گروه اقتصادی / بیش از 3 ماه از خروج امریکا از برجام می‌گذرد و اگر شرایط تغییری نکند، کمتر از 3 ماه دیگر هم تحریم‌های گسترده امریکا علیه ایران آغاز خواهد شد. با این حال همچنان بسیاری از کشورها به‌دنبال راهکاری برای ادامه همکاری اقتصادی با ایران و به نوعی حفظ برجام و پایبندی به آن هستند. به‌طوری که در نیمه نخست سال 2018 صادرات ایران به اروپا رشد داشته و بسیاری از شرکت‌های اروپایی در سایه حمایت‌های دولت خود اعلام کرده‌اند که به‌روابط تجاری با ایران ادامه خواهند داد. از سوی دیگر کشورهای آسیایی نیز به‌دنبال معافیت از تحریم‌های امریکا هستند و در این زمینه افزایش تعرفه‌های گمرکی امریکا را بهانه کرده‌اند و می‌خواهند با این ابزار از تحریم‌های امریکا معاف شوند.
صادرات ۶ میلیارد یورو کالا از ایران به اروپا در ۶ ماه
آمارها نشان می‌دهد که صادرات ایران به اتحادیه اروپا در نیمه نخست سال‌جاری میلادی با رشد ۲۳ درصدی نسبت به مدت مشابه سال قبل به ۶ میلیارد و ۱۱۰ میلیون یورو رسید. این موضوع را پایگاه خبری کمیسیون اروپا اعلام کرد و نوشت: مبادلات تجاری اتحادیه اروپا با ایران در شش ماهه نخست سال‌جاری میلادی 8 درصد رشد داشته است. مبادلات تجاری ایران و اتحادیه اروپا که در ماه‌های ژانویه تا ژوئن سال 2017 بالغ بر 9.9 میلیارد یورو اعلام شده بود در مدت مشابه امسال به 10.68 میلیارد یورو افزایش یافته است.
اما با وجود اینکه واردات اتحادیه اروپا از ایران در نیمه نخست 2018 افزایش قابل توجهی داشته، صادرات اتحادیه اروپا به ایران این دوره کاهش یافته است. اعضای اتحادیه اروپا در نیمه نخست 2017 بالغ بر 4.96 میلیارد یورو کالا از ایران وارد کرده بودند که این رقم در نیمه نخست 2018 با رشد 23 درصدی به 6.11 میلیارد یورو رسیده است. صادرات اتحادیه اروپا به ایران در نیمه نخست 2018 افت 7 درصدی داشته و به 4.57 میلیارد یورو رسیده است.
اسپانیا، فرانسه، یونان و ایتالیا بزرگترین واردکنندگان کالا از ایران در نیمه نخست 2018 شناخته شده‌اند. آلمان، اسپانیا، فرانسه و ایتالیا چهار صادرکننده بزرگ کالا به ایران در نیمه نخست 2018 نیز  بوده‌اند.
حمایت کره جنوبی از شرکت‌های زیان‌دیده از تحریم‌های امریکا
در همین حال کره‌جنوبی حمایت مالی از شرکت‌هایی که از تحریم‌های جدید امریکا علیه ایران متأثر شده‌اند را گسترش داده و فرصت‌های کسب و کار جدید را در بازارهای دیگر کاوش می‌کند تا پیامدهای اقدامات خصمانه امریکا بر اقتصادش را به حداقل برساند.
به‌گزارش یونهاپ، وزارت بازرگانی، صنعت و انرژی کره جنوبی با آژانس‌های توسعه تجارت و بانک‌ها و همچنین پالایشگاه‌ها، خودروسازان و شرکت‌های ساخت و ساز که در ایران فعالیت داشتند، دیداری را برای گفت‌وگو درباره گزینه‌های حمایتی مختلف برگزار کرد.
تحریم‌های جدید امریکا که از هفتم اوت به اجرا درآمدند، بخش‌های مختلفی مانند خودرو، گرافیت، آلومینیوم و فولاد را هدف گرفتند. تحریم‌های امریکا علیه بخش انرژی ایران نیز پس از پایان مهلت ۱۸۰ روزه در چهارم نوامبر اجرایی خواهد شد.
وزارت بازرگانی، صنعت و انرژی کره‌جنوبی اعلام کرد دو جلسه رایزنی با دولت امریکا برای دریافت معافیت به‌منظور واردات نفت ایران داشته است و به تلاش‌هایش برای دریافت معافیت پیش از به اجرا درآمدن تحریم‌ها ادامه خواهد داد. سئول در دوران تحریم‌های قبلی امریکا علیه ایران، برای خرید نفت از تهران، معافیت گرفته بود.
اکنون دقیقاً مشخص نیست که از ماه مه(آبان) چه اتفاقاتی در انتظار مراودات بین‌المللی ایران باشد اما کشورها به جد در تلاش هستند که روابط‌شان با ایران کمترین تأثیر را از تحریم‌های امریکا بپذیرد. در این میان شرکت‌هایی که داد و ستد مالی با امریکا و دوستان آن ندارند، با قاطعیت اعلام کرده‌اند که در سایه حمایت‌های دولت خود روابط‌شان را با ایران حفظ خواهند کرد.

زهره صفاری
خبرنگار
دو سال و سه ماه از عمرش می‌گذرد اما بدنش جز با تختخواب ، ماسک اکسیژن و لوله‌ای در بینی که از طریق آن تغذیه می‌شود آشنای دیگری ندارد و البته مادری که با دیدن زجرهای پسر کوچولویش ذره ذره آب می‌شود. پسرک گاهی می‌خندد اما بعضی وقت‌ها دردهایش آنقدر زیاد است که لبخند را نیز بر صورت کوچک و زیبایش می‌خشکاند.

