند. افغانستانی‌ها بسیار معصوم، دوست داشتنی و بی‌ادعا هستند و من همه تلاشم را کردم اعتماد به‌نفسی را که ما از آنها گرفته‌ایم دوباره به آنها برگردد و فکر می‌کنم موفق هم بوده‌ام.»
نرگس می‌گوید از اینکه دائم در فیلم‌ها نقش زن مهاجری را به او بدهند که قرار است مواد مخدر حمل کند، خسته شده بود و فکر می‌کند آرش عباسی با این کار این تصویر را تغییر داد.
نرگس زارع در مدرسه تئاتر درس می‌خواند و در هفت دقیقه هم نقش اودت را بازی کرده: «معمولاً در فیلم‌ها و نمایش‌های ایرانی فقط افغانستانی‌ها نقش کارگر را بازی می‌کنند، مثل سریال ممنوعه که به غیر از این موضوع چهره بدی هم از یک افغانستانی نمایش می‌دهد. ما می‌توانیم از یک کارگر ساده، بیشتر باشیم. می‌توانیم صاحب یک کارخانه و کارگاه باشیم اما معمولاً همیشه نقش یک دختر بدبخت را بازی می‌کردیم. نمی‌گویم نباید این نقش‌ها را بازی کرد اما دلم می‌خواهد چهره دیگری از یک دختر افغان را بازی کنم؛ اینکه زنان افغان توانسته‌اند خیلی پیشرفت کنند. نگاه جامعه را رسانه عوض می‌کند اما رسانه در این زمینه کم کاری کرده.»
 هفت دقیقه تجربه اول الهام احمدی بوده. او می‌گوید: «تصادفی وارد این کار شدم و چون تجربه اولم بود سخت بود، اما همه تلاشم را کردم نقش ساوین را خوب بازی کنم. ایفای این نقش برای من تجربه بکری بود. ما با این کار توانستیم به همه بگوییم قادر به انجام هرکاری هستیم. حتی نگاه خانواده‌های‌مان را عوض کردیم. خیلی‌ها به من گفتند باورمان نمی‌شد شما بتوانید به این خوبی از پس ایفای این نقش بربیایید.»
 الهام هم از تبعیض‌ها و نامهربانی‌هایی می‌گوید که به عنوان یک مهاجر افغان در ایران تجربه کرده: «گاهی تبعیض‌ها آدم را ناامید می‌کند؛ حتی گاهی موجب شده کارم را رها کنم اما یک جا تصمیم گرفتم آن پوسته را بشکنم و تلاش کنم تبعیض‌ها، جلوی راهم را نگیرد تا بتوانم راه دیگران را هم باز کنم. موفق شدم و توانستم نگاه‌ها و قضاوت‌ها را با همین تلاش‌ها تغییر دهم. ما تصویر یک  زن برقع‌پوش را که همیشه رسانه‌ها از زن افغان ارائه می‌دهند با این کارمان عوض کردیم.»
سمیه علیزاده، علوم سیاسی خوانده و در هفت دقیقه نقش راشل را بازی کرده. او می‌گوید: «تبعیض تا حدی طبیعی است چراکه ایران خودش مشکلات زیادی دارد و توانایی رسیدگی کامل به مهاجرانش را ندارد. من از سیاستگذاری‌های ایران ناراحت نیستم و درک‌شان می‌کنم و شاید نتوانند آنقدر که باید از ما حمایت کنند. من همه اینها را درک کردم و قوی شده‌ام و حفره‌های درونی‌ام را پر کرده‌ام به همین دلیل الان  خودم را با دیگران برابر می‌بینم.»
حوا خلیلی بازیگر نقش بلانش می‌گوید: «در طول نمایش، گاهی خودم را در ایران می‌دیدم و احساس می‌کردم کارخانه ریسندگی در ایران قرار دارد. احساس همذات‌پنداری می‌کردم. همه ما تبعیض را با پوست و گوشت‌مان درک کرده‌ایم و انگار در هفت دقیقه این فرصت را یافتیم که دراین باره راحت حرف‌های دل‌مان را بزنیم.»
