خروجی اولین جلسه کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس بابت بررسی ایرادات شورای نگهبان به لایحه CFT  تشکیل یک کارگروه مشورتی بود؛ کارگروهی با حضور نمایندگان دولت، مجمع تشخیص و شورای نگهبان. کارگروهی که قرار است تا جای ممکن اختلافاتی را که بر سر ایرادات شورای نگهبان و محتوای لایحه وجود دارد رفع و رجوع کند. به جز این اما دیروز هیچ تصمیم محتوایی درباره لایحه CFT  گرفته نشد. خبرهایی که از کمیسیون امنیت ملی به گوش می‌رسد هم حکایت از آن دارد که احتمالاً روند بررسی ایرادات شورای نگهبان به این لایحه طولانی‌تر از حد معمول باشد. آن طور که دیروز علیرضا رحیمی، عضو هیأت رئیسه مجلس به «ایران» خبر داد، در این جلسه طرفین همچنان بر موضع خود تأکید داشتند. به گفته او، بررسی یک بند از ایرادات شورای نگهبان در این جلسه بیش از یک ساعت به طول انجامیده و در پی آن پیشنهاد تشکیل کارگروه مشورتی برای «خروج از بن‌بست» توسط رئیس کمیسیون امنیت ملی مطرح شده است.
 
کارگروه مشورتی برای گره‌گشایی
در جلسه دیروز وزرای امور خارجه، اطلاعات و معاونت حقوقی ریاست جمهوری، احمد وحیدی و آقامحمدی از اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام، عباسعلی کدخدایی سخنگوی شورای نگهبان و کارشناسان مرکز پژوهش‌های مجلس حضور داشتند. در جلسه دیروز تنها بند اول ایرادات شورای نگهبان مورد بررسی قرار گرفت. حشمت الله فلاحت پیشه، رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس در همین رابطه به خانه ملت گفته که بخش اعظم ایرادات شورای نگهبان از جمله نتیجه‌گیری کلی و مغایرت دانستن متن لایحه با منافع ملی کشور به این بند مربوط می‌شود. این همان بندی است که این سؤال را مطرح می‌کند که آیا می‌توان شرطی بر CFT قائل شد یا خیر. بر اساس توضیحات فلاحت پیشه «نمایندگان حاضر در کمیسیون، نمایندگان دولت و شورای نگهبان اظهار نظرهای مختلفی در این خصوص مطرح کردند؛ در نهایت پیشنهاد شد تا در مورد متنی که باید به رأی گذاشته شود کارگروه مشترکی تشکیل دهیم که اثر مشورتی داشته باشد لذا سعی می‌کنیم نمایندگانی از جریان‌‌های مختلف کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی، شورای نگهبان و دولت بویژه معاونت حقوقی ریاست جمهوری در این کارگروه حضور داشته باشند.»
 
رأی‌گیری تمام ایرادات شورای نگهبان بعد از جلسه مشورتی
آن طور که کمیسیون امنیت ملی اعلام کرده اولین جلسه بررسی ایرادات شورای نگهبان به لایحه CFT با حضور این کارگروه مشورتی در هفته جاری و با میزبانی مجلس برگزار خواهد شد. اما کار این کارگروه چگونه خواهد بود؟ آن طور که اردشیر نوریان، عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس به «ایران» گفته قرار است به دلیل اصرار طرفین بر مواضع خود درباره لایحه CFT، برای پرهیز از اطاله رسیدگی به این لایحه مسائل مورد اختلاف در کارگروه یاد شده بررسی و طرح شوند تا در نهایت تصمیمی که مورد تأیید طرفین است، اتخاذ گردد. نگرانی مجلس در این مرحله از دو چیز است؛ یکی گیر افتادن در شکاف اختلافات داخلی خود نمایندگان در این خصوص و دیگری رد مجدد مصوبه مجلس توسط شورای نگهبان و استمرار مخالفت‌ها در مجمع تشخیص مصلحت نظام. در واقع مجلسی‌ها نگران این هستند که با درگیر شدن در این روندها زمان باقی مانده تا 27 بهمن که روز پایانی آخرین فرصت چهار ماهه FATF در پیچ و خم این اختلافات از بین برود. فرصتی که امیدها برای تمدید آن خیلی هم زیاد نیست. اما باز هم امکان باقی ماندن اختلافات کاملاً جدی است. از همین رو فلاحت پیشه گفته که «موارد و ایراداتی که به موجب اختلافات در کارگروه مذکور تعیین تکلیف نشود، مشخص و در مورد آنها بنا بر مصلحت تصمیم گیری می‌شود لذا ممکن است مجلس بر نظرات قبلی اصرار یا آنها را تغییر دهد که در این صورت موارد به مجمع تشخیص مصلحت نظام می‌رود تا نظر مصلحتی داده شود.» او یادآور شده که «کارگروه مذکور مشورتی است، نمایندگان کمیسیون امنیت ملی حق دارند در مورد 22 ایراد شورای نگهبان رأی دهند اما رأی نهایی در مورد لایحه در صحن علنی مجلس داده می‌شود.» 
رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس  افزوده که «به نظر این جدی‌ترین جلسه مشورتی و اثرگذار بررسی لایحه CFT خواهد بود که در مورد متن لایحه بحث و بررسی صورت می‌گیرد. در جلسه آتی کمیسیون امنیت ملی مجلس که بعد از جلسه مشورتی تشکیل می‌شود، فقط اعضای کمیسیون و نماینده شورای نگهبان حضور خواهند داشت تا در مورد تک تک ایرادات رأی‌گیری شود.» محمدجواد ظریف هم دیروز بعد از جلسه کمیسیون امنیت ملی مجلس در گفت‌وگو با خانه ملت اظهار نظر کرد که «خوشبختانه گفت‌وگوهای خوبی انجام شد و ادامه نیز خواهد داشت تا نمایندگان در صورت امکان به راهکاری دست یابند که ایرادات شورای نگهبان برطرف و خواسته قوه مقننه نیز محقق شود.» او گفته است: «وزارت امور خارجه نیز به عنوان بازوی مشورتی در جلسه کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس حضور یافت و این روند برای ارائه مشورت نیز ادامه خواهد داشت.»