«حسین» کوچولو 15 روز بعد از تولد عضلات دست راستش از کار افتاد. مادر و پدر جوانش به هر دری زدند تا راهی برای درمان پسر عزیزشان پیدا کنند اما هیچ کس تشخیص درستی نمی‌داد. بارها از «حسین» آزمایش گرفتند و سرانجام در دو ماهگی مشخص شد او مبتلا به بیماری «اس‌ام ای» (آتروفی عضلات ستون فقرات) نوع اول است.
«حسین» پس از تعیین بیماری‌اش در بیمارستان حضرت فاطمه معصومه(س) قم بستری شد اما هر روز که می‌گذشت حالش بدتر می‌شد. حتی یک بار در 7 ماهگی ایست قلبی کرد و قدرت بلعش را نیز از دست داد و از آن به بعد تنها با تعبیه لوله‌ای از راه بینی غذا می‌خورد.مادر 25 ساله «حسین» کوچولو به خبرنگار «ایران» گفت: «روزهای اولی که بیماری حسین را پزشکان تشخیص دادند هنوز داروی «اسپینرازا» معرفی نشده و پزشکان معتقد بودند که هیچ راهی برای درمان پسرم وجود ندارد. با این حال یک سال و نیم در بیمارستان بستری شد. اما 7 ماه قبل گفتند تخت بیمارستان را لازم دارند و باید خودمان تجهیزات را تهیه کنیم و در خانه از «حسین» نگهداری کنیم. «حسین» فرزند دوم ماست و با خواهر 4 ساله‌اش ارتباط خوبی دارد. با اینکه نمی‌تواند حرف بزند اما با نگاه و خنده‌هایش این حس را به ما منتقل می‌کند. همیشه دور و برش هستم چون گاهی مثل چند روز قبل که دچار ایست قلبی شد اگر دستگاه صدا نمی‌کرد معلوم نبود چه بلایی سر پسرم می‌آمد.»مادر با صدایی بغض آلود ادامه داد: «باور کنید در این لحظات نفسم بند می‌آید اما اگر خودم را ببازم و لحظه‌ای تعلل کنم «حسین» جانش را از دست می‌دهد. تا قبل از اینکه داروی این بیماری پیدا شود، هیچ امیدی به نجات پسرم نداشتیم اما حالا وقتی می‌بینم که چند نفر از کودکان مبتلا به این بیماری مثل رادین، محمد پرهام و چند کودک دیگر با دریافت دارو بهبودی نسبی پیدا کردند هر کاری می‌کنیم که بتوانیم پسرم را درمان کنیم. اما قیمت 750 هزار دلاری دارو برای ما و خانواده‌های دیگر بچه‌های مبتلا به این بیماری بسیار بالا است. در حال حاضر به‌خاطر دستگاه‌هایی که در خانه به «حسین» وصل است بین 200 تا 400 هزار تومان هزینه برق‌مان می‌آید. در این شرایط حتی نتوانستیم هزینه 140 میلیون تومانی بیمارستان را بدهیم و هنوز شناسنامه‌های‌مان گرو بیمارستان است.»مادر «حسین» به گریه افتاده بود و بریده بریده گفت: «چرا می‌گویند بچه‌های مبتلا به «اس ام‌ ای» خوب نمی‌شوند؟ این کودکان هم مانند بچه‌های مبتلا به دیابت که با انسولین زندگی می‌کنند با چند تزریق می‌توانند به زندگی عادی برگردند.
پسر من و دیگر کودکان مبتلا به این بیماری نیاز به کمک دارند. من عاجزانه از مسئولان می‌خواهم «اس‌ام ای» را در فهرست بیماری‌های خاص بیاورند و با وارد کردن دارو به کشور، این کودکان را از مرگ حتمی و خانواده‌هایشان را از عذاب و رنج نجات دهند.»نیکوکارانی که تمایل دارند برای نجات «حسین نجفی» خانواده‌اش را یاری کنند، می‌توانند با گروه جویندگان عاطفه روزنامه ایران به شماره 88500100-021 تماس بگیرند.

ضیاءالدین دری کارگردان سینما و تلویزیون پس از یک دوره بیماری ظهر دیروز (26 مردادماه) در شصت و پنج سالگی درگذشت. او در حالی از دنیا رفت که «سنجرخان» اثر تلویزیونی دیگری را در دست تولید داشت، او با کارگردانی سریال‌های تاریخی «کلاه پهلوی» و «کیف انگلیسی» بیش از پیش مورد توجه مخاطب‌‌ها قرار گرفت. با قطب‌الدین صادقی بازیگر و کارگردان تئاتر درباره دوست و همکار فقیدش گفت‌وگو کردم. او در این گفت‌‌وگو از تجربه همکاری‌اش با ضیاء‌الدین دری گفت و از همکاری نا‌تمام‌شان، «سنجرخان»... قطب‌الدین صادفی درگذشت این کارگردان فقید و فقدان عزت‌‌الله انتظامی را به خانواده‌هایشان و جامعه هنری تسلیت گفت و همچنین از عزت‌الله انتظامی به‌عنوان نماد توانمندی‌های سینمای ایران یاد کرد.

نخستین آشنایی شما با ضیاء‌الدین دری چه زمانی بود؟
من از سال‌ها پیش جناب دری را دورا دور می‌شناختم تا اینکه محمدرضا شریفی‌نیا بازی در نقشی برای فیلم «کیف انگلیسی» را به من پیشنهاد کرد و او گفت، این نقش به چهره‌هایی چون عزت‌الله انتظامی، رضا کیانیان پیشنهاد شده و آنها گفتند این نقش مناسب من است و او هم این موضوع را با من مطرح کرد. نقش مربوط به دوره پهلوی بود و با خواندن فیلمنامه دیدم که نقش از شخصیت قوام‌ الگو گرفته است.در گفت‌وگوی ده – پانزده دقیقه‌ای با جناب دری به نتیجه رسیدیم و قرارداد را امضا کردم. از همکاری درسریال «کیف انگلیسی» و بعد‌تر «کلاه پهلوی» دوستی ما رقم خورد و تا واپسین ماه‌های زندگی آن کارگردان فقید هم ادامه داشت.

در یک دهه همکاری و دوستی او را چطور شخصیتی دیدید؟
جناب ضیاء‌الدین دری کارگردان بسیار با هوشی بود، برخلاف برخی از کارگردان‌ها می‌دانست چه می‌خواهد و علاقه عجیبی به روایت‌های تاریخی داشت و در دل روایت‌های تاریخی ماجرا‌های عاطفی و خانوادگی را پیش می‌کشید و این دو مضمون را بخوبی در هم می‌بافت و در نهایت آثاری با بار احساسی و عاطفی و اجتماعی و تاریخی خلق می‌کرد که قدرت اثر‌گذاری زیادی داشتند. به ریزه‌کاری‌‌ها و جزئیات بسیار توجه می‌کرد و یادم می‌آید، در فیلم «کیف انگلیسی» یک صحنه را بیش از 9 بار تکرار کرد تا انتظار برآورده شد و تمام روز را درگیر آن یک صحنه بودیم. تعصب جدی به خلاقیت داشت و بازیگر‌ها را بخوبی هدایت می‌کرد و به تمام جزئیات صحنه و بازی و حرکت دوربین و... دقت می‌کرد.

تعامل او با عوامل مختلف فیلم چگونه بود؟
او کارگردانی جدی و در عین‌حال اهل گفت‌وگو و تعامل بود. اما از آن‌جایی که ما ایرانی‌ها معمولاً تنبل هستیم و چندان هم به‌کار گروهی عادت نداشتیم، گاه از کوره در می‌رفت و با عتاب کار‌ها را پیش می‌برد. در مجموع سعی می‌کرد در فضایی آرام و توأم با تعامل خوب کار‌ها پیش برود. گاهی هم که عصبانی می‌شد یا حرص می‌خورد، من به او حق می‌دادم، چون پیش بردن آنچنان سریال‌های گسترده با عوامل زیاد و متنوع نیاز به قاطعیت داشت. من این عصبیت و جدیت را ناشی از احساس مسئولیت او می‌دانستم و به طو‌ر کلی از سخت‌گیری کارگردان نسبت به بازیگر‌ها و عوامل فیلم استقبال می‌کنم. خاطرم هست در فیلم «کلاه پهلوی» دو – سه ماهی در پاریس بودیم و او در همان محل فیلمبرداری اتاقی اختیار کرده بود و تا نیمه‌ شب‌ها کار می‌کرد و من به او می‌گفتم چرا استراحت نمی‌کنید؟! او می‌گفت باید فیلمنامه اصلاح شود و کار‌ها با همان نحوی که انتظار دارم پیش‌ برود. او بسیار سختکوش، جدی و خلاق بود.