بچه‌ها حرف‌های زیادی برای گفتن دارند اما از میان همه حرف‌هایشان می‌شود فهمید که تا چه میزان هنر می‌تواند نگاه مردم را تغییر دهد و خود هنرمند را قوی کند، به مخاطب یادآوری کند همه ساکنان یک دهکده جهانی هستیم با هر تفاوتی در زبان و ظاهرمان و در نهایت اینکه هنر همه ما را به هم نزدیک می‌کند.
بی‌صبرانه منتظر اجرای نمایش هفت دقیقه در دیگر نقاط ایران و افغانستان هستند. می‌گویند دوست دارند کسانی به تماشایشان بنشینند که هرگز نمایشی را از نزدیک ندیده‌اند مثل خود آنها که وطن آبا و اجدادی‌شان را هرگز از نزدیک ندیده‌اند.

حامد جیرودی
خبرنگار
مهدی مهدوی‌کیا، کاپیتان سابق تیم ملی و پرسپولیس و ستاره اسبق هامبورگ، چهارشنبه شب هفته گذشته با انتشار عکسی در صفحه شخصی‌اش در اینستاگرام، از کسب مدرک مربیگری A یوفا خبر داد. مربی‌ای که پیش از این از سال 2015 تا 2018 در تیم جوانان هامبورگ به عنوان مربی تهاجمی (offensive coach)، در سال 2018 به عنوان دستیار در تیم زیر 16 ساله‌های هامبورگ و از 2018 تاکنون هم به عنوان دستیار در تیم زیر 21 ساله‌های هامبورگ فعالیت کرده ولی حالا با داشتن مدرک A یوفا می‌تواند به عنوان سرمربی یا دستیار در تیم‌های بزرگسالان فوتبال اروپا فعالیت کند. هر چند به نظر می‌رسد که این بازیکن بزرگ تاریخ فوتبال ایران، عجله‌ای در راه مربیگری ندارد و با رد کردن پیشنهاد سرمربیگری تیم امید ایران، نشان داده که می‌خواهد با تجربه بیشتر وارد دنیای مربیان حرفه‌ای شود. گرچه به عنوان مثال برای مربیگری در لیگ برتر انگلستان، مدرک A هم کافی نیست و مربیان ملزم به گذراندن پرولایسنس هستند. این دوره شامل مرور پیشرفته‌ترین مباحث تاکتیکی روز و نکات رهبری و مدیریت تیم است و معمولاً بدون پیشنهاد مربیان لیگ برتری فردی را برای این دوره نمی‌پذیرند.
مربیان ایرانی با مدرک A یوفا
علاوه بر مهدوی‌کیا، مربیان ایرانی دیگری هستند که مدرک مربیگری A یوفا را دارند. طبق آنچه غلامرضا جباری دبیر کمیته آموزش فدراسیون فوتبال در اختیار خبرنگار «ایران» قرار داد، حسین عبدی، عبدالله مهاجر، محمدرضا پرکاس، علیرضا مرزبان و علیرضا ناصری مربیانی هستند که این مدرک را دارند. البته جباری تأکید کرد اینها مربیانی هستند که مدارک خود را در اختیار کمیته آموزش فدراسیون فوتبال قرار داده‌اند و شاید مربیان دیگری باشند که دارای چنین مدرکی هستند اما به بخش آموزش فدراسیون اطلاع نداده‌اند. وحید هاشمیان، فریدون زندی و محمد تقوی سرمربی فصل گذشته تراکتورسازی، جزو این دسته مربیان هستند که طبق گفته خودشان مدرک مربیگری A یوفا را دریافت کرده‌اند. هاشمیان در کنار کسب این مدرک، تجربه حضور روی نیمکت تیم‌های هالشتنبک رلینگن و نیندورفر در اوبرلیگای آلمان را هم دارد. فریدون زندی، هافبک سابق تیم ملی سال 97 مدرک خود را دریافت کرد و امیر هاشمی مقدم بازیکن سابق استقلال و مدیر برنامه‌های علیرضا جهانبخش هم یکی دیگر از این دسته مربیان است.
