گردشگران خارجی جوان شده‌اند
میانگین سنی گردشگران ورودی به ایران در «پسابرجام» کاهش یافته است
مریم طالشی/ دو- سه سال هست که همه ما با این تصویر
رو به رو می‌شویم؛ چند جوان که یکی‌شان نقشه‌ای دست‌اش گرفته و بقیه در حال گفت‌و‌گو با هم هستند. از دور هم معلوم است که گردشگرند؛ گردشگر خارجی و احتمالاً در پیدا کردن مسیر و نشانی مکانی که قصد دارند بروند، دچار مشکل شده‌اند. اینجور وقت‌ها لیلا اگر بر حسب اتفاق با چنین صحنه‌ای مواجه شود، خیلی زود وارد عمل می‌شود. عاشق این کار است؛ جذب گردشگر به شیوه خودش. «لیلا زمانی» با گردشگران دوست می‌شود. آنها را به خانه‌شان دعوت می‌کند و در طول زمانی که در ایران حضور دارند، همراهشان می‌شود تا هرکاری از دست‌اش برمی‌آید برای خوشایندشان انجام دهد: «8 سال می‌شود که این کار را می‌کنم. مخصوصاً آن زمانی که نگاه دنیا به ما بد بود. دوست داشتم به گردشگری که می‌بینم بگویم ایرانی‌ها آن‌طور که در اخبار می‌خوانید نیستند.
اولش از اصفهان شروع شد. آنجا خودم خانه خاله‌ام میهمان بودم. کنار پل خواجو، 3 گردشگر ایتالیایی بودند که می‌خواستند بروند رستوران. کمک‌شان کردم و همراهشان تا رستوران رفتم. این شروع دوستی‌مان بود. دو روز بعد منزل خاله‌ام دعوت‌شان کردم. خیلی خوش‌شان آمده بود. می‌گفتند فقط در هتل و اماکن گردشگری بوده‌اند و هیچ وقت در خانه‌های ایرانی میهمان نشده‌اند. وقتی به کشورشان برگشتند هم در ارتباط بودیم. راستش از این کار خوشم آمد. این‌طور شد که با چند تا گروه دیگر هم دوست شدم. چند بار پیش آمد که آنها را به خانه‌مان بردم و چند روز میهمان‌مان بودند و از من خواستند اگر به کشورشان سفر کردم، متقابلاً میهمان‌شان شوم. این کار را خیلی دوست‌دارم. از اینکه دوستانی از کشورهای مختلف دارم، خیلی خوشحالم. دوستان ایتالیایی، چینی، امریکایی، هلندی، آفریقایی و...»
لیلا این را می‌گوید و ادامه می‌دهد: «قبلا، یعنی چند سال پیش، بیشتر گردشگران خارجی که به ایران می‌آمدند، مسن بودند. حالا اما تعداد گردشگران جوان خیلی زیاد شده و من شخصاً از این قضیه خوشحالم. آنها خیلی ایران را دوست دارند و ایرانی‌ها خصوصاً جوان‌های ایرانی به نظرشان خیلی اهل معاشرت و همین‌طور مدرن هستند. وقتی با آنها حرف می‌زنم متعجب می‌شوم از تصوراتی که قبل از سفر، نسبت به ایران داشتند.» این روزها چقدر پیش می‌آید در خیابان با گردشگر خارجی مواجه شوید؟ منظور از خیابان، خیابان سی تیر و باقی خیابان‌های محدوده اماکن گردشگری نیست البته.
به هرحال در این اماکن همیشه کم یا زیاد، گردشگر خارجی خواهید دید: «چند وقتی است که در مترو زیاد توریست می‌بینم. بیشترشان هم جوان هستند. خیلی راحت و عادی سوار می‌شوند. انگار سال‌هاست دارند ایران زندگی می‌کنند. اصلاً آدم حس نمی‌کند که خودشان را غریب احساس کنند. یک بار یکی‌شان را دیدم که خیلی راحت مشغول خرید از دستفروش‌های مترو بود.» این‌ها را علی 26 ساله و دانشجو می‌گوید. دانشجوی سال آخرعمران.
به زبان انگلیسی نسبتاً مسلط است و به همین خاطر می‌تواند با گردشگران همکلام شود و اگر راهنمایی و کمکی لازم باشد، دریغ نمی‌کند: «توریست‌ها خیلی شگفت‌زده می‌شوند از اینکه در ایران خیلی‌ها هستند که انگلیسی می‌دانند. انگار اصلاً انتظارش را ندارند. یک بار یکی‌شان گفت ایرانی‌ها آدم‌های تحصیلکرده‌ای هستند و از خیلی کشورهای دیگر به این لحاظ پیشرفته‌ترند.یک توریست امریکایی بود فکر می‌کنم، که می‌گفت جالب است که در ترکیه، وقتی از مردم آدرس می‌پرسم، 90 درصدشان اصلاً انگلیسی نمی‌دانند؛ حتی جوان‌های امروزی. با اینکه کشورشان هم توریستی است. حتی در خود اروپا هم می‌گفت همین‌طور است. مثلاً در ایتالیا هم خیلی سخت انگلیسی می‌دانند و معمولاً نمی‌توانند خوب صحبت کنند. جوان‌های ایرانی اما خوب انگلیسی صحبت می‌کنند و این آدم را غافلگیر می‌کند.»
