حضرت محمد (ص)
 سه چیز است که هر کس نداشته باشد نه از من است و نه از خداى عزّوجلّ. عرض شد: اى رسول خدا! آنها کدامند؟ فرمودند: بردبارى که به وسیله آن جهالت نادان را دفع کند، اخلاق خوش که با آن در میان مردم زندگى کند و پارسایى که او را از نافرمانى خدا باز دارد.
 (خصال، ص 145، ح 172)

بهنام ناصری
خبرنگار
داوود میرباقری بیشتر با سریال‌هایی که در دو سه دهه گذشته برای تلویزیون ساخته، شناخته می‌شود؛ اما آن‌طور که هم خودش گفته و هم کارنامه هنری‌اش گواهی می‌دهد، از تئاتر آمده و ریشه در هنر نمایش دارد. این نویسنده و کارگردان 60 ساله اگرچه در دانشگاه پلی‌تکنیک مهندسی معدن خوانده اما در همان سال‌های دانشجویی، همزمان یک دوره سه ساله هنرآموزی تئاتررا هم در تئاتر شهر تهران گذرانده و در 22 سالگی فعالیتش را به طور جدی در تئاتر و تلویزیون ایران آغاز کرده است. میرباقری در دهه 60 چند سریال قابل‌اعتنا ساخت و خود را به‌عنوان کارگردانی که قادر است فراتر از ذائقه ساده‌پسند تلویزیون عمل کند و میان ذائقه عمومی و هنر جدی پل بزند، شناساند. «داستان راستان»، «حکایت مسافر گمنام»، «گرگ‌ها» و «رعنا» از سریال‎هایی است که میرباقری در دهه 60 ساخته. کارهایی که در مقیاس آثار تلویزیونی ایران هنوز کیفیتی قابل‌دفاع دارند. مهم‌ترین و تاکنون بهترین کار تلویزیونی میرباقری به دهه 70 برمی‌گردد. سریال «امام علی» که به گواه بسیاری از منتقدین، بهترین مجموعه تلویزیونی تاریخی ایران است. او که توانایی تحسین‌برانگیزی در دیالوگ‌نویسی دارد، اوج این توانایی را در مجموعه «امام علی» نشان داده است. او در آن درام تاریخی کار مهمی انجام می‌دهد و آن اینکه در تقابل اولیا و اشقیای الهی، به ورطه جانبداری‌های غیردراماتیک نمی‌افتد و آدم‌ها را در قالب شخصیت روایت می‌کند، نه تیپ‌های سطحی و تکراری. به همین جهت است که بنا به اقتضای شخصیت‌پردازی اثر، گاهی اشقیای بدنام تاریخ تشیع در عین بروز پلیدی‌های خود در «امام علی» و دیگر کارهای تاریخی میرباقری، در بزنگاه‌هایی حکیمانه حرف می‌زنند تا با کلیشه‌های مرسوم تلویزیون در آثار او روبه‌رو نباشیم. روز گذشته در خبرها آمده بود که مرتضی میرباقری معاون سیما در حاشیه بازدید از مراحل پیش‌تولید سریال «سلمان فارسی» از آماده بودن تمام مقدمات برای تصویربرداری این مجموعه تلویزیونی به کارگردانی داوود میرباقری گفت: سریال «سلمان فارسی» سه مرحله از زندگی سلمان فارسی، از دوران کودکی او تا زمان رحلت پیامبر اکرم(ص) را در برمی‌گیرد. این مجموعه قصه‌ای را روایت می‌کند که بخشی از آن در ایران باستان، بخش دیگر در روم و بیزانس و بخش آخر در سرزمین حجاز می‌گذرد.
گفته می‌شود «سلمان فارسی» اولین تجربه تلویزیون ایران در ورود به تاریخ ایران باستان است و به لحاظ عظمت پروژه، تاکنون اثری مانند آن در تلویزیون ایران ساخته نشده است.