موضع پابرجای موافقان و مخالفان
با این توصیف همچنان باید گفت که هیچ تصمیمی برای ایرادات شورای نگهبان به لایحه CFT گرفته نشده است. خروجی دیروز کمیسیون امنیت ملی در واقع طراحی یک سازوکار برای رسیدن به آن تصمیم است. آن طور که نمایندگان مجلس بعد از جلسه علنی دیروز می‌گفتند ترکیب مخالفان و موافقان لایحه و همینطور استدلال‌های آنها تقریباً هیچ تغییری نکرده است. در این باره محمدجواد جمالی نوبندگانی، عضو کمیسیون امنیت ملی به «ایران» گفت که «هر چند استدلال‌های مختلفی در روزهای گذشته له و علیه لایحه CFT و تصمیم شورای نگهبان درباره آن مطرح شده اما فضای مجلس کماکان همان چیزی است که قبلاً بوده و تناسب آرای موافقان و مخالفان تغییری نداشته.» هم او و هم نمایندگان دیگری چون علیرضا رحیمی معتقدند تغییر این تناسب هم چندان امکان‌پذیر نیست و فعلاً صف‌کشی‌ها خیلی سخت و محکم به نظر می‌رسند. رحیمی به «ایران» گفته که «به نظر می‌رسد هر دو طرف همچنان دنبال این هستند که حرف خود را به کرسی بنشانند.» معنای این فضا یعنی اصرار مجلس بر مصوبه خود و به طور طبیعی رد مجدد آن توسط شورای نگهبان و رفتن لایحه به مجمع؛ جایی که تصمیم‌گیری در آن برای CFT پیچیدگی‌های خاص خود را دارد. حالا سازوکار پیشنهادی کمیسیون قرار است کاری کند که تمام این مراحل در یک جا طی شود و لایحه با کمترین اختلاف‌ نظر ممکن به صحن بیاید. چیزی که اصلاً معلوم نیست موفقیت آن چقدر باشد.

محسنی اژه‌ای خواستار ارائه اسناد  ظریف درباره پولشویی شد
ظریف: در مورد محتوای اظهاراتم صحبت کنند؛ نه محتوایی که خودشان ساخته‌اند

سخنگوی فراکسیون نمایندگان ولایی مجلس از حضور سخنگوی دستگاه قضا در جلسه این فراکسیون خبر داد و گفت: «حجت‌الاسلام غلامحسین محسنی اژه‌ای درباره اظهارات محمدجواد ظریف درخصوص پولشویی نامه نوشته و خواسته است توضیحات و اسناد وزیر امور خارجه اخذ شود.» به گزارش ایرنا، سیدحسین نقوی‌حسینی به نقل از سخنگوی دستگاه قضا گفت: «این کلمات و جملات از نظر شخصی بنده غلط بوده و از طرف یک مقام رسمی مطرح می‌شود. او باید توضیح دهد و اسناد خود را ارائه کند. اینجانب نامه نوشته و گفته‌ام که اگر این جملات از سوی ایشان است، توضیحات و اسناد وی اخذ شود.» دیروز اما محمدجواد ظریف که برای شرکت در جلسه کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی به پارلمان رفته بود، در پاسخ به پرسش «خانه ملت» در این باره  با تأکید بر اینکه «درخصوص موضوع پولشویی  در جلسه کمیسیون مذکور مسأله‌ای مطرح نشد» گفت: نوار اظهاراتم در این خصوص وجود دارد؛ لذا درخواست می‌شود افرادی که نسبت به اظهارات بنده اعلام نظر کردند، در مورد محتوا صحبت کنند نه محتوایی که خودشان ساخته‌اند؛ در واقع گاهی افراد ببر کاغذی می‌سازند و آن را بخوبی شکار می کنند. گفتنی است وزیر امورخارجه کشورمان اخیراً در گفت‌وگویی درباره پولشویی در کشور گفته بود: «پولشویی در کشور یک واقعیت است و به نظر پشت این فضاسازی‌ها و القای این نگرانی‌ها افرادی قرار دارند که منافع اقتصادی دارند.»

محسن بوالحسنی
خبرنگار
اردشیر کامکار نوازنده کمانچه، قیچک و ویولن و از اعضای گروه کامکارها 28 آبان 1341 در سنندج به‌دنیا آمد. او از کودکی، ویولن را نزد پدرش فرا گرفت. چندی بعد، به‌عنوان نوازنده کمانچه و ویولن به عضویت ارکستر فرهنگ و هنر سنندج درآمد. اردشیر کامکار، در سال 1360به تهران آمد و همکاری خود را با گروه‌های عارف و شیدا و با بسیاری از خوانندگان پیشرو ایران آغاز کرد. همچنین مطالب تکمیلی در زمینه ردیف سنتی ایران را نزد محمدرضا لطفی و پشنگ کامکار آموخت. به بهانه تولد این استاد کمانچه به گپی مختصر با او نشسته‌ایم.
از سنندج تا تهران عمر بر شما چگونه گذشت؟
از همان دوره‌های خردسالی پدرم در سنندج گروهی تشکیل داده بود و در این گروه موسیقی من ویولن می‌زدم و این گروه‌ها کمی بعدتر گسترده‌تر شد و سه حوزه خردسالان، بانوان و بزرگسالان را زیرپوشش گرفت. من در هر دو گروه بزرگسالان و خردسالان ساز زدم و آن سال‌ها برای من سال‌های سرنوشت ساز و درخشانی بود. هم موسیقی و نوازندگی یاد می‌گرفتیم و هم با این گروه‌ها که با زحمت پدرم تشکیل شده بود به جشنواره‌های مختلف می‌رفتیم و ساز می‌زدیم. بعدها هم که تهران آمدیم و در گروه‌های مختلف و معتبری مثل چاووش و عارف و شیدا حضور پیدا کردم و ساز زدم. تمام این دوره‌ها برای من دورانی باشکوه بود و هر زمانی که در آن برایم فرصت یادگیری به وجود آمد جزء روزگار طلایی من محسوب می‌شود. در گروه‌ خانوادگی کامکارها هم که بوده و هستم و همیشه در هر جایگاه و گروهی که قرار گرفته‌ام سعی نکردم خودم را فراتر از بقیه جلوه بدهم بلکه فقط تمام سعی خود را به کار گرفته‌ام تا خوب باشم.
در طول این سال‌ها کاری بوده که دلتان نخواهد انجام دهید اما مجبور شده باشید به خاطر معذورات تن به آن بدهید؟
این موضوع مهمی است. اگر اشتباه نکنم رومن رولان در کتابی می‌نویسد50 درصد از اسم و رسم‌ و اعتبار برخی هنرمندان بابت کارهایی است که انجام نداده‌اند. من در تمام این سال‌ها واقعاً تمام هوش و حواس خودم را جمع کرد‌ه‌ام که در این ورطه نیفتم که به خاطر مسائل مالی یا... کاری را انجام بدهم که نتوانم از هویت هنری و حرفه‌ای آن دفاع کنم. حتی سعی کرده‌ام کاری که از نظر ارزش هنری کار ضعیفی باشد را هم انجام ندهم. این موضوع بر آبرو و پیشینه آدمی و هنرش تأثیر می‌گذارد و هنرمند نباید اسیر این کجروی‌ها شود.
کاری هست که به‌عنوان یک دغدغه‌ در برنامه کاریتان باشد و دلتان بخواهد هر چه زودتر انجامش بدهید؟
به هر صورت هرکسی که می‌خواهد موفق باشد یک وجهی از کمال‌گرایی را در قلب و روح خود دارد. آدم‌ها یک قله‌ای برای خود در نظر می‌گیرند و مدام به فکر رسیدن به این قله هستند و مترصد این هستند که شرایط و امکانات و دیگر مسائل زندگی طوری پیش برود که به آن دست پیدا کنند. مثلاً من خیلی وقت است که برنامه کنسرت‌های مختلفی را در ذهنم می‌چینم و دغدغه‌اش را دارم. اما اگر بخواهیم کار بزرگی انجام بدهیم باید آن را به بهترین شکل ممکن انجام بدهیم. من این‌طور هستم. بعضی‌ها متأسفانه با کم‌ترین توانایی و بیشترین عکس‌های دو نفره می‌نشینند با این و آن و ساز می‌زنند و نتیجه‌اش می‌شود کیفیت کم و پایین موسیقی‌شان. همین است که موسیقی ما دچار ضعف‌هایی شده است. هنرمندان اهل ریاضت کشیدن نیستند و بیشتر اهل خودنمایی شده‌اند آن‌هم با توشه کم و ادعای بسیار.
این همه سال با کمانچه همنشینی و عشق و کیف داشته‌اید... کمانچه برای شما به صورت شخصی چه دارد و چه می‌گوید؟
راستش کمانچه برای من صدای انسان است. صدای طبیعت است و صدای کشش‌ها و فراز و فرودهای جهان. البته همه سازها جذابیت صدایی خاص خود را دارند اما کمانچه نیز ویژگی‌های منحصر به فردی دارد. صدایش مثلاً شادی و حزن انسان است و گاهی باد است و گاهی طوفان. از طرف دیگر این ساز به‌دلیل کشش‌ها و نوانس‌هایی که در نوازندگی‌اش ممکن می‌شود بسیار دلچسب و پر حال است.‌سازی مثل کمانچه یا سنتور حال گروه است. مثلاً اگر ساز تارباس یا صدای بم گروهی را تشکیل می‌دهد کمانچه حال آن گروه است و اگر کمانچه خوب نباشد تمام حس و حال آن گروه به هم می‌ریزد.

