-
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
- 152
- 153
- 154
- 155
- 156
- 157
- 158
- 159
- 160
- 161
- 162
- 163
- 164
- 165
- 166
- 167
- 168
- 169
- 170
- 171
- 172
- 173
- 174
- 175
- 176
- 177
- 178
- 179
- 180
- 181
- 182
- 183
- 184
- 185
- 186
- 187
- 188
- 189
- 190
- 191
- 192
- 193
- 194
- 195
- 196
- 197
- 198
- 199
- 200
- 201
- 202
- 203
- 204
- 205
- 206
- 207
- 208
- 209
- 210
- 211
- 212
- 213
- 214
- 215
- 216
- 217
- 218
- 219
- 220
- 221
- 222
- 223
- 224
- 225
- 226
- 227
- 228
- 229
- 230
- 231
- 232
- 233
- 234
- 235
- 236
- 237
- 238
- 239
- 240
- 241
- 242
- 243
- 244
- 245
- 246
- 247
- 248
- 249
- 250
- 251
- 252
- 253
- 254
- 255
- 256
- 257
- 258
- 259
- 260
- 261
- 262
- 263
- 264
- 265
- 266
- 267
- 268
- 269
- 270
- 271
- 272
- 273
- 274
- 275
- 276
- 277
- 278
- 279
- 280
- 281
- 282
- 283
- 284
- 285
- 286
- 287
- 288
- 289
- 290
- 291
- 292
- 293
- 294
- 295
- 296
- 297
- 298
- 299
- 300
- 301
- 302
- 303
- 304
- 305
- 306
- 307
- 308
- 309
- 310
- 311
- 312
- 313
- 314
- 315
- 316
- 317
- 318
- 319
- 320
- 321
- 322
- 323
- 324
- 325
- 326
- 327
- 328
- 329
- 330
- 331
- 332
- 333
- 334
- 335
- 336
- 337
- 338
- 339
- 340
- 341
- 342
- 343
- 344
- 345
- 346
- 347
- 348
- 349
- 350
- 351
- 352
ارسال دیدگاه
ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
یعنی بخش خصوصی نتوانست خودش را از این شرایط جدا کند؟
باید عنوان کرد بخش خصوصی در اقتصاد ایران تافته جدابافته از کلیت اقتصاد و اجتماع ایران نیست و ما در اقتصاد ایران دو بخش دولتی و خصوصی منفک از هم نداریم، بخصوص که بخش دولتی نیز با سهمبری از بخش بزرگی از شرکتهای دولتی و عمومی نقش بسیار درخور توجهی در اقتصاد بازی میکند. بسیاری از مشکلات بخش خصوصی دامنگیر بخش دولتی نیز هست. وقتی رکود اتفاق میافتد، همه اقتصاد را دربرمیگیرد. زمانی که برنامه ریزیهای اقتصادی در زمان مشخص و تعیینشده نهایی نمیشود، هم بخش خصوصی در قالب ساختار بههمریخته اقتصاد تاوان میدهد و هم بخش دولتی به صورت طرحهای نیمهکاره و دیون معوقه مشکل دار میشود. البته واضح است که در شرایط بحرانی بخش خصوصی بیشتر لطمه میبیند نسبت به بخشهای دولتی. به هرحال بخش دولتی تا حدودی در تنگناها حمایت میشود و انتظار بخش خصوصی نیز این است که از یک سطح برابر حمایت برخوردار باشد. دراقتصاد ایران دولت با کسری بودجه به دلیل کاهش قیمت نفت مواجه شد لذا دولت درصدد است از ابزارهای مالیاتی و وصولیهای خود این خلأ را برطرف کند. بخش خصوصی و تولیدی کشور نیز از کاهش وابستگی به نفت حمایت میکند، ولی از سویی دیگر ازدولت این انتظار را دارد که درهزینه کردهای خود، چارچوبهای هزینه فایده - لازم را رعایت کند و به سمت بهره وری حرکت کند. قرار براین نیست که ملت در شرایط رکود از هزینه خانوار کم کنند و دولت برنامه مطلوبی برای هزینهکرد خود نداشته باشد. هزینهها به دولت باید بسیار نظام مندتر از دریافتهای دولت باشد.