علیرضا پنجه‌ای
شاعر
بانو آیدا دستکش‌ها‌ی مشکی‌اش را به دست کرد و با یک خودرو خارجی رفتیم تا من در مسیری منتهی به سه‌راه آذری پیاده شوم و شاملو هم چون می‌خواست به نمایشگاه نقاشی به گمانم «ضیاءالدین جاوید» برود، گفت تا نزدیک مقصد تو همراهی‌ا‌ت می‌کنیم. البته او دریافته بود که من به عذر میهمانی «عمران صلاحی» افتخار همراهی‌اش تا محل نمایشگاه را ندارم اما به عالی‌جاه شاملو عرض کردم اگر گزارش، نقد یا یادداشتی روی نقاشی‌های ضیاءالدین جاوید نوشته شود ما از آن استقبال می‌کنیم. او با دریافتن نشست سه‌شنبه‌های آخر هر ماه در منزل عمران، حالت خاصی از خود بروز داد. طوری که انگار دلش بخواهد شب را در نشست خانه عمران سپری کند؛ سر در نیاوردم از روحیات او و سکوتی که سرشار از ناگفته‌هایش بود. نزدیکی‌های جایی که منتهی به منزل عمران می‌شد، وقت پیاده شدن گفت: سلام مرا به عمران و بچه‌ها برسان. می‌شد دلتنگی خاص و نهفته‌ای را از کلامش پی جست.
پیاده شدم. دلم اما پیاده نشد و همان‌جا، جا ماند و اگر نبود شوق دیدار دوستان در جمع شاعران «سه‌شنبه» که یکی از دغدغه‌های ادبی من به هنگام سفر به تهران بود، با شاملو و بانو آیدا زمان بیشتری مغتنم می‌‍شمردم.
عمران با همسایه‌اش واحد شبیه به هم داشتند. در را باز که دیدم، به آرامی دق‌الباب کردم. داخل شدم و از حمام صدای دوش آب می‌آمد. لاجرم گمان بردم چون من زود رسیده‌ام عمران دارد دوش می‌گیرد. نشستم روی مبل. ناگهان صدای زنانه‌ای از داخل حمام گفت: «عزیزم اومدی؟» حوله یادم رفته. از کمد اتاق خواب برش می‌داری؟ بسرعت برق و باد زدم بیرون. دیدم آپارتمان را اشتباه آمده‌ام. عمران، آتشی، فرخ تمیمی، نصیری‌پور، زنده‌یاد مختاری، دکتر مجابی، اشکوری و دکتر فرامرز سلیمانی جمع آن شب بودند. عمران موضوع اشتباه مرا که شنید، مانند بقیه نزد زیر خنده. در عوض با جدیت و نیشخند زیرکانه‌ای که در صورت داشت، گفت اینکه چیزی نیست. من اوایل یک در میان اشتباه می‌کردم و می‌رفتم خانه همسایه. یک شب که گیج خواب بودم و سر در دوران، حدود ساعت ۳ صبح کلید انداختم تو قفل در، باز نمی‌شد. به فکرم هم نرسید که باز دارم اشتباه می‌کنم. آن‌قدر در زدم که بانوی خانه در را گشود و چون چشم‌هایش همچنان بسته بود در را نیمه باز گذاشت و غرولند کنان گفت: «بازم دیر کردی و کلید نبردی؟» رفت خوابید و من به آرامی در خانه‌شان را بستم و با کلید در واحد خودمان را گشودم و خوابیدم.