سهیلا یادگاری
خبرنگار
اتصال 5 مرکز استان به شبکه ریلی سراسری هدف‌گذاری دولت در توسعه حمل و نقل ریلی و از اولویت‌های توسعه راه‌آهن بود که تاکنون 2 مرکز همدان و کرمانشاه به شبکه ریلی پیوسته و امروز با حضور رئیس جمهوری قطار به ایستگاه ارومیه می‌رسد. خیرالله خادمی مدیرعامل شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل و نقلی در گفت‌و‌گو با «ایران» از رسیدن قطار بر اساس بر نامه زمانبندی به شهرهای رشت و تبریز خبر داد که به این ترتیب گسترش حمل و نقل ریلی که اولویت مهم دولت است به تحقق می‌پیوندد. خادمی به سؤالات ما در خصوص قطار ارومیه و برنامه برای رفتن ریل به شهرهای دیگر پاسخ داده است.
حمل و نقل ریلی اولویت توسعه در دولت است؟ برای رسیدن به اهداف توسعه ریلی از سال 92 چه اقداماتی را انجام دادید؟
یکی از اولویت‌های اصلی، توسعه حمل و نقل در بخش ریلی است که برای دولت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. ایران کشوری است که بخش عمده جا‌به‌جایی بار و مسافر آن از طریق جاده‌ها صورت می‌گیرد و در حال حاضر بیش از 90 درصد حمل بار کشور از طریق جاده است و با توجه به مزایای حمل و نقل ریلی نسبت به جاده‌ای همچون صرفه‌جویی در مصرف انرژی، کاهش آلاینده‌های زیست محیطی و کاهش سوانح جاده‌ای، تمرکز اصلی در حال حاضر بر توسعه شبکه ریلی کشور است. در نظر بگیرید که اگر قیمت سوخت در کشور واقعی شود اولویت حمل از جاده به ریل تغییر می‌کند و صرفه‌جویی در سوخت بسیاری از هزینه‌های حمل بار را کاهش می‌دهد.
به منظور توسعه شبکه ریلی کشور، ساخت 10هزار و 85 کیلومتر راه‌آهن در قالب 33 طرح در دستور قرار گرفته است که از این رقم حدود 3هزار و 300 کیلومتر در حال اجرا و ساخت 5 هزار و 252 کیلومتر در حال مطالعه است که اعتبار لازم برای ساخت این حجم از مسیر ریلی به قیمت روز حدود 
80 هزار میلیارد تومان می‌شود و با توجه به بودجه هزار میلیارد تومانی در سال‌جاری می‌توانیم اعلام کنیم که منابع اعتباری سالانه برای اجرای این تعهدات کافی نیست. سال گذشته اعتبار در نظر گرفته شده 2250 میلیارد تومان بود و انجام این تعهدات با این رقم اعتباری ما را بر آن داشت تا دست به اولویت‌بندی پروژه‌ها بزنیم.
معیار شما برای اولویت‌بندی چه بود؟
ساخت 3300 کیلومتر ریل حداقل 20 هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز داشت پس لازم بود باز این مقدار را هم در برنامه‌ای 4 ساله اولویت‌بندی کنیم. در سال 92 پالایش پروژه‌ها انجام شد و اولویت‌ها به این صورت تعیین شد: اولویت اول مسیرهایی بود که به استان‌های پرجمعیت منتهی می‌شد، اولویت دوم مسیرهایی بود که پیشرفت فیزیکی بالاتری دارند و اولویت سوم مسیرهایی که در شبکه حمل و نقل تأثیر بیشتری دارند. از اولویت‌ها، اتصال 5 مرکز استان به شبکه ریلی و اتصال کشور افغانستان به شبکه ریلی ایران در دستور کار قرار گرفت.
بنابراین 6 مسیر ریلی جدید در دست ساخت قرار گرفت که اولویت‌بندی و ساخت مسیرهای جدید طبق این 6 طرح انجام می‌شود. برنامه‌ریزی شده است بخشی از این پروژه‌ها را در سال‌جاری آماده بهره‌برداری کنیم و بخشی را به بهره‌برداری برسانیم.
البته این نکته را هم باید مدنظر قرار داد که تأمین ریل یکی از چالش‌های اصلی در به ثمر رساندن این پروژه‌ها بود و تأمین مالی خرید 200 هزار تن ریل از طریق فاینانس با کشور هند یکی از راه‌حل‌های این موضوع شد و از 200 هزار تن ریل وارد شده 60 هزار تن آن به 6 پروژه اولویت دار اختصاص یافت. ناگفته نماند چون قراردادهای ما با پیمانکاران به‌صورت 100 درصد ساخت است و همه کارها از ساخت تا تأمین تجهیزات با آنها است در مواردی خود پیمانکاران برای خرید ریل از کشورهای چین روسیه و کشورهای دیگر اقدام کرده‌اند.
تکمیل پروژه‌ها با زمانبدی‌ای که انجام دادید پیش رفت؟