تا چند سال پیش معمولاً توریست‌ها را می‌دیدیم
که در قالب گروه‌های 12- 10 نفره مشغول بازدید از اماکن تاریخی هستند. خیلی هم حواس‌شان جمع بود که یک وقت از گروه عقب نمانند. شاید نوعی اضطراب از قرار گرفتن در محیطی که آمادگی مقابله با حوادث احتمالی‌اش را ندارند. آن هم به دلیل مطالبی که قبلاً در مورد ایران خوانده یا شنیده بودند. حالا اما توریست‌ها انگار ابایی ندارند از اینکه حتی تنهایی به ایران سفر کنند و قهرمان ماجراجویی تازه‌ای باشند.ژوزف یکی از آنهاست. فرانسوی است. در دانشگاه سوربن درس خوانده و همانجا
به یکی از همکلاسی‌هایش که ایرانی است، علاقه‌مند شده. تا قبل از آشنا شدن با نگار، هیچ تصوری از ایران نداشته و راست‌اش اصلاً هم علاقه‌مند نشده در این باره اطلاعاتی به دست آورد. آشنایی با نگار اما سرآغاز جست و جوی ژوزف درباره ایران می‌شود. نخستین‌بار که نام ایران را در گوگل جست‌و‌جو می‌کند، تصاویری از طبیعت و اماکن تاریخی پیش چشم‌اش قرار
می‌گیرد.
به نظرش تصاویر طبیعت ایران خیلی شبیه مناظر طبیعی سوئیس است، البته قشنگ‌تر. تصاویر را در ذهن خود نگه می‌دارد تا زمانی که نگار پیشنهاد می‌دهد برای دیدار با خانواده‌اش به ایران سفر کنند: «وقتی برای انجام مقدمات سفر به وزارتخانه خودمان رفته بودم، نقشه‌ای از جهان را آنجا دیدم که روی آن مناطق پرخطر را با دایره‌های قرمز مشخص کرده بودند و زیر نقشه توضیح داده بودند که تا حد امکان از سفر به این مناطق خودداری کنیم. روی ایران هم چند دایره قرمز دیدم. خیلی شوکه شدم و واقعاً ترسیدم. تمام تصورم از آن همه عکس‌های زیبا یک باره به هم ریخت.
تا جایی نگران شده بودم که تصمیم گرفتم سفرم را به کل لغو کنم اما نگار ناراحت شد. او مرتب به من اطمینان می‌داد که ایران کشور امنی است و هیچ خطری آنجا من را تهدید نمی‌کند. راست‌اش خانواده‌ام هم خیلی نگران بودند و از من خواستند از این سفر چشمپوشی کنم و تصمیم‌گیری در این مورد خیلی سخت بود. یک طرف علاقه‌ام به نگار بود و طرف دیگر، ترس خودم. عاقبت با یک شرط حاضر شدم به ایران بروم، آن هم این بود که تمام مدت اقامت در ایران را در خانه بمانم و اصلاً بیرون نیایم. نگار شرطم را پذیرفت و ما راهی ایران شدیم.» ژوزف از همان ابتدای ورود به ایران خیلی زود می‌فهمد که ترس‌اش بی‌مورد بوده. طی 3 هفته اقامت‌اش همراه با خانواده نگار به اصفهان، شیراز، کرمان و کیش سفر می‌کند و مجذوب فرهنگ ایرانی می‌شود. حالا آنقدر عاشق ایران است که مدام در مورد سفر بعدی از همسرش نگار
سؤال می‌کند. حتی تصویر کاور فیس‌بوک‌اش یکی از صدها عکس او در ایران است. ژوزف حالا عاشق ایران است. گردشگران با خیابان‌های کشورهای توریستی عجین‌اند؛ خیابان‌های شلوغ بمبئی، کوچه‌های آبی ونیز، خیابان استقلال استانبول، هایدپارک لندن و... حالا خیابان‌های شهرهای ایران هم دیگر برای توریست‌ها، تنها معابری برای گذر نیست. توریست‌ها دوست دارند زیر سایه چنارهای ولیعصر(عج) قدم بزنند،
دور میدان تجریش،آش بخورند و برای خرید اشیای خاص و آنتیک، به جمعه بازار پاساژ پروانه بروند. ایران برایشان کشوری است امن با مردمی دوست داشتنی و درهایی که همیشه به رویشان
باز است.
دانلود تمام صفحات این نسخه