آن شب، شعر خواندیم و با ذکرخاطرات دوستان بسیار خوش گذشت؛ شب من و نامایادان نصیری‌پور و فرخ تمیمی از سه راه آذری به سلسبیل، منزل نصیری‌پور رفتیم. از سه‌راه آذری تا سلسبیل چند گلوگاه ایست بازرسی بود اما کسی از ما نپرسید شما جماعت که سلانه در این نابهنگام شب، طول و عرض خیابان را طی می‌کنید، که‌اید؟
تا سپیده گپ زدیم و سوژه ساختیم که اگر ‌عزیزان گشتِ شب‌پا جلویمان را می‌گرفتند، چه می‌گفتیم؟ که ما جماعتی هستیم دردمند و در عین حال بی‌خیال که در این اثنای جنگ و ترور، نصفه‌شب از جمعی جدا و به جمع دیگری اندر شدیم؟ خلاصه هر کدام سوژه‌ای می‌ساخت و بعد ماجراهای محتمل را در آن شباهنگام چون شهرزاد روایت می‌کردیم. تا اینکه صبح بیاید و از درز پنجره آهسته بگوید شاعران عزیز دیگر بس است، کمی استراحت کنید. غافل از اینکه یک ساعت است صبح شده و ما هنوز نخوابیده‌ایم.

سرگه بارسقیان
روزنامه‌نگار
آخرین ناظر کودتای ۲۸ مرداد ۳۲ حاضر در خانه دکتر محمد مصدق درگذشت؛ سروان موسی مهران (فشارکی) افسر محافظ مصدق در
۹۵ سالگی، در همان روزی درگذشت (۲۲ بهمن) که ۴۰ سال قبل ستاد مشترک ارتش را همراه با دیگر افسران آزاد در روز پیروزی انقلاب تحویل گرفت و در روزی به خاک سپرده شد (۹ اسفند) که ۶۶ سال قبل با توطئه بر ضد دکتر مصدق، از او برای ایفای نقش حفاظت از نخست‌وزیر ملی دعوت به همکاری شد. البته سابقه حمایت او از نهضت ملی شدن نفت و دولت ملی دکتر مصدق به پیش از این و نگارش مقالاتی با نام مستعار در مطبوعات وقت بازمی‌گشت. اما آنچه در چند ماه پایانی دولت مصدق گذشت، در این ۶۶ سال لحظه‌ای او را رها نکرد. سروان مهران در ناکامی کودتای ۲۵ مرداد ۳۲ و بازداشت سرهنگ نعمت‌الله نصیری، فرمانده گارد سلطنتی نقش اساسی داشت و آخرین مدافعی بود که در کودتای ۲۸ مرداد خانه مصدق و به‌عبارتی اردوگاه نهضت ملی ایران را ترک کرد (ساعت ۹ شب) و به خاطر این ایستادگی پس از بازداشت تا حکم اعدام رفت. روز ۱۷ آبان ۳۲ سرتیپ آزموده، دادستان ارتش برای مهران و ۴ نفر دیگر از افسرانی که مأمور حفاظت خانه مصدق بودند با این اتهامات تقاضای حکم اعدام کرد: «کشتار دسته‌جمعی نظامیان و مردم شاه‌دوست، عدم وفاداری به سوگندی که در راه حفظ تخت و تاج سلطنت یاد کرده‌اند.»
سروان مهران متهم شد علاوه بر عملیاتی که شب ۲۴ مرداد به منظور دستگیری حاملان فرمان شاه انجام داده، عصر روز ۲۸ مرداد وقتی سرلشکر افخمی از شمال خیابان کاخ به جنوب در حرکت بوده، او در پناه درختان تیراندازی کرده است. این حکم در دادگاه تجدیدنظر شکست و پس از دو و نیم سال زندان آزاد شد؛ درحالی که او را بالاجبار از ارتش بازنشسته کردند. او تا دوره انقلاب به فعالیت اقتصادی روی آورد و شرکت «ایران صاف» را تأسیس کرد.