همکاری‌ ناتمام‌تان در پروژه «سنجر‌خان» تا کجا پیش رفته بود؟
بیست و چهار قسمت از فیلمنامه «سنجر‌خان» را نوشته بود، که بیماری‌اش تشدید شد. بیست و دو قسمت آن دست من است. من به‌عنوان مشاور در نوشتن فیلمنامه به او کمک می‌دادم و نقشی هم قرار بود بازی کنم و بنا شد، از اواخر تابستان کار فیلمبرداری آغاز شود که متأسفانه با درگذشت ضیاء‌الدین دری کار ناتمام ماند.«سنجر‌خان» روایت یک سردار ملی کردستان است که در نبرد با روس‌ها پیروز می‌شود، اما در نهایت به شکل ناجوانمردانه‌ای کشته می‌شود. داستانی حماسی و پرکشش بود که اگر اجل مهلت می‌داد، اثر ماندگار دیگری از این کارگردان فقید خلق می‌شد.

سهیلا یادگاری
خبرنگار
مدیریت ناکارآمد همواره بیشتر از مشکلات دیگر برای کشاورزی کشور چالش ایجاد کرده است اما این مدیریت ضعیف خود را کمتر در آسیبی که کشاورزی وتولید بویژه در بیش از 10 سال گذشته متحمل شد، مقصر می‌داند و خشکسالی بهترین بهانه‌ای شده که همیشه بار مشکلات کشاورزی به دوش آن انداخته می‌شود.  از طرف دیگر همین خشکسالی دستاویزی آسان در دست بسیاری از کسانی است که به‌دنبال حل مسأله کم آبی نه مدیریت ناکارآمد بلکه خود کشاورزی را عامل آن می‌دانند و راهکار آنان برای کاهش مصرف آب کشاورزی، تعطیلی آن و باز شدن دروازه واردات به جای تولید است؛ اما محمود حجتی وزیر جهاد کشاورزی در دولت یازدهم و دوازدهم تأکید می‌کند برنامه دو دولت در کشاورزی کاهش تولید نیست چون توانسته‌ایم تولید را با کاهش سطح زیر کشت و به‌دنبال آن کاهش مصرف آب افزایش دهیم. او می‌گوید هرگز قصد پاسخ به منتقدان را ندارد اما دفاع از عملکردش را به آمار رسمی ارجاع می‌دهد و می‌گوید در هیچ دوره‌ای از تاریخ کشور سرمایه‌گذاری در پروژه‌های عمرانی به اندازه توجه کنونی به راندمان آبیاری و بهره‌وری در تولید انجام نشده است.او تأکید می‌کند که کشور از واردات اغلب کالاهای اساسی بی‌نیاز شده و آن را نتیجه حمایت از تولید داخلی می‌داند. همچنین حجتی نقشه راه رساندن کالاهای اساسی به دست مردم که با ارز دولتی وارد می‌شود را تشریح و جزئیات آن را اعلام می‌کند. در ادامه پاسخ‌های وزیر جهاد کشاورزی به سؤالات «ایران» را بخوانید.
متولیان بخش آب می‌گویند کشاورزی بالای 90 درصد آب کشور را مصرف می‌کند اما آمار تولیدات کشاورزی در این سال‌ها افزایشی بوده چرا اصرار به تولید بیشتر دارید در حالی که شرایط کم آبی در کشور رو به وضعیت بحرانی دارد؟
نگاه راهبردی در بخش کشاورزی در دولت یازدهم و دوازدهم بهره‌وری در استفاده از آب است یعنی آبی که در بخش کشاورزی در اختیار داریم را به بهترین نحو استفاده کنیم. مدیریت آب و تأمین آن به وزارت نیرو مربوط است؛ ما از مرحله‌ای مسئولیت داریم که آب وارد مزرعه می‌شود. تأکید می‌کنم سرمایه‌گذاری برای استفاده بهینه ازآب در این دو دولت در تاریخ کشور بی‌نظیر است. در گذشته در بخش‌های بالادستی مانند سد‌سازی سرمایه‌گذاری کرده بودیم اما به مزرعه اصلاً توجهی نشده بود و غفلت هم کرده بودیم اما اکنون دستاوردهایی در مزرعه داریم. البته استفاده بهینه ازآب اقتضای کشور خشک و کم آب ما بود. با توجه به این اقتضا در دوره ای 4 ساله راندمان آب را از 38 به 44 درصد رساندیم و در 5 سال بهره‌وری را 30 درصد افزایش دادیم یعنی سالی 6 درصد افزایش بهره‌وری.
قبلاً با مصرف یک واحد آب یک واحد تولید داشتیم الان با مصرف همین میزان آب 1.3 واحد تولید می‌کنیم. چگونه به این آمار رسیده‌اید؟
نرخ رشد کشاورزی در این سال‌ها هر سال مثبت بوده است و نرخ‌های بالای 4 و 5 درصد را تجربه کرده‌ایم.اگر رشد مثبت بخش کشاورزی نبود در برخی سال‌ها کشور در نرخ رشد اقتصادی دچار مشکل می‌شد. با اینکه به لحاظ شرایط اقلیمی آب کمتری در این سال‌ها در اختیار کشاورزان بوده اما تولید از 98 به 122 میلیون تن رسیده است. حمایت دولت از کشاورزی مؤثر بوده است، البته کار ادامه دارد.
سیاست در شرایط کنونی تداوم تولید است؟
سیاست این است که نیازها را از داخل تأمین کنیم.با وجود کاهش سطح زیر کشت تولید افزایش یافته است.
تولید کدام محصولات مشخصاً افزایش یافته است؟
هرسال 6 میلیون هکتار گندم کشت می‌کنیم اما تولید به‌علت بهره‌وری پایین همپای این سطح زیر کشت نبود. سال 92، 4 میلیون تن گندم خریداری کردیم در این سال‌ها خرید گندم 11.5 میلیون تن هم بوده است. امسال تاکنون 9 میلیون تن گندم خریدیم که قطعاً میزان خرید از سال قبل بیشتر خواهد بود. یکی از وابستگی‌های شدید ما روغن است. امسال 330 هزار تن گندم خریدیم سال گذشته 180 هزار تن و سال 95، 60 هزار تن عدد خرید بود. خرید امسال نسبت به 2 سال قبل 6 برابر شده است. کشت کلزا در تناوب با گندم تولید گندم را دو برابر می‌کند. امسال به واردات گندم و شکر نیاز نداریم. سال گذشته رکورد تولید چغندر و شکر شکسته شد. تولید چغندر از 8 میلیون تن عبور کرد در حالی که سطح زیر کشت آن نسبت به دهه 70 نصف شده است. سال 92 تولید چغندر 3میلیون و 400 هزار تن بود. همان سال تولید شکر یک میلیون و 100 هزار تن بود و امسال از 2 میلیون تن گذشته است. افزایش تولید عمدتاً با افزایش بهره‌وری و کاهش سطح زیر کشت به‌دست آمده است. استفاه از کشت پاییزه، بذر مرغوب، کشت گلخانه‌ای، آبیاری نوین، نشاکاری و... این موفقیت‌ها کسب شده است. تأکید می‌کنم در این سال‌ها نگاه در تولید حول محور آب بود. وقتی خیار را در گلخانه تولید می‌کنیم مصرف آب 90 درصد کاهش می‌یابد. تجهیز و نوسازی ادوات در شالیزارها 20 تا 30 درصد مصرف آب را کاهش داده است. با وجود گذراندن سالی خشک در مازندران به برکت همین مکانیزاسیون امسال 8 تا 10 درصد تولید برنج در مازندران افزایش دارد.85 درصد مزارع برنج برداشت مکانیزه دارد.