نکته دیگر که میتواند بهعنوان مطالبه بخش خصوصی مطرح شود، نحوه برنامه ریزی کلان در اقتصاد کشور است. متأسفانه از اقتصاد ایران صدای واحدی به گوش نمیرسد. سازمانها و ارگانهای بسیاری دستاندرکار تنظیم برنامه کشور هستند، ولی بسیاری از این امور اگر در تقابل با هم نباشند به صورت موازی انجام میشود و لذا ما با تصمیمگیریهای کارشناسی و متحد از طرف دولت مواجه نیستیم. شورای اقتصادی میتوانست و باید بسیار قویتر از این در اقتصاد عمل میکرد ولی این مهم انجام نگرفته است. وظیفه اتاقهای بازرگانی نیز طبق قانون، کمک مشاورهای به سه قوه است، البته در دولت قبل باید عنوان کرد این مسأله بسیار کمرنگ شده بود ولی در دولت یازدهم ما شاهد آن هستیم که تعاملات خوبی دولت با اتاقهای بازرگانی و بخش خصوصی برقرار کرده است و امیدواریم که این تعاملات هر روز بهتر و مثمر ثمرتر باشند.
آیا بخش خصوصی توانست حق خود را در مدت 10 سال که تحریمها بسیار سنگین شده بود، از جامعه بینالملل مطالبه کند؟ کشورهای غربی ادعا میکردند دولت ایران تحریم است و مردم مورد هدف نیستند، بخش خصوصی هم جزئی از مردم بود چرا نتوانست حق خود را بگیرد و بین خود و بخش دولتی وجه تمایز ایجاد کند؟
نمیتوان بین مردم و دولت وجه تمایز قائل شد. شما نمیتوانید حتی بین بخش خصوصی و بخش دولتی در یک کشور چندان تفاوت قائل شوید. اینها مسائلی است که بیشتر از آنکه جنبه واقعیت داشته باشد، به نوعی طرح مسأله، عوامفریبانه است. مگر میشود شما یک کشور را مورد حمله قرار دهید و ملت در آن کشورها صدمه نبیند؟ مگر میشود شما اساس تجارت و خرید نفت در یک کشور را محدود کنید و جامعه که بخشی از درآمد آنها و واردات مایحتاج آنها از این درآمد تأمین میشود، آسیب نبیند. شاید گفته شود ما واردات کالاهای اساسی را اجازه دادیم صورت پذیرد یا آنکه ملت بتوانند دارو و غذا داشته باشند. یک ملت که تنها به غذا زنده نیست، باید کار و تولید داشته باشد. وقتی شما اساس تولید را با مشکل مواجه میکنید، کلیت یک جامعه مسألهدار میشود. زمانی که مناسبات تجارت بینالملل براساس مبادلات بانکی است، امکان ندارد شما به شیوههای قدیمی خرید و فروش کالا به کالا کنید.
تحریمها وضع شد و ما بهعنوان بخش خصوصی اعتقاد داشته و داریم که حقوق اساسی ملت در نظر گرفته نشد و برحق خود پافشاری کردیم که درست بود و جهان در نهایت حق ما را به رسمیت شناخت. اما تمامی صحبت ما در این است که اگر برنامهریزیها و تصمیم های اقتصادی شایستهای در سالهای قبل اتخاذ میشد، ما بسیار با قدرت بهتری میتوانستیم احقاق حق کنیم و لزومی نداشت که این موضوع چند سال به درازا کشیده شود. جامعه بینالملل نیز متوجه میشد که اقتصاد ایران توانمندتر از آن است که با فشارهای تحریم بخواهد ما را شکست دهد. اصولاً این موضوع اگر ساختارهای اقتصادی ما در سالهای قبل درست بنا میشد بهذهن آنها نیز خطور نمیکرد،
وقتی دولت یازدهم بر سر کار آمد، اصلیترین مطلبی که در آن زمان مطرح شد، حل مسائل بینالملل بود. تیم دولت در مدت یک سال توانست برجام را به نتیجه برساند، سؤال اینجاست که چرا همزمان با این موضوع و پیشرفت مذاکرات، اتاق و بخش خصوصی نتوانست فضای کاری خود را برای ورود به برجام مهیا کند و دیدیم که بخش خصوصی از دولت عقب ماند و خیلی از شرکتهای دولتی رقیب بخش خصوصی شدند؟
