سلطانی‌فر : روحانی ورزش قهرمانی را عامل تقویت وحدت ملی و غرور ایرانیان می‌داند
مهدی ملکی
دبیر گروه ورزش
11 آبان سال جاری روزی بود که با تأخیر حدود سه ساله بالاخره رئیس جمهوری فرد مورد نظرش را راهی وزارتخانه ورزش و جوانان کرد. مسعود سلطانی‌فر یکی از سه وزیر پیشنهادی کابینه حسن روحانی در ابتدای روی کار آمدن دولت یازدهم بود که موفق به اخذ رأی اعتماد از مجلس نهم نشد. اما تصمیم رئیس جمهوری برای ترمیم کابینه در سال آخر باعث شد پس از استعفای محمود گودرزی از وزارت ورزش و جوانان، سلطانی‌فر مجدداً از سوی حسن روحانی به عنوان نامزد وزارت ورزش به مجلس معرفی شود. این بار در جلسه رأی اعتماد مجلس شورای اسلامی، سلطانی‌فر موفق شد با رأیی بالا (193 موافق) روی صندلی وزارتخانه مذکور جلوس کند. اتفاقی که با استقبال گسترده اهالی ورزش مواجه و امیدها برای تغییر و تحول مثبت در این حوزه مهم، بیشتر شد. البته تنها ورزشی‌ها نبودند که این تغییر را به فال نیک گرفتند. به عنوان مثال، صادق زیباکلام تحلیلگر مسائل سیاسی، اجتماعی و استاد دانشگاه در مصاحبه‌ای گفت: «سلطانی‌فر یکی از بهترین نیروهای اجرایی دولت روحانی است. او باید سیاست‌های موفق سازمان گردشگری را در ورزش نیز پیاده کند.» از سویی سلطانی‌فر تأکید کرد مدیر توسعه و تحول است، نه حفظ وضع موجود. در حالی که تنها چند ماه از حضور سلطانی‌فر در وزارت ورزش و جوانان می‌گذرد، گفت‌وگوی «ایران» با او می‌تواند روشنگر برخی ابهامات و سؤال‌ها باشد.
حدود 4 ماه از حضورتان در وزارت ورزش و جوانان می‌گذرد، این 4 ماه را شما چطور دیدید؟ آیا با موردی مواجه شده‌اید که برای شما غیرقابل تصور و پیش‌بینی باشد؟
اگر احساس واقعی‌ام را بگویم به بعضی ها برمی‌خورد اما از جهات مختلف تصور می‌کردم که مثلاً وضعیت وزارتخانه مقداری نظم و نسق گرفته و روبه‌راه‌تر باشد اما در هر صورت انتظارات من بیش از این بود. شاید این جمله قشنگ‌تر باشد که انتظارات من از وضعیت وزارت ورزش خیلی بیشتر از آن چیزی بود که هم اکنون هست. فکر می‌کنم ما نیاز به توان کارشناسی بالاتر و گسترده‌تری داریم یعنی به واقع ورزش امروزه به عنوان یک کار علمی و یک علم، نیاز به افراد متخصص بیشتر و کارآزموده دارد. ما باید ساختار وزارتخانه را به سمتی ببریم که از افراد نخبه و خبره بیشتری استفاده کنیم، کسانی که نقطه نظرات کارشناسانه بیشتری بدهند. اصلاح ساختار وزارتخانه یکی از کارهایی است که ما باید انجام بدهیم. قانون وظایف و اختیارات در وزارتخانه به مشکل خورده بود که خوشبختانه با کمک دولت مشکلش برطرف شد. سند توسعه ورزش را قرار است به تصویب برسانیم و به سمتی برویم تا افق‌های دوردست‌تری را ببینیم و با برنامه بلندمدت جلو برویم.
در مدت حضورتان در وزارتخانه نکته‌ای نبود که موجب نگرانی شما باشد و باعث شود فکر کنید که مثلاً کوه بزرگی است و غیر قابل جابه‌جایی؟
هیچ کوهی غیرقابل جابه‌جایی نیست اما جابه‌جایی برخی از کوه‌ها هزینه‌بر و سخت است (با خنده). البته گره‌های اساسی و بزرگی هم داریم که امیدواریم با لطف و عنایت خداوند، تلاش همکاران و وقتی که خودم می‌گذارم، بتوانیم با کمک مجموعه دولت و مجلس این گره‌ها را باز کنیم.