اختصاص منابع خاص از محل صندوق توسعه ملی برای سه طرح بزرگ برای احیای اراضی خوزستان، سیستان و بلوچستان و مهار آب‌های مرزی در غرب کشور از مهم‌ترین پروژه‌های افزایش راندمان آب است؟
نمی گویم این پایان کار است. حتماً همچنان در کشاورزی هدررفت آب داریم. کشاورزی سنتی داریم... اما با استفاده از روش‌های نوین، بهره‌وری را باید بالاتر ببریم. باید راهکار علمی برای جلوگیری از تبخیر آب پیدا کنیم. اینکه گفته می‌شود بیشترین مصرف آب در کشاورزی است باید این‌طور باشد. در کشورهای پربارش هم بیشترین مصرف آب در کشاورزی است. کشاورزی برای مصرف آب است.
شما بر افزایش توان در تولید داخلی تأکید دارید. با توجه به افزایش نرخ‌ها به‌خاطر قیمت ارز، برنامه دولت تأمین کالاهای اساسی با نرخ ارز دولتی است. تأمین این کالاها از تولید داخل خواهد بود؟ در کدام کالا به واردات نیاز داریم؟
همه دولت‌ها به تأمین برخی کالاها حساس هستند و تلاش می‌کنند این کالاها هم با اطمینان و هم با قیمت مناسب به دست شهروندان برسد، ازجمله آن کالاهای اساسی و کالاهای عمومی است. دولت هم با توجه به شرایط به وجود آمده قصد دارد با مدیریت بازار کالاهای اساسی را به دور از سوداگری و با قیمت مناسب به دست شهروندان برساند. در بحران‌های اخیر در تأمین کالاهای اساسی هیچ مشکلی ایجاد نشد چون نظام خودش را داشت و دولت هم ارز را در اختیار قرار داد. نوسانات جزئی که ایجاد شد به‌خاطر مشکلات کامیون داران و حمل و نقل بود که نتوانستیم از مبادی ورودی، بنادر و مراکز انبارها کالا را حمل کنیم. نان، برنج، شکر، مرغ، شیر، ماست، پنیر، کره و روغن جزو کالاهای حمایتی هستند که بخش عمده‌ای ازاین کالاها از تولید داخل تأمین می‌شود. کالاهایی که ارز دولتی می‌گیرند عمدتاً شامل روغن و دانه‌های روغنی و ذرت است. ترجیح ما این است که ذرت با توجه به آب بری بالا از محل واردات تأمین شود.
 برای جلوگیری از مشکلات واردات با ارز دولتی و تکرار نشدن تجربه سه ماهه که برخی از ارز ارزان دولتی سوء‌استفاده کردند، نظارت بر واردات و توزیع چگونه خواهد بود؟
کالاهای وارداتی در حوزه نظارت شامل دو بخش می‌شود؛ یک بخش محصولات خام است که شامل نهاده‌هاست. شبکه‌ای در وزارت جهاد کشاورزی تشکیل شده است که کنجاله ذرت و جو را در یک نظام قابل قبول توزیع و در اختیار مصرف‌کننده نهایی و دامداران قرار می‌دهد. همزمان قبل از تخصیص ارز از وارد‌کننده‌ها تعهد می‌گیریم که کالای وارداتی با ارز دولتی را در چارچوب نظام توزیعی که دولت تعیین می‌کند توزیع کنند یعنی واردکنندگان تا این تعهدنامه را امضا نکنند ارز نمی‌گیرند.
در بخش دوم کالایی، محصولات نهایی مانند روغن، شکر، مرغ و ... قرار دارد. این کالاها درشبکه‌های توزیعی و واحدهای توزیع عرضه می‌شوند و همزمان، سازمان حمایت، تعزیرات، سازمان بازرسی کنترل را درسطح صنوف و بازار انجام می‌دهند. در این کالاها از انتقال از واحد تولیدی تا واحد توزیعی همکاری متقابلی بین وزارت جهاد کشاورزی به‌عنوان متولی تولید و وزارت صمت به‌عنوان متولی توزیع و نظارت وجود دارد. تأکید می‌کنم چه درمحصولات خام و چه در محصولات نهایی چشم دولت مرتب به‌دنبال نظارت و پیگیری این محصولات است. دولت همچنین بسته‌های حمایتی برای اقشار ضعیف در نظر گرفته که سازمان برنامه و بودجه و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی مسئول پیگیری و تعیین کالاهای این بسته هستند.
برای تأمین کالا در مجموع در حال برنامه‌ریزی برای ایجاد زنجیره یکپارچه از تأمین تا توزیع هستیم که در این زنجیره دلال بازی را به کمترین میزان کاهش می‌دهیم. تاکنون 40 درصد صنعت مرغ در زنجیره پیوسته قرار گرفته است.
موضوعی که این روزها در شبکه‌های اجتماعی زیاد به آن پرداخته می‌شود حضور شناورهای چینی در آب‌های جنوبی کشور و صید منابع آب‌های ایران توسط آنان است؛ حضورچینی‌ها را تأیید می‌کنید؟
در آب‌های ساحلی ایران هیچ کشتی خارجی حضور ندارد. در خلیج فارس که اصلاً چنین موضوعی نیست و در دریای عمان و اقیانوس هند صیادان ما پیشرو هستند. خصوصاً صیادان کلاهکی که بیشترین صید تن ماهیان را دارند. ما حتی فراتر از آب‌های داخلی در دریای عمان، اقیانوس هند، باب المندب واطراف جزیره کومور حضور داریم. کشتی‌هایی که در این مناطق هستند و معمولاً فانوس ماهی درعمق بیش از 200 متر صید می‌کنند ثبت شده ایران هستند و اغلب در مالکیت ایران هستند بخشی از آنها از چینی‌ها اجاره شده‌اند که صید آنها به داخل ایران می‌آید.