در دوره انقلاب یکی از افسران مذاکره‌کننده با سران ارتش شاهنشاهی برای جلوگیری از خونریزی و خشونت علیه مردم بود. پس از انقلاب معاون پارلمانی شهید چمران در وزارت دفاع شد و اغلب به جای او در جلسات کمیته‌های شورای انقلاب شرکت می‌کرد. این آخرین نقش‌آفرینی نظامی محافظ مصدق بود. در تمام این سال‌ها او به حفاظت از مصدق ادامه داد؛ حفاظت از راه و روح مصدق. پیوندهای خانوادگی او هم در ارتباط با این علقه بود؛ سه مصدقی (سیف‌الله معظمی وزیر پست و تلگراف و تلفن، جلیل بزرگمهر وکیل و موسی مهران محافظ مصدق)، دامادهای مبصرالممالک (پدر اللهیار و جهانشاه صالح) شدند. چنانکه پس از کودتا دو داماد در زندان بودند و یک داماد در حال دفاع از مصدق زندانی. مهران تا واپسین روز حیات وفادارانه به راه مصدق معتقد بود؛ کتاب خاطراتش که در دست تدوین است، تصویر همراهی فداکار است که سرسپرده مافوق نشد بلکه دلسپرده مصدق ماند.

یگانه خدامی
آنچه دیروز درباره پیامک‌های مردم و انتخاب برنامه نود از سوی آنها به‌عنوان بهترین برنامه جشنواره جام جم اتفاق افتاد تعجب که هیچ، شوک به‌دنبال داشت. کسانی که به این برنامه رأی داده بودند پریشب و دیروز پیامک‌هایی دریافت می‌کردند با این متن:«نظر شما برنامه برنده باش»! بعضی‌ها که اصلاً و به هیچ برنامه‌ای رأی نداده بودند اما برایشان چنین پیامکی می‌آمد. برای بعضی‌ها هم این متن ارسال شده بود:«دوست عزیز رأی شما با رأی قبلی جایگزین شد.» در صورتی که آنها رأی‌شان را تغییر نداده بودند. جالب اینجاست که این پیامک برای مازیار ناظمی هم آمده بود و او در توئیترش نوشت: «برنامه برنده باش را یکبار هم ندیدم! ولی به جای پیامک تأیید رأی فرستادن من به برنامه نود و عادل همکار قدیمی ، حالا این پیامک آمده: نظر شما برنامه برنده باش! اعتقادی به سلبریتی‌ها (استاد گلزار) به‌عنوان مجری ندارم، عادل فردوسی‌پور هم متخصص فوتبال و هم مجری است.»  با این شرایط آرای برنامه برنده باش یک شبه بسیار تغییر کرد و بالا رفت. دیروز توئیتر پر از اسکرین شات این پیامک‌ها بود که برای کاربران رسیده بود و آنها با انتشارش سعی می‌کردند جلوی چیزی را که به‌نظرشان تقلب بود بگیرند. خیلی‌ها هم محمدجواد آذری جهرمی وزیر ارتباطات را منشن می‌کردند و از او می‌خواستند پاسخ بدهد و جلوی این ماجرا را بگیرد.