شما حدود 20 سال پیش معاون سازمان تربیت بدنی بودید و در کارنامه شما مدیریت کلان در ورزش ما دیده می‌شود و در حال حاضر در رأس سازمان ورزش هستید، می‌خواهم یک مقایسه داشته باشید، آیا ورزش ما نسبت به 20 سال پیش پیشرفتی داشته؟
قطعاً پیشرفت داشتیم حالا اینکه این پیشرفت به اندازه 20 سال بوده یا نه، نکته‌ای قابل تأمل است. براساس ارزیابی‌های ما در برخی از دوران ها بویژه دولت نهم و دهم که من گزارش‌هایش را می‌خوانم خیلی پیشرفت نداشتیم.
یعنی ورزش ما در این 20 سال به اندازه 10 سال پیشرفتی داشته اشت؟
نمی‌شود این گونه گفت، اینکه ورزش یک تغییراتی در آن ایجاد شده بخصوص در عرصه سخت‌افزاری که عملکردمان خوب بود و گسترش اماکن ورزشی ما خوب بوده، تعداد فدراسیون‌های ما گسترش پیدا کرد که از یک جهاتی این موضوع خوب نیست چرا که هزینه‌های جاری ما را زیادتر کرده است البته از یک جهاتی خوب است که رشته‌های مختلف تخصصی‌تر شده است، البته من فکر می‌کنم شاید تا این حد لازم نبود که ما هربخشی را تبدیل به فدراسیون کنیم، هر انجمن یا رشته ورزشی را به فدراسیون تبدیل کنیم چرا که اینها هزینه‌های جاری‌مان را زیادتر می‌کند البته قدم‌هایی هم برداشته شده اما فقط این که ما بگوییم این قدم‌ها، این پیشرفت‌ها و این رشد متناسب با 20 سال بوده یا خیر، زمانبر است و من قابل تأمل می‌بینم. در دولت اصلاحات و دولت آقای هاشمی رفسنجانی اتفاقات خوبی در ورزش بویژه در بخش سخت‌افزاری افتاده بود و طرح‌های خوبی آغاز شد و به اجرا درآمد، بعد از آن هم در بخش سخت‌افزاری بد نبوده، نتیجه‌گیری رشته‌های مختلف هم بالاخره در المپیک لندن ما با 4 مدال طلا، 5 نقره و 3 برنز درخشان‌ترین دوران المپیک را پشت سر گذاشتیم، ما در ریو هم موفق به کسب 3 طلا، یک‌نقره و 4 مدال برنز شدیم و قبل از آن هم با کسب 3 مدال طلا
و یک‌برنز در سیدنی به کارمان پایان دادیم. در المپیک آتن هم 2 مدال طلا، دو نقره و دو برنز کسب کردیم و در پکن هم یک‌طلا و یک برنز به دست آوردیم.
خصوصی‌سازی سرخابی‌ها موضوعی است که همیشه داغ و سرد می‌شود.مردم موانع امنیتی را مانع این کار می‌دانند. این بار بحث خصوصی‌سازی تا بورس و مزایده و پاکت بازکردن و حتی خریدار هم پیش رفت. موانع برای خصوصی‌سازی این دو باشگاه چیست؟ اصلاً این پرونده مجدداً در دوره شما باز خواهد شد یا خیر؟
خودم تصورم بر این است که ما بالاخره باید داستان خصوصی‌سازی این دو باشگاه را در یک شرایط مطلوبی تحقق بخشیم، اینکه این موضوع در چه زمان و مقطعی انجام می‌گیرد، مشخص نیست و الان زود است چرا که ما در حال مطالعه جدی در این خصوص هستیم تا بتوانیم مشکلات موجود را برطرف کنیم. اداره این دو باشگاه باید در شأن و شخصیت‌شان باشد چرا که این دو باشگاه بزرگ‌ترین باشگاه‌های آسیا محسوب می‌شوند، داربی ما پرجمعیت‌ترین داربی در سطح آسیا است ولی نحوه اداره و ساختار، تشکیلات و داشته‌های این دو باشگاه در شأن این دو باشگاه نیست و باید اینها را نظم و نسق بدهیم تا در بلندمدت داستان خصوصی‌سازی‌شان در شرایط مطلوبی انجام شود. اینکه چه زمانی این شرایط مهیا می‌شود، ما قدم‌های اول را برای ایجاد یک ساختار قانونی برداشتیم و مجمع این دو باشگاه را سر و سامان دادیم. باید یک نکته را بگویم، تا زمانی که داستان اقتصاد ورزش که به نوعی هم مرتبط است با بحث خصوصی‌سازی این دو باشگاه، عملی نشود نمی‌توان اقدام کرد، تا زمانی که ما ساز و کار قانونی حضور بخش خصوصی و بنگاه‌های اقتصادی و شخصیت‌های حقیقی
دانلود تمام صفحات این نسخه