2 مرکز استان همدان و کرمانشاه به طول 440 کیلومتر در سال گذشته به شبکه ریلی متصل شدند و امروز با بهره‌برداری از مسیر ریلی مراغه- ارومیه، استان آذربایجان شرقی نیز به شبکه ریلی پیوست. در نظر داشته باشید که استان آذربایجان غربی از مراغه به مهاباد در سال 92 به بهره‌برداری رسید و امروز مهاباد تا ارومیه به طول 98 کیلومتر به شبکه ریلی متصل شد و به این ترتیب اولین پروژه ریلی ما در سال 97 به بهره‌برداری رسید.
راه‌آهن مراغه- ارومیه چند ایستگاه دارد و دارای چه ویژگی‌هایی است؟
 این مسیر یکی از کامل ترین خطوط ریلی کشور است و زیرسازی، روسازی، تقاطع‌ها و ایستگاه های مسیر بدون نقص و صد درصدی آماده بهره‌برداری است. ایستگاه تشکیلاتی ارومیه با رعایت اصول و استانداردهای جهانی همچون مقاومت در برابر زلزله، انتقال حرارت و حوادث غیرمترقبه با تکنولوژی‌های روز دنیا در زمینی به مساحت 30 هکتار به‌عنوان یکی از زیباترین ایستگاه‌های راه‌آهن در خط ریلی مراغه- ارومیه امروز در دسترس هموطنان قرار گرفت.این ایستگاه دارای دو سکوی مسافری سرپوشیده با سازه فضایی قوسی شکل به متراژ 5640 متر مربع مجهز به دو دستگاه آسانسور برای انتقال مسافرین از سالن به سکوها است.
ایستگاه راه‌آهن نقده نیز بر اساس معماری بومی در زمینی به مساحت 15 هکتار در حدفاصل بین ایستگاه‌های راه‌آهن ارومیه و مهاباد به بهره‌برداری رسید که مجموع مساحت زیربنای ساختمان‌های ایستگاه آن 7331 متر مربع و ساختمان اصلی ایستگاه 1920 مترمربع است.
راه‌آهن قزوین- رشت در چه مرحله‌ای قرار دارد؟
ابر پروژه اتصال استان گیلان به شبکه ریلی از طریق خط آهن قزوین- رشت است. این مسیر ریلی به طول 164 کیلومتر دارای 28 کیلومتر تونل و 9 کیلومتر پل بزرگ و زیبا است و احداث این خط ریلی در یکی از صعب‌العبور‌ترین مناطق کشور نشان دهنده دانش و توان مهندسان ایرانی است.
نخستین قطار بزودی وارد ایستگاه رشت می‌شود و افتتاح رسمی آن نیز در چندماه آینده انجام می‌شود.این مسیر در کریدور ریلی شمال به جنوب قرار دارد که از بندرعباس شروع و به قزوین منتهی می‌شود. با افتتاح راه‌آهن قزوین-رشت کریدور شمال –جنوب تکمیل‌تر می‌شود و در آینده قطار از رشت به آستارا و از آنجا به کشور آذربایجان، روسیه و در نهایت به اروپا می‌رسد. اگر این حلقه تکمیل شود تأثیر مهمی در شبکه حمل و نقل بین‌المللی دارد و مسیر انتقال بار از هند به اروپا نصف و هزینه‌های حمل 30 درصد کاهش می‌یابد.
 بنابراین راه‌آهن قزوین-رشت نه تنها تحولی در مسیر داخلی که تحولی در مسیر ریلی بین‌المللی ایجاد می‌کند و با توجه به زیبایی‌های طبیعی مسیر این خط ریلی خود می‌تواند مقصد گردشگری شود و با در نظر گرفتن شرایط، پیش‌بینی جا‌به‌جایی بار و مسافر بالایی از طریق این خط می‌شود.
آخرین پروژه استانی هم اتصال آذربایجان شرقی به شبکه سراسری است. البته این استان در گذشته از طریق مراغه با دور زدن کوه‌ها به شبکه ریلی متصل بود اما مسیر جدید با میانبر از میانه به سمت بستان آباد و تبریز 114 کیلومتر کوتاه‌تر می‌شود که احداث این مسیر تا «بستان‌آباد» در تعهد شرکت ساخت وتوسعه است و پیش‌بینی می‌شود تا پایان امسال تکمیل شود اما بهره‌برداری از آن به آینده موکول می‌شود.
از میان اولویت‌های ریلی یک مسیر اتصال به خارج از کشور هم داریم؟
بله. آخرین مسیر از 6 اولویت ریلی، اتصال تربت حیدریه به خواف و از آنجا به هرات در کشور افغانستان است. راه‌آهن خواف-هرات سبب احیای جاده ابریشم از طریق ریلی و اتصال چین به ایران از طریق افغانستان می‌شود و عامل مهمی در توسعه و پیشرفت منطقه، توسعه شبکه ریلی کشورهای عضو سازمان همکاری اقتصادی کشورهای (اکو)، افزایش ترانزیت کالا از کشورهای آسیای مرکزی به اقیانوس هند و از طریق ایران به ترکیه و اروپا است.
77 کیلومتر از مسیر 140 کیلومتری راه‌آهن خواف- هرات در خاک ایران و 62 کیلومتر در خاک افغانستان قرار دارد. راه‌آهن چابهار- زاهدان نیز به طول 600 کیلومتر در حال ساخت است و با بهره‌برداری از آن از طریق بندر اقیانوسی چابهار نیز به افغانستان متصل خواهیم شد. این مسیر ریلی در ادامه به بیرجند متصل خواهد شد.