با آثار و گفتاری از
علی نصیریان
محمدعلی کشاورز
آیدین آغداشلو
 محمدعلی ابطحی
جواد مجابی
بهزاد فراهانی
شهرام ناظری
خسرو سینایی
فرخ ‌نعمتی
 نگار  اسکندرفر
ابراهیم حقیقی
علیرضا تابش
حسین مسلم
و...
همراه با پیام ‌های تسلیت چهره‌های مختلف


2، 8 و 24

دونالد ترامپ 20 ماه است رسانه‌ها را «دشمن مردم» می‌خواند اما آنان در جنبشی که نام آن را «دشمن هیچ‌کس» نهاده‌اند، خود را مدافعان آزادی بیان و دموکراسی نامیده‌اند. جنبشی که هفته پیش با فراخوان روزنامه «بوستون گلوب» برای اختصاص دادن سرمقاله روز 16آگوست روزنامه‌ها به موضوعی ضد ترامپ شکل گرفت و روز پنجشنبه با حضور بیش از 350 روزنامه این کشور و حتی روزنامه‌های جهانی همچون «گاردین» چاپ انگلیس در این جنبش رسانه‌ای خودنمایی کرد. ضربه این جنبش چنان برای رئیس‌جمهوری امریکا سهمگین بود که این‌بار در توئیتی رسانه‌ها را «حزب مخالف» خواند.به‌گزارش «ایران»، اختلاف رسانه‌ها با ترامپ رویداد جدیدی نیست.

فرحناز دهقی
خبرنگار
دونالد ترامپ 20 ماه است، رسانه‌ها را «دشمن مردم» می‌خواند اما آنان در جنبشی که نام آن را «دشمن هیچ‌کس» نهاده‌اند، خود را مدافعان آزادی بیان و دموکراسی نامیده‌اند. جنبشی که هفته پیش با فراخوان روزنامه «بوستون گلوب» برای اختصاص دادن سرمقاله روز 16آگوست روزنامه‌ها به موضوعی ضد ترامپ شکل گرفت و روز پنجشنبه با حضور بیش از 350 روزنامه این کشور و حتی روزنامه‌های جهانی همچون «گاردین» چاپ انگلیس در این جنبش رسانه‌ای خودنمایی کرد. ضربه این جنبش چنان برای رئیس‌جمهوری امریکا سهمگین بود که این‌بار در توئیتی رسانه‌ها را «حزب مخالف» خواند.به‌گزارش «ایران»، اختلاف رسانه‌ها با ترامپ رویداد جدیدی نیست. از دهه 1990 که ترامپ اولین تمایلات خود را برای نامزدی در انتخابات ریاست‌جمهوری امریکا نشان داد، تاکنون رسانه‌ها هرگز روی خوشی به او نشان ندادند. همان‌طور که او نیز پس از نشستن پشت میز ریاست‌جمهوری امریکا سر ناسازگاری را با رسانه‌ها گذاشت. آمارها نشان می‌دهد او   281بار در توئیت‌های خود از کلمه «اخبار جعلی» استفاده کرده تا رسانه‌ها را دروغگو بنامد. به گزارش «ایران» به نقل از سایت شبکه خبری «بی‌بی‌سی» این تهاجم کلامی بی‌سابقه یک رئیس‌جمهوری امریکا علیه رسانه‌ها باعث شده‌است، بسیاری از روزنامه‌نگاران امریکایی درباره شغل خود احساس امنیت نداشته باشند. در ماه جولای یعنی کمتر از یک ماه پیش ترامپ در یکی از سخنرانی‌های خود در جمع هوادارانش در فلوریدا از آنان خواست به خبرنگارانی که در حال پوشش این واقعه هستند، فحش دهند و ناسزا بگویند. جیم آکوستا، خبرنگار سی‌ان‌ان که در این سخنرانی حضور داشت، فیلم فحش‌هایی را که شنیده‌بود توئیت کرد. این احساس امنیت نه فقط به لحاظ امنیت روحی که حتی شامل امنیت فیزیکی نیز می‌شود. در ماه ژانویه پلیس امریکا مردی را دستگیر کرد، که تلفنی کارکنان سی‌ان‌ان را به‌خاطر «اخبار جعلی» تهدید کرده‌ بود. در ماه جولای (تیر ماه) نیز سالزبرگر، ناشر نیویورک‌تایمز در دیداری خصوصی با ترامپ به او هشدار داده بود که ادبیاتی که علیه رسانه‌ها استفاده می‌کند، باعث افزایش خشونت‌های فیزیکی علیه خبرنگاران خواهد شد. نگرانی که او مطرح کرد، چندان پر بیراه نبود. در همان ایام دیدار او با ترامپ حمله مسلحانه علیه روزنامه «کاپیتال گازت» در شهر آناپولیس در ایالت مریلند امریکا صورت گرفت که  5کشته و دو زخمی برجا گذاشت و البته در سال 2015 درست اندکی پیش از آنکه ترامپ به کاخ سفید راه‌یابد نیز 2 خبرنگار در ویرجینیا کشته شدند که آن حادثه نیز به سخنرانی‌های ضد رسانه‌ای ترامپ ارتباط داده شد.این احساس ناامنی باعث شده‌است، رسانه‌های امریکایی که زمانی به آزادی بیان خود می‌بالیدند، حالا رو به خودسانسوری نسبی بیاورند. چیزی که باعث شده‌است، رتبه آزادی بیان امریکا با دو امتیاز کاهش، از بین 180 کشور به  45برسد. خودسانسوری روز پنجشنبه نمودی عینی داشت. بیش از 350 روزنامه سرمقاله خود را به‌خطرات حمله به آزادی بیان اختصاص داده بودند، اما بدون ذکر نام دونالد ترامپ. همه آنها هشدار داده بودند، «کسی» که به آزادی بیان حمله می‌کند، بنیان دیکتاتوری را نهاده‌است. زبان تلخ ترامپ علیه رسانه‌ها در امریکا باعث شده‌است، زید رعد حسین، کمیسیونر حقوق بشر سازمان ملل درباره حمله به رسانه‌ها از سوی رئیس‌جمهوری امریکا هشدار داده و آن را مصداق نقض حقوق بشر نه فقط درقبال خبرنگاران امریکایی که همه خبرنگاران جهان بخواند.