«پرولایسنس»دارهای کم شمار
حسین عبدی، کاپیتان و مربی سابق پرسپولیس، اولین مربی وطنی است که موفق شده بالاترین مدرک پرولایسنس (حرفه‌ای) که بالاترین درجه مدرک مربیگری اروپا است را دریافت کند. او در انگلستان همکلاس بزرگانی چون گرت ساوت‌گیت و جان فرانکو زولا بوده است. علاوه بر عبدی، وحید هاشمیان هم در سال 94 توانست مدرک پرولایسنس مربیگری خود را در آلمان کسب کند. محمدرضا پرکاس و علیرضا ناصری دیگر مربیانی هستند که مدرک پرولایسنس اروپا را دارند ولی عبدی و هاشمیان این مدرک خود را در اختیار فدراسیون نگذاشته‌اند.
A یوفا با  A آسیا برابر شد
نکته حائز اهمیت اینکه مدرک A آسیا در گذشته با مدرک مربیگری A یوفا برابری نمی‌کرد. در واقع A آسیا برابر با B یوفا بود ولی از زمانی که AFC اندی راکسبورگ، رئیس آموزش مربیان اروپا را دعوت به همکاری کرد و تمام برنامه‌های اجرا شده توسط او را طبق کنوانسیون (معاهده) جدیدی که به امضا رسیده، در کنفدراسیون فوتبال آسیا اجرایی کرد، ارزش مدرک A آسیا با مدرک A یوفا برابر شد. در این شرایط امتیاز برگزاری کلاس‌های مربیگری A آسیا به صورت مستقل با توجه به امکانات، تجهیزات و منابع علمی به تعدادی از کشورهای قاره کهن از جمله ایران داده شده است. بهمن ماه سال گذشته اولین دوره‌ای از کلاس‌ها بود که برپایه برابری مدرک A آسیا و یوفا برگزار شد. دوره‌ای که مسعود اقبالی مدرس الیت آسیا تدریس آن را برعهده داشت و چهره‌هایی نظیر علی کریمی، جواد کاظمیان، محمد محمدی، جلال امیدیان و مهدی امیرآبادی در آن شرکت داشتند. آنها با موفقیت این دوره را سپری و مدرک A آسیا را دریافت کردند. البته 930 مربی ایرانی مدرک A آسیا دارند. نکته مهم این است که آنها پیش از برابری مدرک آسیا و اروپا، آن را دریافت کرده‌اند و حالا نیازمند معادل‌سازی است. فدراسیون فوتبال هفته گذشته به کنفدراسیون فوتبال آسیا نامه زده که آیا مربیانی که تا قبل از 1/1/2019 مدرک گرفته‌اند، می‌توانند طبق کنوانسیون جدید معادل سازی کنند یا مدرک پیشین باید با کلاس دانش افزایی به‌روز‌رسانی شود که هنوز AFC پاسخی به این نامه نداده است. برای نشستن روی نیمکت تیم‌های لیگ برتری داشتن مدرک A آسیا ضروری است و اگر کسی این مدرک را نداشته باشد، نمی‌تواند سرمربی باشد. مانند مشکلی که در لیگ هفدهم برای علی کریمی به وجود آمده بود و به جای او علیرضا امامی‌فر در کنفرانس‌های مطبوعاتی قبل و بعد از بازی‌های سپیدرود شرکت می‌کرد.
43 مربی دارای پرولایسنس آسیا
مدرک پرولایسنس آسیا مدرکی است که 43 مربی ایرانی آن را دارند. مربیانی مانند امیر قلعه‌نویی، حمید استیلی، حمید درخشان، افشین پیروانی، محمد احمدزاده، هومن افاضلی، مارکار آقاجانیان، مجید جلالی، نعیم سعداوی، محمد مایلی‌کهن، عبدالصمد مرفاوی، علی اصغر مدیرروستا و یحیی گل‌محمدی. ضمن اینکه مربیانی مانند علیرضا منصوریان و علی دایی هم قرار است در کلاس پرولایسنسی که فدراسیون در تیرماه 98 برگزار خواهد کرد، شرکت کنند. جباری دبیر کمیته آموزش در این باره گفت: «به نظر می رسد که یوفا مدرک پرولایسنس آسیا را قبول داشته باشد. ضمن اینکه کسی تا به حال معادل سازی در این رابطه انجام نداده است».