مشکل اقتصاد ایران صرف برجام و توافق برجام نبوده و نیست. در کنار مشکلات ساختاری که در اقتصاد داخلی وجود دارد و شماری از آنها را شمردیم نحوه تعامل ما با دنیای خارج یک مشکل و مسأله خاص برجام یا مباحث هستهای نیست. ما در تعاملات مان با دنیای خارج با یک مشکل عام مواجه هستیم. بعد از انقلاب جامعه ما مواجه با یک جنگ ناخواستهای شد که در آن تمامی کشورهای جهان بجز شمار معدودی به صورت مستقیم یا غیرمستقیم در مقابل ما و جامعه ما قرار گرفتند. این زخمی است که به سادگی التیام و بهبود نخواهد یافت. البته در سالهای سازندگی شماری از کشورها سعی کردند بامشارکت در ساخت اقتصاد ایران این موضوع را بر طرف کنند. اما این حرکتها به نظر ما بسیار اندک و ناچیز بوده است. نحوه تعامل ما با دنیای خارج هنوز پساز 38 سال ازگذشت انقلاب بسامان نشده است و باید بپذیریم که در این خصوص کارهای زیادی باید توسط دو طرف صورت پذیرد.
تعارض بین سیاستهای داخلی و خارجی یا بین گروههای سیاسی دراقتصاد کشور سبب میشود تا سرمایهگذاری بخصوص سرمایهگذاری خارجی دراقتصاد ایران نتواند تحقق پیدا کند. سرمایهگذاری نیازمند برنامهریزی بلند مدت است. لازم است بستری فراهم شود که سرمایهگذار خارجی بتواند در بلند مدت برنامههای خود را پیش ببرد و این امر امکانپذیر نیست مگر آنکه اقتصاد و سیاست از ثبات لازم برخوردار باشند و متولی و پاسخگو درچارچوب تصمیم گیریهای سیاسی و اقتصادی یک نهاد مشخص باشد و ما درجامعه مواجه با چند صدایی نباشیم.
نکته دوم آنکه وقتی شما یک بنا را خراب میکنید بازسازی آن بهسادگی امکان پذیر نیست. درتولید و بازرگانی نمیتوانید به همان سادگی که خارج میشوید ورود پیدا کنید و محصولات خود را در بازار عرضه کنید. رقبا در کوتاه ترین مدت زمان جایگزین شما شدهاند و ذائقه مردم تغییر پیدا میکند. تولید و بازاریابی در حوزه بینالملل مستلزم سالها بررسی، تحقیق، بازارشناسی و بازاریابی، کار و تلاشی بلند مدت است.
ما اعتقاد داریم که بخش خصوصی هیچ گاه در بهبود مناسبات با خارج و کشورهایی که منافع ملت ما را در نظر داشتهاند کم کاری نکرده است. برعکس ما بسیار پرتوان در این خصوص ظاهر شدیم چون معتقد هستیم که باید شرایط اقتصاد را با تکنولوژیهای روزدنیا پیش ببریم و در بازارهای جهانی سهم شایسته خود را به دست آوریم. منتها گاهی اوقات میبینیم بخشی از درخواستهای خارجی صرفاً بازار ما را هدف قرار دادهاند و قصد ندارند درتولید یا سرمایهگذاری مشارکت کنند. ما هم ترجیح میدهیم بیشتر با کشورها یا شرکتهایی کار کنیم که قصد مشارکت واقعی و منافع برد - برد را در کشور دارند. دولت دربعضی از مسائل توانسته است به توافقهای خوبی برسد و ما در اینجا دست مریزاد به برنامه ریزان و سیاستگذاران میگوییم. البته این مسأله بیشتر بواسطه نقش پررنگ دولت در اقتصاد و تولید بوده است بخصوص در بازار نفت یا خریدهای انحصاری مانند هواپیما یا قرارداد با شرکتهای بزرگ، انحصار با دولت است و امیدواریم که بخش خصوصی نیز بتواند با هموارتر شدن امور به تسریع این موضوع کمک و بدنه تولید کشور را در این زمینه حمایت کند.