بوستون‌گلوب (امریکا)
روزنامه‌نگار دشمن مردم نیست
هسته اصلی سیاست‌های ترامپ روی آسیب رساندن بر آزادی مطبوعات بنا شده است. رئیس جمهوری ترامپ روزنامه‌نگاران را نه به‌عنوان شهروند امریکایی بلکه به‌عنوان «دشمن مردم» خطاب می‌کند. این عبارت اثرات و عواقب بدی دارد. جایگزینی یک رسانه آزاد با یک رسانه دولتی همیشه اولین کار رژیم‌های فاسد و دیکتاتور است. ما امروز در امریکا رئیس‌جمهوری داریم که به‌سادگی طرز فکری را ایجاد کرده که هر رسانه‌ای را که از او انتقاد کند و دروغ‌هایش را باور نکند، دشمن مردم خطاب می‌کند. امروزه اوضاع روزنامه‌نگاری در هیچ جای جهان مقبول نیست. از آنکارا گرفته تا مسکو، از بانکوک تا بغداد، از آلاسکا تا پکن روزنامه‌نگاران با خطر و تهدید دست و پنجه نرم می‌کنند. در چنین فضایی است که اهمیت اتحاد و انسجام بدنه رسانه‌ها با یکدیگر بیش از پیش اهمیت می‌یابد. مطبوعات لازمه جامعه آزاد است زیرا به سادگی به سیاستمداران اعتماد نمی‌کند و هر ابهام و پرسشی را با کنجکاوی دنبال می‌کند. تصادفی نیست که این رئیس‌جمهوری که ارتباطات مالی‌اش مشکوک و الگوی رفتاری‌اش سرشار از سوءظن است، بشدت در حال ارعاب روزنامه‌نگاران است.


دیلی هرالد (امریکا)
دفاع از متمم اول قانون اساسی امریکا
روزی ما در یکی از سرمقاله‌هایمان در سال 2016 نوشتیم: «چرا ما از تهدید و خطرهای آزادی مطبوعات سخن می‌گوییم؟ چرا لازم است در این باره سخن بگوییم؟ چرا با صدای بلند در این باره سخن می‌گوییم؟ چون به سادگی این اصل در خطر است. تضعیف رسانه یعنی تضعیف  دموکراسی. یعنی به سیاستمداران اجازه داده می‌شود که به سادگی حقایق را پنهان کنند زیرا دیگر حقیقت معنی ندارد. یعنی به احزاب اجازه داده شود که بگویند تمام دروغ‌هایم را باور کن زیرا به ایدئولوژی‌ام باور داری. یعنی به قدرتمداران اجازه داده شود که بگویند مشکل از من نیست، مشکل از کسی است که این خبر را فاش کرده است.» این جملات شبیه همان چیزهایی نیست که طی یک سال و نیم اخیر از زبان رئیس‌جمهوری امریکا شنیده‌اید؟ آیا وقت آن نرسیده تمام قدر پشت رسانه بایستیم تا از متمم قانون اساسی کشورمان که به آزادی بیان و آزادی مطبوعات مرتبط است، دفاع کرده باشیم؟ ترامپ ما را خطری برای امنیت ملی امریکا می‌داند. اما ما معتقدیم او خطر است. همچون استالین، لنین، هیتلر و سایر دیکتاتورها که با تکیه بر ناآگاهی و رمز و رازهای پنهان از مردم به عمر قدرت خود افزودند.


هاردویک گازت (امریکا)
اخبار واقعاً کذب!
به ابتکار عمل بوستون گلوب، روزنامه‌نگاران بیش از 300 رسانه دست به‌دست یکدیگر داده‌اند تا رئیس جمهوری ترامپ را سر جایش بنشانند! او 17 فوریه سال گذشته در توئیتر نوشت: «رسانه‌های خبری تقلبی نه دشمن من، بلکه دشمن مردم امریکا هستند» تا خبر از این بدهد که فصل تازه‌ای از سرکوب رسانه و مطبوعات در امریکا آغاز شده است. اگرچه کاملاً درست است که اخبار تقلبی تهدیدی جدی علیه مردم و امنیت یک کشور محسوب می‌شود، اما او نمی‌تواند به صرف اینکه روزنامه و تلویزیونی که از او و کارهایش انتقاد می‌کند، بخشی از تشکیلات اخبار کذب و دشمن مردم امریکا است. رسانه آزاد اساس دموکراسی امریکاست. این را متمم اول قانون اساسی امریکا به وضوح بیان کرده است. پس چرا اوضاع امروز مطبوعات ما چنین است؟ آیا علت آن در ضعف دموکراسی ما نیست؟ در انتخاب و گزینش کسی که حتی در نشست‌های تبلیغاتی و سخنرانی‌های انتخاباتی‌اش هم تاب انتقاد و صدای مخالف را نداشت و بارها به تمسخر روزنامه‌نگاران و پرسش‌هایشان دست زد.

نیویورک‌تایمز (امریکا)
رسانه آزاد به شما نیاز دارد!
در 1787 سالی که قانون اساسی ایجاد شد، توماس جفرسون، نویسنده اصلی اعلامیه استقلال ایالات متحده امریکا و سومین رئیس‌جمهوری این کشور، خطاب به یکی از دوستانش نوشت: «اگر این تصمیم به من واگذار شود که آیا ما باید دولتی بدون روزنامه داشته باشیم یا روزنامه‌ای بدون دولت، بدون لحظه‌ای درنگ دومی را انتخاب می‌کنم.» او این نامه را قبل از رئیس جمهوری شدنش نوشته بود. اما 25 سال بعد، پس از آنکه به کاخ سفید راه پیدا کرد، تغییراتی در اندیشه‌اش به وجود آمد و با روزنامه‌ها روابطش شکرآب شد. این تغییر قابل درک است. گزارش دادن اخبار در جامعه‌ای آزاد، منجر به درگیری می‌شود. همیشه جامعه آگاه به ریشه‌کن کردن فساد برمی‌خیزد و باعث گسترش آزادی و عدالت می‌شود. یک بار در سال 1964 دادگاهی عالی گفته بود که «مباحثه عمومی یک وظیفه سیاسی است.» به جز روزنامه و خبرنگار چه چیز و شخص دیگری می‌تواند جریان‌ساز این مباحثه عمومی شود؟ ما اعضای تحریریه نیویویک‌تایمز هم به دعوت بوستون گلاب آری گفتیم تا با هفته‌نامه‌ها، روزنامه‌های محلی، روزنامه‌های مترو و... متحد شویم. اگر حق اشتراک هیچ روزنامه محلی را ندارید همین امروز دست به کار شوید. آنجا که فکر می‌کنید روزنامه‌ای کارش را خوب انجام می‌دهد، تشویق و حمایتش کنید.


اگزمینر(امریکا)
مراقب اعمال تعرفه روی روزنامه‌ها باشیم!
با اخبار عجیب و غریبی که این روزها هر دم گوش و چشم ما را به خود مشغول می‌کند، هیچ تعجبی ندارد که بزودی خبر اعمال تعرفه و افزایش قیمت کاغذ و محدودیت‌های تازه روزنامه‌ها، روی تمام رسانه‌های جهان منتشر شود. دولت ترامپ این روزها دستش حسابی با اعمال تعرفه‌های تنبیهی علیه کشورهای دیگر گرم است؛ آنچنان که کشور ما را درگیر یک جنگ تجاری تمام عیار کرده است. یک سال و نیم از دوران سیاه ریاست‌جمهوری ترامپ گذشته و کسی را نمی‌توان پیدا کرد که سیاست‌های خصمانه‌اش علیه دموکراسی و مطبوعات آزاد را نفهمیده باشد. حالا همه می‌دانند بزرگترین دشمن متمم اول قانون اساسی امریکا، این رئیس جمهوری تاجر است. ما اعضای تحریریه اگزمینر، مثل تمام همکاران خود باور داریم که امروز مطبوعات در خطر است و هدف حملات خصمانه‌ای قرار گرفته است.