محمدمهدی جعفری
نویسنده و پژوهشگر دینی
شناخت علی(ع) مستلزم بررسی ویژگی‌های او از دوساحت است: نخست ساحت وجودی و دوم ساحت رفتاری. علی(ع) پس از محمد(ص) انسانی است کامل و درک او از جهان و جهان‌آفرین با همه تفاوت دارد که می‌‌توان این نگرش و دریافت را از دعاها و رهنمودهای عقیدتی و فکری‌اش دریافت. به همین دلیل است که بوعلی‌سینا می‌گوید علی(ع) در میان انسان‌های دیگر مانند معقول است در میان محسوسات. با این توضیح که ما در جهان پدیده‌‌های فراوانی می‌بینیم که برایمان محسوس هستند و از آنها استفاده می‌کنیم اما حقایق دیگری وجود دارد که آنها معقول هستند و با عقل درک می‌شوند و با علوم تجربی نمی‌توان به درک آنها رسید. از این جهت بوعلی‌سینا که هم ساحت فیلسوفی دارد و هم عالِم است و هم عارف می‌گوید علی(ع) معقول است. به گفته‌ بوعلی‌سینا، علی‌(ع) یک وجود عملی دارد که مانند هر انسانی زندگی کرده ولی آن تفکر و نگرش علی(ع) به جهان از راه عقل قابل درک است و نه تجزیه و تحلیل‌های تاریخی و جامعه‌شناسی و مردم‌شناسی و این بُعد عرفانی و امامت علی(ع) است. به جهت رفتاری علی‌(ع) انسانی‌دارای انبوهی از تجربیات اجتماعی است. او از آغاز بعثت تا سال 35 که به خلافت رسید مطالعه عمیق و گسترده‌ای در اوضاع و احوال امت‌های گذشته و دوران خویش داشته و می‌خواست تجربیاتش را در خلافتش پیاده کند. اما کسی را پیرامون خود نداشت و تنها فردی که می‌توانست توسط او آنها را به اجرا درآورد مالک اشتر بود. به‌همین جهت است که عهدنامه‌ او خطاب به مالک بسیار متفاوت با بخشنامه‌هایی است که به دیگر بخشداران و... می‌نویسد. از این جهت منشور کشور‌داری است اما از جهاتی مهم‌تر یک نظامنامه رفتار انسان‌ها با یکدیگر است. یعنی حاکم در این نظامنامه خود را حاکم نمی‌داند و مسلط بر انسان. بلکه فردی در خدمت انسان‌های دیگر می‌داند که تنها به دلیل داشتن دانش و تجربه می‌خواهد خدمتی مناسب به مردم عرضه کند؛ آن‌هم به یکسانی و برابری و بی‌هیچ‌تفاوتی در نگاه به خلقت خداوند در نوع انسان. او در این عهدنامه به مالک می‌نویسد قلبت را از مهربانی و دوستی نسبت به شهروندان لبریز کن. یعنی محبت و مهربانی‌ات نباید شعار باشد و این محبت باید درون قلبت باشد تا بتوانی همنوعانی که به آنها خدمت می‌کنی را مانند فرزندان خود بدانی. جایی نیز می‌فرماید که مبادا بر شهروندان و زیردستان خود بیش از حد سخت بگیری. توصیه می‌فرمایند که خواسته یا ناخواسته انسان‌ها دچار لغزش می‌شوند و ای مالک وظیفه تو آن است که نسبت به آنها مانند یک پدر یا طبیب مهربان رفتار کنی نه اینکه گناهان را بزرگ جلوه دهی. این نگاه علی(ع) انسانی، عدالت محور و بر پایه نیک رفتاری به شهروندان و همنوعان است. علی(ع) می‌خواهد عدالت را شامل حال همگان کند و هیچ تبعیضی نیز در این ساری و جاری کردن عدالت قائل نباشد. اگر امروز بخواهیم نسبت علی(ع) با خودمان را بشناسیم باید بگوییم او برای ما هم امام و هم آموزگاری است که جهان هستی و جهان‌آفرین را آن‌طور که هستند به ما معرفی می‌کند و هم زمامداری است که آیین کشورداری و نحوه برخورد با یکدیگر را عادلانه و انسانی تعریف می‌کند. همین است که جرج جرداق می‌گوید ای جهان چه می‌شد اگر یکبار دیگر کسی مثل علی به جهان امروز ما پا می‌گذاشت که سخت به آن نیازمندیم.