پوست‌اندازی در بدنه مدیریت اقتصادی 
مدیران پساتحریمی به‌خط شدند

با کناره گیری مدیران بازنشسته صورت گرفت 
انتصاب مدیران زن درنفت و فرهنگ

2، 4 و 21

قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان بازتاب‌های گسترده‌ای داشت، بویژه در مورد برخی از پست‌های مهم مثل شهرداری تهران که انتخاب جایگزین آن، نیازمند طی کردن فرآیندی سیاسی است، این بازتاب بیشتر بود. اکنون این قانون اجرایی شده است. قانونی که با استقبال چشمگیری مواجه شد. ولی چند نکته در این باره وجود دارد که باید مورد توجه قرار دهیم.
اولین نکته این است که هر قانون یک کالبد دارد و یک روح. کالبد هر قانون، همان کلمات و جملاتی است که قانون را تشکیل می‌دهند. کالبد هر چقدر هم دقیق طراحی و تنظیم شود باز هم امکان دور زدن و نادیده گرفتن آن وجود دارد. ولی روح قانون فلسفه و منطق حاکم بر قانون است. در یک جامعه سالم نه تنها کالبد و جسم قانون رعایت و اجرا می‌شود، بلکه روح آن نیز همواره مورد احترام است. فرض کنید به هر دلیلی مقرر شود که رشوه دادن حرام و جرم است. این کالبد قانون است. اگر کسی رشوه نگیرد، ولی به جای آن یک جنس را ارزان‌تر از قیمت به او بفروشند، مثلاً خودروی 50 میلیونی را 45 میلیون به او بفروشند، این ارزان‌فروشی و تخفیف در یک معامله است و به ظاهر ربطی به رشوه ندارد. در حالی که می‌دانیم این قیمت ارزان به جای رشوه است. در اینجا رشوه‌گیرنده خواسته روح قانون را لگد کند در نتیجه به فریب متوسل شده است. 
در قضیه قانون بازنشستگان ممکن است که چند نوع اقدام برای دور زدن قانون و نادیده گرفتن روح آن رخ دهد. یکی گرفتن مجوزهای خاص برای برخی از نهادها و سازمان‌ها است. این خلاف روشن روح قانون است. اگر فلسفه‌ای بر این قانون حاکم است باید بر کل نهادهای عمومی و حکومتی حاکم شود. استثناها باید منطق خاص خود را داشته باشند و در قانون ذکر شوند. شیوه دیگر که از این پس رخ می‌دهد، طولانی کردن دوران خدمت و تن ندادن به بازنشستگی است. این نیز خلاف روح قانون است، زیرا اجرای قانون را منحصر به بازنشستگی صوری دانسته است. در حالی که ماهیت این قانون حکم می‌کند که افراد در موعد مقرر بازنشسته شوند، نه آنکه بمانند و از بازنشسته کردن آنان پرهیز شود بلکه به کار خود ادامه دهند.
روح این قانون حکم می‌کند که مدیرانی جوان‌تر و خلاق‌تر وارد عرصه مدیریت شوند. متأسفانه مدیران قدیمی با یک ذهن بسته مدیریتی اُنس گرفته‌اند که کمتر تن به تغییر و اصلاح می‌دهند. ضمن آنکه آنان چون از ابتدای انقلاب در مصادر امور بوده‌اند، نوعی حق آب و گِل یا نَسَق و حق سرقفلی مدیریتی برای خود قائل هستند. از این رو اگر قرار باشد که اجرای این قانون در عمل با تحولاتی در اندیشه مدیران همراه نشود، فایده چندانی بر آن مترتب نیست.
نکته مهم دیگری که متأسفانه به وجود آمده است، ترس مدیران قبلی و پا به سن گذاشته از پذیرش و به کارگیری مدیران جوان است. شاید فقط ترس نباشد، بلکه نوعی رفاقت و هم‌نسلی با آنان نیز موجد این همکاری میان مدیران پا به سن گذاشته هست، ولی ترس از تغییر و یا احساس بی‌اعتمادی از اینکه نیروهای جوان مسیر دیگری جز آنچه که مدیران قدیمی‌تر فکر می‌کنند را پیش بگیرند، موجب این رفتار شده است. این ترس بی‌معنا است. زیرا اگر مدیران قدیمی نتوانسته‌اند جانشینان شایسته‌ای برای خود تربیت کنند، در این صورت خودشان متهمان ردیف اول این کمبود هستند و به همین اتهام نیز باید بازنشسته شوند. البته تجربه گذشته نشان داده است که این ترس ناشی از خودخواهی و توهم است. چه بسیار جوانانی که در مقام مدیریت بهترین عملکردها را ابراز داشته‌اند. باید به نسل جوان اعتماد کرد. بی‌اعتمادی جز زیان نتیجه دیگری ندارد. مدیریت عالی ادارات و سازمان‌ها حق آنان است. اعتماد کردن موجب همراهی و همدلی بیشتر آنان با مدیران قبلی می‌شود.

ترانه بنی یعقوب
گزارش نویس
پلاکارد «کودک هفت تپه‌ام، گرسنه‌ام» در دست دارد. هشت سال بیشتر ندارد.پدرش می‌گوید امروز دیگر از گرسنگی نای مدرسه رفتن نداشت. گفت بابا با تو می‌آیم تحصن تا شاید زودتر حقوقت را بدهند. بارها تأکید می‌کند معلوم است که دلش راضی نیست بچه‌اش از درس و مدرسه بیفتد اما چه کند، نمی‌تواند جلویش را بگیرد. همسرش هم چند روزی است او را همراهی می‌کند. چهار روزی هست زنها و کودکان هم در اعتراض کارگران هفت تپه مردان شان را یاری می‌کنند.  در شوش هستم؛ کنار کارگران نیشکر هفت تپه، کارگرانی که می‌گویند بیش از سه ماه است حقوق‌شان را نگرفته‌اند. شش هزار کارگری که رزق و روزی شان به این کار وابسته است.