گاردین (انگلیس)
از صداقت گفتن برای قدرت
اگرچه آزادی مطبوعات دست‌پرورده امریکا نیست اما ملیت‌هایی هستند که اهمیت استقلال مطبوعاتشان در تاریخ طولانی مطبوعات اثرگذار و جریان‌ساز بوده است. اما اکنون رسم امریکایی احترام قائل شدن برای حقیقت و راستگویی تحت خطر و تهدید است. دونالد ترامپ نخستین رئیس‌جمهوری امریکا نیست که آزادی مطبوعات را نشانه گرفته است. اما نخستین کسی است که سیاست‌هایی مداوم و حساب‌شده برای تضعیف، محکومیت و حتی تهدید کردن کار مطبوعاتی در نظر گرفته است. سوءاستفاده روزافزون آقای ترامپ از مطبوعات اکنون مسأله تازه‌ای نیست. او مکرراً مطبوعات را «دشمن مردم» می‌نامد. بارها و بارها مطبوعات را به ساخت و ترویج «اخبار تقلبی» متهم کرده است و درباره‌شان از لفظ «منزجرکننده» استفاده می‌کند. اخیراً هم که مطبوعات را «خطرناک و مغرض» نامیده که می‌توانند «باعث وقوع جنگ» شوند. او روزنامه‌نگاران را «پست‌ترین انسان‌ها» می‌داند و هر بار که فرصتی دست داده از تمسخر و توهین به آنها دریغ نکرده است. جیمز کومی رئیس سابق اف‌بی‌آی فاش کرد که ترامپ از او خواسته بود که شرایط زندانی کردن روزنامه‌نگاران را تسهیل کند تا راه را بر افشای حقیقت و انتقاد علیه خود ببندد. در میان تمام رسانه‌های جهان، او چهار سازمان خبری را دشمن قسم خورده خود می‌داند: سی‌ان‌ان، ام‌اس‌ان‌بی‌سی و نیویورک‌تایمز و واشنگتن‌پست؛ که بارها در ملأ عام آنها را به باد انتقاد و تهدید گرفته است. شایان ذکر است وظیفه مطبوعات مراقبت از امریکا در برابر ترامپ نیست. وظیفه رسانه، گزارش، افشاگری، تحلیل و بالا زدن گوشه‌های فرش از روی غبارها و آلودگی‌هاست. گاردین در این مسیر همراه رسانه‌های امریکاست.

ال‌دیاریو (بولیوی)
دفاع از آزادی مطبوعات
آزادی بیان، دوست و متحد مردم است. توانایی آگاهی یافتن و آگاهی دادن از اساس یک دموکراسی سالم است و روزنامه‌نگاری قدرتمند و مستقل از ضرورت‌های آن. در این زمانه که مطبوعات و روزنامه‌نگاران با انواع تهدید‌ها مواجهند، ضربه‌ای هرچند آرام به پیکره آن می‌تواند منجر به فلج شدن قسمتی شود. مأموریت رسانه تولید و انتقال خبر است. با اتهام ترویج اخبار کذب نمی‌تواند مانع جریان آگاه‌سازی شد. دشمنی با خبرنگاران یعنی حمایت از راهبرد دروغ و فساد و بدا به حال جامعه‌ای که در دو قطبی قدرت و رسانه گیر بیفتد. روزنامه‌نگاران امریکای لاتین بخوبی با چالش‌ها و مصائب روزنامه‌نگاری آگاهند؛ از تهدید و ارعاب سیاستمداران گرفته تا خودسانسوری. رسانه‌های نوشتاری درگیر بحران عمیقی شده‌اند که می‌توان عواقبش را در جوامع مختلف به وضوح دید. امروزه بسیار ضروری است که شهروندان آگاه‌تر از همیشه از رسانه‌های ملی و محلی خود حمایت کنند، مشترک آنها شوند و تولیداتشان را بخرند و هر جا که لازم شد برای حمایت از آنها در برابر سرکوب بایستند. آگاهی بها دارد و نباید اجازه بدهیم در این مسیر پر سنگلاخ روزنامه‌ها تنها باشند. یک دموکراسی موفق بر اساس مردم آگاه و هوشمند بنا می‌شود. مردمی که آنقدر از روزنامه‌های غنی تغذیه می‌شوند که بخوبی می‌توانند در جهت منافع خود، دوستان و خانواده‌شان تصمیم بگیرند. برای چنین چیزی لازم است پایه‌های مطبوعات مستحکم شود و قدرت برای ترویج زور و احتمالاً فساد خود دست به سرکوب آنها نزند.

تلگراف (انگلیس)
آقای ترامپ! ما دشمن مردم نیستیم!
تاکنون هیچ رئیس‌جمهوری امریکا یا هیچیک از اعضای شورای شهرها نبوده که از انعکاس اخبارشان در رسانه‌ها کاملاً خوشنود و راضی باشد. اما این تنها آقای دونالد ترامپ است که به خود اجازه داده اینچنین بر مطبوعات و رسانه‌ها بتازد. او می‌گوید: «این آدم‌های بیمار و بشدت دروغگو» در «رسانه‌های تقلبی» مشغول تولید اخبار کذب هستند. اما امروزه عواقب جنگ ترامپ علیه روزنامه‌نگاران بسیار گسترده شده است. ما روزنامه‌نگاران بخوبی می‌دانیم که کلمات چقدر اهمیت دارند. البته ما این را هم می‌دانیم که وقتی ترامپ ما را «دشمن مردم امریکا» خطاب می‌کند، تا چه اندازه کار ما صدمه می‌بیند. این همان لفظی است که نازی‌ها خطاب به یهودی‌ها می‌گفتند.
این همان عبارتی است که منتقدان جوزف استالین را به جوخه اعدام می‌سپرد. به کار بردن این عبارات در وصف روزنامه‌نگاران و رسانه‌ها باعث تشدید خشونت فیزیکی علیه آنها می‌شود. بویژه پس از آنکه همکاران ما در روزنامه کاپیتال در مریلند هدف حمله قرار گرفتند و کشته شدند، نگرانی‌های ما بیشتر هم شد. همه ما به‌عنوان شهروند، در این درگیری سهمی داریم. اگر یک نفر به سادگی مطبوعات را دشمن مردم خطاب کند، چه چیزی می‌تواند مانع این شود که دوستان، خانواده یا حتی خود شما هم متهم به دشمنی با مردم شوید؟