از آنجا که امسال، سال پایانی دولت یازدهم است فعالیت سه سال و نیم دولت را چگونه ارزیابی میکنید و چه فعالیتهایی مثبت و منفی را طی این مدت شاهد بودید؟
باید بپذیریم که دولت آقای روحانی در شروع به کار با مشکلات بسیاری مواجه بود، کاهش قیمت نفت و نبود ذخیره مناسب در صندوق توسعه ملی از یک طرف و از سویی دیگر مطالبات عامه مردم در قالب هدفمندی یارانهها از سویی دیگر که اگر بحث بدهیهای معوقه بخش دولتی به پیمانکاران و بانکها را به اینها اضافه کنیم در کنار تورم فزاینده، نابسامانی در اقتصاد و بیکاری و کاهش ظرفیت تولید در بسیاری از بخشهای اقتصادی کشور، پی میبریم که، حل مشکلات به سادگی امکانپذیر نیست اگر دراین شرایط بخشهایی از جامعه نیز به شکل گروههای منفعتطلب خواستار حق و حقوقی باشند و مسائل جامعه یا نحوه تعامل با دنیای خارج و موضوع برجام را به نوعی دیگر در اذهان عمومی جامعه مطرح کنند، مشکلات شما دوچندان خواهد شد. اتاق بازرگانی و صنایع در مجموع طی این سالها فعالیتهای دولت را مثبت ارزیابی میکند اگر چه معتقد است که این امکان برقرار بود که با مشارکت بخش بزرگ تری از جامعه و طرح درست و واقعی مشکلات در جامعه، به راهکارهای مطلوب تری نیز رسید.دولت قدم اول را در ثبات فضای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی جامعه به شایستگی مدیریت کرده است و امروز انتظار بر این است تا به کمک فضا و محیط سرمایهگذاری دربخشهای تولیدی و صنعتی بشتابد و حرکت و رشد اقتصادی و توسعه کشور را تسریع بخشد. تا زمانی که محیط اقتصاد داخلی برای سرمایه گذار داخلی فراهم نباشد نمیتوان از سرمایه گذار خارجی انتظار حرکت خاص را داشت. لازم است فعالیتهایی که ارزش ندارند محدود شوند باید به این سمت حرکت کرد که مالکیت واقعی، ارزشهای حاصل از تلاش فکری و خلاقیتهای افراد باشد نه صرفاً مالکیت بر زمین و مستغلات و کسانی که صاحبان تفکر و اندیشه در جامعه هستند.
اکنون فضای بخش خصوصی را چگونه ترسیم میکنید؟ آیا این بخش توانسته به حدی از چابکی و رشد برسد که در فعالیتهای اقتصادی و بخصوص حوزه بینالملل کارآمدتر ورود کند؟ نقاط ضعفی که این بخش دارد را نیز عنوان کنید؟
باید این واقعیت را قبول کرد که بخش خصوصی دراقتصاد ایران این ظرفیت و توانایی را دارد که بسیار قویتر از وضعیت فعلی در اقتصاد ورود پیدا کند. البته زمانی که از بخش خصوصی نام میبریم باید این بخش را تفکیک کنیم از سازمانهایی که به نوعی شبهدولتی هستند و با خصوصی سازیهای ناکارآمد ایجاد شدهاند. در قدم اول ما نیازمند برندسازی هستیم از شرکتهای خوب و مطرح و از مدیران با تجربه کشور. در زمینه مدیران خوب و کارآمد دولتی نیز ما نیازمند تشریح مسائل و برندسازی هستیم باید شفاف و دقیق نقاط قوت جامعه را ترسیم کنیم سپس با انتخاب افراد مطلع و مدیران شایسته کشور، خط مشیها و سیاستگذاریهای آتی جامعه را از آنها پیگیری کنیم. درخارج از کشور نیز ایرانیان بسیاری هستند که با تجربه فراوانی که از اقتصاد جهانی به دست آوردهاند در این زمینه میتوانند بازوی عملی و فکری قوی برای جامعه جوان ما باشند و ما امیدواریم که این حرکتها بسرعت تسریع یابد و جامعه ایران بتواند خود را پیدا کند.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