محمدعلی ابطحی
رئیس دفتر رئیس‌جمهوری اسبق
برای من که طولانی‌ترین مدت را در حوزه‌های ارتباطی فعال بودم، انتخاب آقای ربیعی به عنوان سخنگو، به همان اندازه که قاعدتاً برای خود آقای ربیعی خبر بد و سخت تلقی می‌شود، برای من و بسیاری یک خبر خوب تلقی می‌شود.
طبیعتاً آقای ربیعی نباید از این انتخاب خوشحال باشد. یکی برای اینکه دفاع و طرح مشکلات جانبی دولت و تداخل قوا و مسائل این چنینی، هم در اوج است و هم غیر قابل گفتن. دیگر آنکه دفاع از عملکرد وزرا در بسیاری از موارد خیلی دشوار شده است و نهایتاً سخنگویی که به نوعی دفاع از عملکرد دولت محسوب می‌شود بعد از مدتی تعطیلی و قرار گرفتن در سیبل انتقاد‌ها نوعی ازخود گذشتگی است. در هر حال یقیناً پذیرش این پیشنهاد برای ربیعی کار ساده‌ای نبوده است.  حالا ربیعی هم در این آخر عمر دولت روحانی سخنگو شده است و دوران سختی را باید تجربه کند. اما در مقابل و به همان اندازه که این کار برای خود ربیعی می‌تواند دشوار باشد، برای جامعه و دولت مفید است.
اصل اینکه دولت سخنگو پیدا کرد، ‌گام بزرگی است. شاید بیشتر باید افسوس خورد به ۹ ماه بی‌سخنگویی دولت.
ربیعی  به چند دلیل سخنگوی خوبی در شرایط فعلی است. یکی رشته تحصیلی و تجربیات کاری در رسانه. دیگری میزان اطلاعات بالای او از پشت پرده بیشتر اتفاقات 40 ساله گذشته. نزدیکی دیرین ربیعی به رئیس جمهوری اقتدار ویژه‌ای به او می‌دهد که وزرا نتوانند مسائل داخل حوزه خود را مخفی نگه دارند. ارائه اطلاعات به سخنگو مهم‌ترین ابزار اوست. سابقه کارهای مطبوعاتی هم داشته و چون عضو همیشگی جریان اصلاحات بوده و  اصلاحات با آگاهی عمومی و جامعه مدنی رشد کرده است حرمت‌گذاری به مردم را می‌فهمد. البته طرف مقابل هم از او شناخت دارد و می‌تواند پیوند خوبی با آنها برقرار کند.
اما: در وسایل تأثیرگذار بر افکار عمومی و رسانه، در این سال‌ها جابه‌جایی‌های زیادی صورت گرفته است. روزنامه و حتی تلویزیون را نباید رسانه اصلی بداند. سلبریتی و آدم‌های مشهور وحتی کانال‌های جدی خبری تلگرامی زیادی وجود دارند که تیراژ هریک از آنها از کل روزنامه‌های کشور بیشتر است. تأثیرگذاری خبری را نمی‌توان از راه رسانه‌های سنتی سامان داد. دیگر اینکه در حوزه خبر و رسانه و سخنگویی کار روانی نمی‌شود کرد. یک زمانی می‌شد و کردند. من و شما از آن اطلاع داریم. اما الان بیشترین آسیبی که به باور مردم نسبت به خبرهای حکومتی ایجاد شده است، به خاطر استفاده از شیوه‌های روانی و چیز فرض کردن مردم است.
حتی اگر دولت  یا یک وزیر سوتی‌های بدی هم بدهد، نمی‌توان آن را پوشاند و تکذیبیه‌های بی پشتوانه داد. شفافیت‌ها تأثیر منفی‌اش کمتر از لاپوشانی است. حرف‌های زیادی را باید با آقای ربیعی در میان گذاشت. دوستان اهل رسانه کمک کنند.
فقط یک نکته: شرایط خوب یا بدی که در کارتابل‌های مسئولان هست، الزاماً باور افکار عمومی نیست. باید براساس اِلِمان‌های باورساز با مردم حرف زد.