مجتمع صنعتی نیشکر هفت تپه در جاده اهواز- شوش قرار دارد. از کنار زمین‌های هفت تپه می‌گذرم دو سوی جاده با بوته‌های بلندو سبزرنگ نیشکر احاطه شده. ساعتی از تجمع کارگران می‌گذرد این روز برایشان معنای خاصی دارد. روزی که چند نفر از اعضای سندیکای شان بازداشت شده‌اند. تعدادی از کارگران مقابل ستاد فرماندهی نیروی انتظامی ایستاده‌اند به امید آزادی همکاران شان.می گویند اعتراض شان کاملاً مسالمت‌آمیز بوده و انتظار ندارند کسی از آنها در بازداشت بماند. یکی از کارگران دستان زمختش را نشانم می‌دهد:«فکر کن از برج 5 حقوق نگرفته‌ایم از وقتی شرکت در سال 94 خصوصی شده همیشه همین وضعیت بوده و حقوق مان را اگر هم گرفته‌ایم همیشه با اعتراض بوده.همیشه با تأخیر حقوق گرفته‌ایم.»22 سال سابقه کار در شرکت را دارد می‌گوید همه این سیزده روز خواسته مان این بوده که مسئولان ما را ببینند حرفهایمان را بشنوند.فرماندار قول داد، نماینده مجلس قول داد، اما کسی به قولش عمل نکرد. همسرش هم این روزها او را همراهی می‌کند چاره دیگری برایشان نمانده. زن دیگری می‌گوید شاغل است و گرنه او هم حتماً مردش را همراهی می‌کرد. معلم است می‌گوید این وضعیت روی روحیه بچه‌ها هم اثر گذاشته بیشترشان رنگ و روی درست و حسابی ندارند.حالا زندگی ما کمی فرق دارد من حقوقم را بموقع می‌گیرم.
شهر شوش کاملاً بی‌رونق است. بیشتر مغازه‌ها تعطیل.کارگران برایم می‌گویند وقتی ما چهار ماه حقوق نمی‌گیریم برای شهرمان هم رمقی نمی‌ماند: «باید پولی باشد که ما به گوشت فروشی، سوپرمارکت ولباس فروشی سری بزنیم این جوری با حال ما شهر زنده می‌ماند. بیش از نصف مردم شوش و اطراف در هفت تپه کار می‌کنند.»
یکی دیگر از کارگران می‌گوید فقط ما نیستیم کاش بیایید و خانواده هایمان راهم ببینید.آنقدر به ما فشار آمده که دیگر اعضای خانواده هم همراهی مان می‌کنند دختران هشت ساله و چهارده ساله‌ام امروز با من آمدند. والا من رویم نمی‌شود توی صورت شان نگاه کنم بالاخره باید یک کیکی، لواشکی بخورند.پول همین‌ها را هم ندارم که به آنها بدهم. تا توی مدرسه از بقیه بچه‌ها خجالت نکشند.» مطالبه کارگرها فقط پرداخت حقوق بموقع شان نیست آنها می‌خواهند کارفرما لباس مناسب کار و شرایط ایمنی کار را هم برای شان فراهم کند. آهی می‌کشد:«می‌گویند اول ایمنی، بعد کار بعد هیچ کدام را رعایت نمی‌کنند.» می‌گویند آنقدر بدون خشونت اعتراض کرده‌اند که مردم کوچه و بازار هم به آنها پیوسته‌اند. تأکید می‌کنند روزانه صدها نفر دست از کار می‌شویند و اعتراض می‌کنند وقتی سه چهارم مردم شوش، اندیمشک و دزفول در هفت تپه کار می‌کنند مگر چاره‌ای جز این هم می‌ماند.
آقای «ز» مغازه دار است می‌گوید: «هفت تپه ای‌ها که حقوق نمی‌گیرند ما هم عملاً بیکار می‌مانیم! خیلی اوقات می‌پرسیم کی حقوق می‌گیرید تا ما هم کارمان یک رونقی بگیرد.» یکی دیگر از کارگران می‌گوید سه فرزند دارد.مستأجر است و کلاً یک میلیون و هشتصد هزار تومان حقوق می‌گیرد؛ گلایه‌مند است:«چرا آنقدر دیر سراغ مان آمدید دو هفته است داریم اعتراض می‌کنیم اما صدایمان به جایی نمی‌رسد، ما از همه مسئولان خودمان می‌خواهیم ما را ببینند.» مهندس کشاورزی است و به قول خودش نسل سوم از خانواده‌ای است که در هفت تپه کار می‌کند. خودش، پدرش و برادرش: «در هفت تپه این طور نیست که فقط کارگران اعتراض کنند از کارگر ساده تا مدیران و مهندس‌ها همه اعتراض می‌کنیم.سرپرست من هم اعتراض می‌کند. 80 نفر با من کار می‌کنند و من از همه می‌خواهم در اعتراض‌ها شرکت کنند. ما همه احساس خطر کرده‌ایم. این شرکت شبانه واگذار شد. زمین‌های اینجا همه دولتی بودند. این شرکت 40 سال قدمت دارد. به نام شرکت کشت و صنعت هفت تپه ثبت شده یعنی مجتمع است و واگذاری‌اش هم راه و روش مشخص داشت.ما حتی مراسم معارفه مدیران را هم نداشتیم. نمی شود که یکشبه یک شرکت را واگذار کرد. مطالبه اصلی ما بازگشت شرکت به وضعیت اصلی خودش است اگر قرار است واگذار شود، شرایط قانونی‌اش رعایت شود.»
کارگر است می‌گوید نمی‌تواند در روی زن و بچه‌اش نگاه کند:«دخترم دندان درد دارد. می‌شود دندان درد را درمان نکرد؟ مدام می‌گویم صبر کن ما برای هر بار حقوق باید اعتصاب کنیم. نیروی انتظامی چرا باید مقابل ما باشد آنها باید ما را درک کنند. نه این‌که همه چیز را امنیتی کنند. سال قبل 80 نفر پرونده قضایی پیدا کردند امیدوارم این بار برای کسی مشکلی پیش نیاید.» دریافت پاداش سالانه کشت و رعایت حقوق قانونی هم از دیگر درخواست های آنان است.این روزها کارگران فولاد خوزستان هم به این اعتراض‌ها پیوسته‌اند و هفت تپه ای‌ها می‌گویند ما آنها را درک می‌کنیم درد ما دردی مشترک است. کارگران هفت تپه بارها تأکید می‌کنند، فقط حقوق شان را می‌خواهند، دستمزدشان را برای کاری که برایش زحمت کشیده‌اند و نمی‌خواهند هر بار به خاطرش اعتراض کنند.آنها می‌خواهند فقط دیده و شنیده شوند.