2 و 3

جلیل اکبری صحت
روزنامه نگار
عزت‌الله انتظامی که دیروز جمعه پس از عمری تلاش و زندگی عزتمندانه چهره در نقاب خاک کشید، به تعبیر خواص جامعه و کلیت سینمای ایران آقای بازیگر شناخته می‌شد و به تعبیری دگر، یکی از پنج قله بازیگری قرن اول سینمای ایران؛ در کنار جمشید مشایخی، علی نصیریان، محمد علی کشاورز و بازیگر از دست رفته داود رشیدی.
بی شک در کارنامه بسیار پر بار بازیگری عزت‌الله انتظامی آثاری درخشان و کم نظیر دیده می­‌شود که نام بردن از همه آنها از حوصله این مقال خارج است. اما باید یادآور شوم که عمده محبوبیت او از همکاری مستمر با علی حاتمی بزرگ که همین روزها زادروزش را گرامی داشتیم، ناشی می‌­شود­.علی حاتمی را در سینما، سعدی سینما می‌دانند و این او بود که بازیگر قدر دهه چهل تئاتر ایران را به سحر کلام و تصویر در ذهن علاقه‌مندانِ نسل‌های سینمای ایران جاودانه ساخت. جایگاهی که حتی از همنسلان او نیز بسیار بعید است بتوانند بدان دست یابند. من هم مثل همه کسانی که او را در قاب سینمای نجیب ایران جاودانه می‌دانند؛ به نقش بسیار مهم مهرجویی بزرگ در شکفتن و ساختن آقای بازیگر آگاهم اما ناگفته پیداست که این علی حاتمی بود که از یک بازیگر تئاتری هنری مورد قبول خواص بازیگری برای همه عمر ساخت و چنان شد که پس از ناتوانی استاد در سال‌های آخر عمر چنان ثلمه‌ای در عرصه بازیگری ایجاد شد که سینمای ایران با همه توانایی‌اش جایگزینی نداشته و سال‌ها نخواهد داشت.
عزت‌الله انتظامی این بخت یاری را داشت که با همه بزرگان سینمای ایران و همه نسل‌های سینمای ایران همکاری داشته باشد و حاصل این همکاری حضوری مستمر در ذهن مخاطب است. انتخاب درست در کنار شانس فراوان وجود فضای مناسب و همکاران ممتاز او را نماد نسل طلایی سینمای ایران کرد.
فیلم‌هایی که عموماً این بازیگر فقید کار کرده است در دوره آنالوگ و ابتدای دوره دیجیتال سینمای وطنی است، اما به لطف فضای مجازی تیکه فیلم‌ها، پلان‌های درخشانی از او دست به دست می‌چرخد و تأثیر خود را به جا می‌گذارد. دیالوگ‌هایی که بزرگان ادبیات و سینمای ایران نوشته‌اند و او گفته است به ضرب‌المثل‌هایی تبدیل شده که در محاورات مردم به وضوح دیده می‌شود. متناسب با ایام و مسائل سیاسی، اجتماعی که بر کشور می‌رود، بسیار ازاین مثل‌های‌نو می‌شنویم. حاجی واشنگتن، هزار دستان، گاو یا همان عزاداران بیل و... دستمایه‌های بهره‌مندی جامعه ازاین خوان گسترده‌اند. عزت‌الله انتظامی در اواخر دوران بازیگری‌اش فیلمی بازی کرد به نام «مینای شهر خاموش» به کارگردانی امیر شهاب رضویان.
این فیلم که اواخر دولت دهم ساخته شد درمیان النگ دولنگ فرهنگی سیاسی دولت غافل «نهم و دهم» مغفول ماند و دیده نشد. او در این فیلم که بن‌مایه جامعه شناختی بزرگی را باخود یدک می‌کشد، در کنار سه نسل از بازیگران به ایفای نقشی ماندگار می‌پردازد. القصه در این فیلم او بی‌آنکه بخواهد به جست‌و‌جوی عشقی خاموش و از دست رفته می‌رود، بی‌آنکه این درد را جار بزند. نسل میانه فیلم نیز در جست‌و‌جوی عشقی گمشده در میان خرابه‌های بم است اما او برای رسیدن به رؤیای همیشگی خویش عمر سترونش را به رخ نمی‌کشد.
بار و بنه برمی‌دارد و به دل خاک کویر می‌زند تا نخل‌ها به مدد عشق قدیمی او به خاک و آب بم دوباره سبز شوند. او می‌داند عشقش کیست و چرا نیست اما نمی‌داند که اهل زمین چرا نمی‌دانند و نمی‌توانند از زمین آب بجوشانند. عشق سوزان او در عمق قنات می‌جوشد و زمین نیز چنان می‌کند...
حکایت انتظامی بزرگ با ما چنین است که در این فیلم به اختصار و اشاره گفتم. ما او را ستایش می‌کنیم اما جای پای او نمی‌گذاریم چون راهی که او و دیگر بزرگان رفتند کاری سخت و سترگ است و نسل ما عمیقاً به فضای مجازی ایمان دارد بی‌آنکه بداند ریشه هر مجازی در حقیقت واقعیت است. عزت‌الله انتظامی را با دو حرکت اجتماعی نیز به خاطر می‌آورم. رفتاری که همیشه با صداقت همراه بود. بهره بردن از محبوبیتش در کاستن از آلام اجتماعی. وقتی در کمپین‌های متعدد برای نجات اعدامیانی که به هر دلیلی پای چوبه دار بودند و اوتلاش می‌کرد رضایت خانواده مقتولان را جلب کند تا مهر و بخشش در کشور جاری و ساری شود. و دوم بهره‌برداری سیاسی از محبوبیتش برای ثبت‌نام یکی از نامزدهای رد صلاحیت شده در سال 92، که چونان آهوی رمیده‌ای در چشم دوربین نگاه کرد و بعدها گفت که به چه لطایف‌الحیلی او را به صحنه نمایش سیاست پوپولیستی دولت دهم آورده‌اند...انتظامی هم مثل همه ما یک انسان معمولی بود اما فرقش با بسیاری از ما صداقتش بود که ویژگی او بود. کاری که آقای بازیگر کرد، کاری است چون کندن قنات در دل کویرکه سخت و جانکاه است و کار ما نگهداری ازاین قنات. اما ما از قنات فقط سهم آب می‌خواهیم و قنات در حال خشکیدن است... کسی باید که دوباره بار و بنه بردارد و به دل زمین بزند  وعاشقی کند. ضجه زند که زمین بجوشد دوباره! آقای بازیگر هنرمند و انسانی کامروا بود. وقایع بسیار دید و اندیشه بسیار شناخت. آموخت و یاد داد و بسیار سختی کشید اما درپایان عمر جز کامروایی ازاو که جزو قله‌های فرهنگی دوره معاصر ایران پر تلاطم است چیزی به یاد نمی‌آوریم. کامروایی همان عاقبت بخیری است که او چنین سرنوشتی یافت.آقای بازیگر، آقای خوب، که نامش به آقایی و نکویی برده خواهد شد. خدایش بیامرزد.
باقی بقایتان