یکشنبه 5 دی ماه 1395 به تقویم تلخی‌های فوتبال اضافه شد. این بار سکوهای ورزشگاه تازه افتتاح شده نقش جهان شاهد فوت یکی دیگر از هواداران فوتبال بود. یکی از هواداران تیم فوتبال استقلال تهران پس از به ثمر رسیدن گل تساوی بخش تیم محبوبش توسط بهنام برزای در دقیقه 2+90 از فرط خوشحالی سکته کرد و در راه بیمارستان جان خود را از دست داد. قاسمعلی قاسمی 51 ساله، بازنشسته مرکز بهداشت، هواداری بود که نتوانست هیجانش را روی سکو کنترل کند و متأسفانه چشم از جهان فروبست. به گفته خانواده آن مرحوم دلیل اصلی فوت این هوادار عدم تجهیز آمبولانس ورزشگاه نقش جهان به امکانات اولیه بود؛ وسیله‌ای که هیچ شباهتی به آمبولانس نداشت و این موضوع باعث شد تا مرحوم قاسمی در مسیر بیمارستان جان خود را از دست بدهد و دیگر نتواند از روی سکوها بازی تیم محبوبش را ببیند. بهروز قاسمی، پسر آن مرحوم حادثه را این گونه بازگو می‌کند: «پدرم مشکل قلبی داشت اما 3 سال پیش مشکل‌اش برطرف شد. فوت پدرم خبری شوک آور بود و با این اتفاق از باشگاه سپاهان که مسئول برگزاری این دیدار بود متنفر شدم، آمبولانس تجهیز نبود و وارد زمین نشد، این موضوع باعث شد تا زمان را از دست بدهیم و پدرم را دیگر نبینم. پزشکی قانونی معتقد بود در صورت سالم بودن آمبولانس و رسیدن بموقع پدرم به بیمارستان این اتفاق تلخ به وقوع نمی‌پیوست.» مهدی همانند پدر مرحومش یک استقلالی دو آتشه است و با وجود این اتفاق تلخ کماکان با حضور در استادیوم، تیم محبوبش را تشویق می‌کند. او می‌گوید: «باز هم به استادیوم می‌روم و با وجود این اتفاق نظرم نسبت به فوتبال تغییر نکرده. فکرش را نمی‌کردم که پدرم را این گونه از دست بدهم، پدرم هیچ مشکلی نداشت و اگر احتمال می‌دادم که پدرم در استادیوم ما را ترک می‌کند به او اجازه نمی‌دادم تا به ورزشگاه برود.»
پسر این هوادار جانباخته استقلال نیز از مسئولان فوتبال گله‌مند است. او گله‌های خود را این گونه مطرح می‌کند: «باشگاه سپاهان تنها کاری که برای ما انجام داد این بود که یک جوان 18 ساله را که عضو کانون هواداران این تیم بود به مراسم فرستاد و ما اجازه ندادیم که این عضو کانون هواداران وارد مراسم شود. البته برخی از اعضای باشگاه استقلال مثل بهتاش فریبا هم برای تسلیت به منزل ما آمدند اما کار خاصی انجام نشد. پیرامون فوت پدرم صحبت‌های زیادی مطرح شد حتی اعلام کرده بودند که پدرم 3 روز قبل روی قلبش آنژیو کرده بود و یک فرد که خود را دکتر پدرم معرفی کرده بود، اعلام کرد که من به او گفته بودم که به استادیوم نرود! در صورتی که چنین موضوعی صحت نداشت و ما به هیچ وجه آن دکتر را نمی‌شناختیم، آنها دنبال توجیه بودند که این گونه هم شد.» در ادامه با همسر مرحوم قاسمعلی قاسمی صحبت کردیم. او با اندوهی از غصه و با زبان شیرین اصفهانی از علاقه همسرش به فوتبال برای ما می‌گوید: «ورزشگاه نقش جهان تازه افتتاح شد و همسرم دوست داشت به این ورزشگاه برود و تیم استقلال را تشویق کند، البته جاهای دیگر هم می‌رفت اما این اتفاق برای او در ورزشگاه تازه تأسیس نقش جهان افتاد. متأسفانه آمبولانسی که همسرم را با آن به بیمارستان بردند، مجهز نبود و در مسیر بیمارستان جان خود را از دست داد. همسرم بازنشسته اداره بهداشت بود و ماهی 800 هزار تومان حقوق بازنشستگی آن مرحوم است، در حال حاضر هم اجاره نشین هستیم و برای بالا بردن پیش پرداخت خانه مجبور شدیم که از بانک وام بگیریم و با وضعیت موجود چیزی از حقوق آن مرحوم برای مخارج زندگی ما باقی نمی‌ماند. باز او تلاشی برای رفاه حال ما می‌کرد اما با فوت همسرم اصلاً وضعیت مناسبی برای گذران زندگی نداریم. 4 فرزند دارم و مشکلات زندگی بر سرم ویران شده است.» حجم غم و سختی او از پشت تلفن هم قابل درک است، جایی که گریه امانش نمی‌دهد و می‌گوید: «فوت همسرم ناباورانه بود، همسرم اخلاق خوشی داشت و بسیار کاری بود. دوری همسرم و مشکلات زندگی با یکدیگر گره خورده و غم از دست دادن او برای من و خانواده‌مان چندین برابر شده است. علاقه‌ای به فوتبال نداشتم و این اتفاق موجب شد تا خاطره خوشی هم از این ورزش نداشته باشم البته مقصر فوت همسرم را فوتبال نمی‌دانم بلکه باید ورزشگاه به آمبولانس مجهز باشد تا بتواند در صورت اتفاقات اینچنینی فرد حادثه دیده را به بیمارستان منتقل کند، حالا شوهر من نه، دیگری. درد ما این است که هیچ کدام از مسئولان بعد از آن هم پیگیر اتفاق نبودند. همسرم همیشه در فولادشهر بازی‌ها را تماشا می‌کرد و علاقه زیادی به فوتبال داشت.»
دانلود تمام صفحات این نسخه