ماجرای نیشکر هفت تپه از کجا شروع شد و چطور به اینجا رسید؟

​​​​​​​«حدود 5 هزار کارگر اکنون به دلیل مشکل این کارخانه نتوانسته‌اند حقوق خود را دریافت کنند که ما به همراه دیگر مسئولان پیگیر حل این مسأله هستیم. حجتی، وزیر کشاورزی هم طی تماس تلفنی با جهانگیری درخواست کرد تا حقوق کارگران از بخش یارانه نیشکر و مطالبات آنها از سازمان برنامه و بودجه پرداخت شود که دیگر هماهنگی‌ها با مجموعه دولت و غیردولتی برای حل این مشکل انجام شده و سعی داریم بزودی این مشکل را حل کنیم.»
سید رضی نوری، نماینده مردم شوش روز گذشته چنین از تلاش‌ها برای حل مشکلات کارگران هفت تپه خبر داد. برخی خبرهای دیگر نیز حاکی از آن است که امروز موضوع کارگران هفت تپه در جلسه هیأت دولت مطرح می‌شود. فرهاد دژپسند، وزیر اقتصاد نیز برای پرداخت حقوق کارگران طی امروز و فردا دستور داده است.
درباره تغییر مالکیت نیشکر هفت تپه نیز جعفر سبحانی، مشاور رئیس سازمان خصوصی‌سازی به ایرناپلاس گفته است:«نیشکر هفت تپه برنامه واگذاری جدید ندارد و این بحث فعلاً مطرح نیست. مشکلات کارگری باید برطرف شده و خریدار به تعهدات خود عمل کند. با این حال بنگاهی که سال‌های قبل واگذار شده، با مسائل این چنینی به سرعت ملغی نمی‌شود.»
این اولین بار نیست که کارخانه‌ای بعد از خصوصی شدن، به چنین شرایطی دچار می‌شود. از یک طرف، جست و جوها برای سابقه مدیریتی جوان‌هایی که از سال 94 و بعد از برگزاری مزایده ، مدیریت این کارخانه را در دست گرفته‌اند به نتایج مشخصی نمی‌رسد و از طرف دیگر برخی بررسی‌ها نشان می‌دهد که همین مسائل کارگری و التهاب‌های آن، طی سال‌های گذشته مانع از انجام اصلاحاتی در این بنگاه اقتصادی و به خصوص وضعیت نیروی انسانی آن شده است. البته 14 آبان ماه نیز ایلنا در گزارشی به نام برخی از سهامداران و اعضای هیأت مدیره نیشکر هفت تپه در لیست متخلفان ارزی بانک مرکزی اشاره کرده بود و حالا نیز گفته می‌شود که مدیر عامل آن، فراری شده است.
حاشیه‌هایی به قدمت تاریخ
«دزدها در مملکت آزاد هستند و من باید به زندان بروم، چون خوزستان را آباد کرده‌ام.» ابوالحسن ابتهاج، اولین رئیس سازمان برنامه ایران زمانی که در دهه چهل بازداشت شد و به زندان رفت، چنین در دیوان کیفری خطاب به خبرنگاران سخن گفته بود. ابتهاج در سال 1336 در پی راه اندازی این کارخانه رفت و در 18 آذر 1340 این کارخانه افتتاح شد که در همان زمان، ابتهاج در زندان بود. او در کتاب خاطرات خود درباره طرح نیشکر هفت تپه می گوید:« برای مطالعات اولیه طرح، یکی از مشهورترین متخصصان دنیا را که اهل پورتوریکو بود به ایران آوردیم. او پس از مطالعات اولیه گفت کمتر نقطه‌ای در دنیا استعداد خوزستان را [برای کاشت نیشکر] دارد و پیش‌بینی کرد که محصول سالانه نیشکر در حدود 90 تُن در هر هکتار باشد که در عمل، چند سال بعد متوسط محصول نیشکر هفت‌تپه به 137 تن در هکتار رسید. مطالعات خاک‌شناسی انجام شد و 10 هزار هکتار زمین در نقطه معینی برای کشت نیشکر در نظر گرفته شد. تصمیم گرفته شد در این زمین نیشکر کاشت شود و تا زمان برداشت محصول کارخانه قند نیشکر را تأسیس کنیم.» حالا بیشتر از نیم قرن از آن زمان می‌گذرد و نام نیشکر هفت تپه، باز هم برای چندمین بار طی چند سال گذشته بر سر زبان‌ها افتاده است. تولید شکر در این منطقه باستانی از ایلام، از همان ابتدا با مشکلاتی مواجه بود و روی مسیر هموار جلو نمی‌رفت. در ابتدا خرید زمین‌های آن از شخصی به نام شیخ سفلی مشکلات زیادی را برای ابتهاج ایجاد کرده بود و بعد از آن هم برخی از مردم محلی تصور می‌کردند که این کارخانه صنعتی، زمین‌های کشاورزی و حقابه آنها را هدف قرار داده است. اما مشکلات کارگری این بنگاه اقتصادی از زمانی آغاز شد که بلای مدیریتی مانند آفتی بر جان این کارخانه افتاد.
از ایستادگی مثل یک خانواده تا فراری شدن
اولین حرکت‌های اعتراضی کارگران مجتمع کشت و صنعت نیشکر هفت تپه در سال‌های 84 و85 به خاطر عدم دریافت دستمزد به مدت سه ماه آغاز شده بود. در آن زمان این بنگاه اقتصادی در اختیار سازمان گسترش و نوسازی ایران(ایدرو) قرار داشت. در سال‌های بعد از آن هم ایدرو تلاش‌هایی را برای نوسازی و حل مشکل این بنگاه اقتصادی انجام داده بود. غلامرضا کرامتی فرد، معاون سرمایه گذاری‌های صنعتی ایدرو در اردیبهشت سال 92 به ایسنا گفته بود:«مرحله دوم نوسازی کشت و صنعت نیشکر هفت تپه بر توسعه و بهسازی کشاورزی در این شرکت متمرکز شده و تاکنون 90 درصد پیشرفت داشته است.سطح زیر کشت نیشکر در هفت تپه در سال زراعی گذشته از 8500 هکتار فراتر رفت که نسبت به سال قبل از آن 500 هکتار افزایش نشان می‌دهد.» در فاز نخست این نوسازی هم 30 میلیارد تومان هزینه شده بود که اگر این کارها انجام نمی شد، همان زمان به دلیل فرسودگی، این کارخانه 50 ساله تعطیل شده بود. بعد از این تلاش‌ها در 30 آذر سال 94 سازمان خصوصی‌سازی اطلاعیه‌ای چنین منتشر کرد:«100درصد سهام نیشکر هفت تپه واگذار می‌شود.» بر اساس این اطلاعیه، بلوک ۱۰۰ درصدی سهام شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه شامل ۱۹۴ میلیون و ۷۴۱ هزار و 333 سهم به قیمت پایه هر سهم 11 هزار و 231 ریال و ارزش کل پایه ۲ هزار و 187 میلیارد و 139 میلیون و 910 هزار و 923 ریال به صورت ۵ درصد نقد و بقیه اقساط ۸ ساله در سی امین روز آذرماه امسال به مزایده گذاشته شد که این میزان سهام متعلق به سازمان گسترش و نوسازی ایران بود و مبلغ سپرده شرکت در مزایده آن توسط سازمان خصوصی‌سازی 65 میلیارد و 614 میلیون و 197 هزار و 328 ریال تعیین شده بود. در نهایت در این مزایده جوانی به نام امید اسد بیگی برنده شد. حالا در چارت سازمانی این شرکت نیز که روی سایت آن قرار دارد، از میان 5 نفر عضو هیأت مدیره، نام فامیل سه نفر، اسدبیگی است.وی در سخنرانی خود برای کارگران شرکت گفت:«شرایط هفت تپه بسیار بهم ریخته و آشفته است و تنها دلیلش هم سوء مدیریت این تشکیلات بوده است. این تشکیلات می‌توانست ثروت زیادی را برای شما ایجاد کند. می‌توانست بهترین امتیازات را به شما بدهد ولی متأسفانه سوء مدیریت باعث شده است که همه شماها ناراحت باشید. شماهایی که یک عمر برای این مملکت جنگیدید. 
شماهایی که زمانی که ایران دچار بدترین شرایط ممکن در زمان جنگ بود توانستید شرکت را نجات دهید. ولی درحال حاضر شما هستید که از همه گرفتار‌تر هستید و مشکلات زیادی دارید. این مجموعه آمده است تا مثل یک خانواده در کنار شما ایستادگی کند.» او در اواخر سال 94 چنین صحبت کرده بود و حالا نقوی حسینی، سخنگوی فراکسیون ولایی مجلس به نقل از اژه‌ای، سخنگوی قوه قضائیه گفت:«درباره مدیرعامل کشت و صنعت هفت تپه باید بگویم که وی فراری بوده و اصلاً زندان نیست که فرصتی به او داده شود تا مشکلات را حل کند.»

زهرا کریمی
اقتصاددان
آنچه در ماجرای اعتراض کارگران مجتمع هفت تپه به وضوح می‌توان دید این است که صنایع کشور در صورت بحران زدگی به سرعت می‌توانند به کانون چالش‌های اجتماعی، سیاسی و امنیتی تبدیل شوند. درباره شیوه واگذاری این مجموعه به بخش خصوصی اطلاعات دقیقی در دست نیست اما به‌طور کلی درباره واحدهای بحران زده صنعتی می‌توان گفت عموماً افرادی که این واحد‌های صنعتی را در جریان خصوصی‌سازی صاحب شده‌اند آگاهی چندانی از وضعیت و جنس این صنایع، بازارهای فروش و گرایش معناداری به نوسازی و سرمایه گذاری این مجموعه‌ها نداشتند. از سوی دیگر نسل دستگاه‌های صنایعی مثل نیشکر هفت تپه به مرور زمان قدیمی و فرسوده شده و نیاز به سرمایه گذاری‌های مجدد و به روزرسانی دارد اما خصوصی‌سازی «کج کارکرد» نشان داده که نمی‌تواند مشکلات این واحدها را مرتفع کند و امروز ماحصل این نوع سیاست‌ها را در قامت مشکلات بغرنج این واحدها می‌بینیم، واحدهایی که نیروهای مازاد خود را در کنار صنایع کهنه و فرسوده یکجا جمع کرده‌اند مثل سازه ضعیفی که نه تنها تقویت نشده بلکه وزن بیشتری روی همان سازه کجدار و مریز تحمیل شده است. البته مجموعه نیشکر هفت تپه جزئی از خاطرات نسل‌های پیشین است و رونق آنها در دهه‌های گذشته مایه مباهات و افتخار کارکنان این مجموعه‌ها بود اما در ادامه به خاطر فقدان پویایی و از دست دادن شرایط رقابتی و نوع مدیریت حاکم بر آنها عملاً در شرایط رکود قرار گرفتند. از سویی انتظار می‌رفت که با سپردن مدیریت این مجموعه‌ها به بخش خصوصی، قدرت سرمایه گذاری و بهره‌وری این مجموعه‌ها افزایش یابد و تحول و پوست اندازی مثبتی در این شرکت‌ها ایجاد شود در حالی که فقدان اهلیت گردانندگان باعث شد که خصوصی‌سازی خود به یک طعمه جدید تبدیل شود. آمارها نشان می‌دهد که در 40 سال گذشته هیچ بازاری به اندازه بازار مسکن و زمین در سرمایه‌گذاری سودآوری نداشته است و همین عامل می‌تواند نقطه وسوسه انگیزی برای گردانندگان مجموعه‌هایی باشد که چشم به ارزش زمین‌های این مجموعه‌ها دوخته‌اند.
در شرایط فعلی صنایع ما به سرمایه‌گذاری و خانه تکانی جدی نیازمندند. ما نیاز داریم که سرمایه گذاران داخلی و خارجی به صورت مشترک، پویایی دوباره را به صنایع ما برگردانند. با این همه سرمایه‌گذاری هم بستر و فضای خود را می‌خواهد که در وضعیت کنونی اقتصاد ایران بعید به نظر می‌رسد سرمایه‌گذاری در این عرصه واجد جذابیت باشد. در حقیقت مسأله این نیست که چالش‌های صنایع فرسوده ایران و نیروهای کارگری‌اش حل نشدنی است، ما اولین و آخرین کشوری نیستیم که با این مسائل روبه‌رو شده‌ایم اما مسأله این است که شما تا زمانی که بیمارتان به یک وضعیت ثبات نرسد نمی‌توانید دست به جراحی‌های عمیق بزنید. مثل این می‌ماند که نخست باید فشار خون بیمار به یک حالت نرمال برسد تا بتوان جراحی را روی او انجام داد.
واقعیت آن است که حال صنعت ما وخیم است و ما اگر به دنبال شناسایی دقیق معضلات صنعت کشور هستیم می‌توانیم به سمت راه اندازی کلینیک‌های صنعتی برویم تا بحران‌ها، نقاط ضعف و قوت، ارزیابی بازارها، شرایط سرمایه‌گذاری و راه‌های برون رفت این مجموعه‌ها از رکود فعلی به شکل دقیق و علمی در این کلینیک‌ها بررسی شود و تصویر دقیقی از وضعیت موجود در برابر برنامه ریزان و سیاستگذاران قرار گیرد. از طرف دیگر با توجه به این که شرایط فعلی جذابیت سرمایه گذاری داخلی و خارجی در صنایع ایران را به حداقل رسانده تا زمانی که این وضعیت تغییر پیدا نکرده است خصوصی‌سازی با این روند نه تنها گره‌ای از کار فروبسته اقتصاد و صنایع کشور باز نخواهد کرد بلکه به پیچیدگی‌های فعلی هم خواهد افزود و تنها راهکار در این وضعیت این است که دولت در شرایط بحرانی مدیریت این مجموعه‌ها را به عهده بگیرد.

هر روز با شما در اینجا خواهیم بود، صدای شما، حرف شما و پیشنهاد شما را می شنویم و می خوانیم و بازگو می کنیم.
با ما همراه باشید، بگویید و بنویسید
تلفن: 88769075 - 021  پیامک: 3000451213

نظــــــــر مـــــردم
■  کم کاری آموزش و پرورش گلستان درباره بازنشستگان فرهنگی / 286...0905: 5 سال پیش بازنشسته شدم اما هنوز بعد از این همه سال، طلب‌های گذشته ما را نداده‌اند. اداره آموزش و پرورش گلستان فکری به طلب بازنشستگان فرهنگی کند. چرا استان‌های دیگر خوب رسیدگی می‌کنند اما گلستان این طور نیست.
■  مشکل تهیه ارز دانشجویان خارج از کشور / خانم حسین زاده: شما را به خدا دولت فکری برای خانواده‌هایی کند که با هزار مشکل فرزند خود را برای ادامه تحصیل به خارج فرستاده‌اند. فرزند ما با دلار 3700 تومان برای ادامه تحصیل به خارج رفت الان با این وضعیت چه کنیم. این مشکل همه خانواده هاست. از مسئولان درخواست رسیدگی داریم.
■  امسال یک گلابی هم نخوردیم / 515...0919: اگر برخی میوه جات برای سلامتی انسان خیلی خوب است چرا به خارج کشور صادر می‌شود. امسال حتی یک گلابی هم نتوانستیم بخوریم در صورتی که کشورمان تولیدکننده گلابی است. صادرات آبزیان و خشکبار و میوه‌ها عظیم‌ترین ظلم به ملت کم درآمد ایران است.
■  گرانفروشی داروی تولید داخل / مرتضی گنجی: امروز اینجانب یک قرص گلی کلازید 80 از داروخانه به قیمت 13 هزار تومان تهیه کردم ولی چند روز پیش از داروخانه دیگری با برند کارخانه دکتر عبیدی به قیمت 18 هزار تومان خریدم. سؤال من این است که این دارو تولید داخل است چرا دو شرکت داخلی با اختلاف قیمت زیادی یک دارو را عرضه می‌کنند؟ چه کسی بر این امر نظارت دارد؟

■  چرا خدمات بنیاد شهید شامل برادر و خواهر شهید نمی‌شود / علیرضا کریمیان، مدیرکل روابط عمومی بنیاد شهید و امور ایثارگران: 6 آبان در ستون «سلام ایران» مطلبی با عنوان چرا تسهیلات بنیاد شهید و امور ایثارگران به برادر و خواهر شهید تعلق نمی‌گیرد منتشر شده بود. پاسخ معاون حقوقی و امور مجلس بنیاد شهید و امور ایثارگران به پرسش یاد شده به این شرح است: ارائه خدمات و تسهیلات به ایثارگران بر اساس قوانین و مقررات مصوب مجلس شورای اسلامی و هیأت وزیران صورت می‌گیرد به نحوی که در تعریف خانواده شاهد در بند «ز» ماده یک قانون جامع خدمات‌رسانی به ایثارگران، اعضای خانواده شاهد مشمول خدمات و تسهیلات را والدین، همسر و فرزندان شهدا دانسته و خواهر و برادر شهید در شمول این مقررات قرار نمی‌گیرد لیکن حسب مورد در برخی از تسهیلات و خدمات مقرر در قوانین و مقررات موضوعه و مرتبط با ایثارگران از جمله قانون برنامه ششم توسعه و قانون جامع خدمات‌رسانی به ایثارگران، خواهر و برادر شهید از برخی خدمات و تسهیلات خصوصاً استفاده 5 درصد سهمیه استخدامی، دریافت مستمری شهید و برقراری کمک معیشت با شرایط و تکالیفی که در این احکام تعیین شده برخوردار هستند.