به‌نظر بیشتر کاربران این کارها نشان می‌داد اختلاف فروغی مدیر شبکه 3 با عادل فردوسی‌پور همچنان ادامه دارد و او نمی‌خواهد فردوسی‌پور برنده این نظرسنجی باشد. این نظرات را بخوانید: سارا: «خبر خوبی براتون ندارم آقای وزیر. اینکه با اطلاعات و‌ شماره ما به برنامه برنده باش رأی داده شده یعنی هیچ صیانتی از اطلاعات ما نمی‌شه شما می‌دونید چه جوری اینجوری می‌شه!؟پ ن: صداوسیما هر روز بدتر می‌شه و برای این زشتی تمام عیار مجلس افزایش بودجه رو تصویب می‌کنه!»، لئون: «دزدی جدیده؟ خودشون با خط ما به خودشون رأی دادن!! ما صدا و سیما رو نگاه نمی‌کنیم چه برسه به اینکه به برنامه‌هاش رأی بدیم، آقای جهرمی شما مترسک سر جالیز که نیستین!»، ای‌ام: «نمی‌تونن از روی فردوسی‌پور رد بشن با این کارها می‌خواهند برنده باش را اول کنند.»، مایا: «مهد کودکه قشنگ برداشتن با خط مردم به برنده باش رأی دادن، که نود بهترین برنامه تلویزیون نشه(!) تو که مدیر شبکه‌ای، سواد داری، روزنامه‌خونی از اول نمی‌ذاشتی نود بیاد تو نظرسنجی خب»، فاطمه: «انگار قضیه برنده باش جدیه امروز دوستم تو مدرسه گفت برای من پیام اومده که به برنده باش رأی دادی در صورتی که اون اصلاً نمی‌دونست این رأی‌گیری برای چی هست گفت برای چی رأی‌گیری می‌کنن!؟واقعاً اذیت کردن فردوسی‌پور آنقدر براشون مهمه بابا اخراجش کنید اینکارا چیه؟»

یک فیلم قدیمی یا شاید بهتر بگوییم اولین فیلم رنگی از حرم امام رضا(ع) فیلمی بود که کاربران زیادی آن را بازنشر کردند. این فیلم 25 جولای 1939 میلادی (1318 شمسی) توسط یک گردشگر سوئیسی به‌نام الا مایارد گرفته شده که در جنگ جهانی دوم همراه دوستش با یک ماشین سواری از راه افغانستان خودش را به ایران رساند و با دوربینی که زیر لباسش پنهان کرد اولین فیلم رنگی از حرم امام رضا (ع) را ثبت کرد.
بابک نوشت: «خیلی جالبه که در آن زمان هم تصویربرداری از حرم ممنوع بود. واقعاً رسانه ماشین سفر در زمان است!» اینها هم نظرات بقیه کاربران درباره این فیلم است: رنگو: «واقعاً زیبا. محو سکوت شدم و یه چیز مهمتر؛ بدون دوربین مداربسته، بدون گشتن‌ها، با فضایی رؤیایی»، سروش رحیمی: «چه جمله قشنگی: امام رضا حافظ مسافران است».

نمای تماشاخانه سنگلج باز‌سازی و مرمت شد.
به گزارش خبرآنلاین، نمای تماشاخانه سنگلج، قدیمی‌ترین تماشاخانه تهران در اسفند ۱۳۹۷ با در نظر گرفتن حفظ بافت، نما، قدمت و جایگاه تاریخی ساختمان و نیز ایجاد فضای جدیدی برای معرفی و تبلیغات نمایش‌ها بازسازی و مرمت شد.
در راستای تکمیل طرح توسعه و بازسازی تماشاخانه سنگلج، نمای این قدیمی‌ترین تالار فعال تئاتری در تهران، با مرمت سنگ‌ها و کاشی‌ها، نصب سیستم نورپردازی و تابلوهای تبلیغاتی، بازسازی سردرِ تماشاخانه و رنگ و تعمیر درِ ورودی توسط شهرداری منطقه ۱۲ تهران انجام شد.
ادامه‌ روند تکمیل طرح توسعه و بازسازی تماشاخانه سنگلج در مدیریت جدید این تماشاخانه با تعویض صندلی‌های سالن و نصب سیستم اعلام حریق و به‌روزرسانی و بهسازی سیستم گرمایشی و سرمایشی در سال ۹۷ آغاز شده بود.
تماشاخانه سنگلج در محله سنگلج تهران، خیابان بهشت و در ضلع جنوبی پارک شهرواقع شده است. این تماشاخانه در اوایل دهه ۱۳۴۰ در کنار باغ سنگلج ساخته و در مهرماه سال ۱۳۴۴ همراه با اولین جشنواره نمایش‌های ایرانی افتتاح شد. از نمایش‌های مهمی که در این تالار به اجرا درآمد، می‌توان به دو نمایشنامه بهرام بیضایی به نام‌های «پهلوان اکبر نمی‌میرد» و «میراث و ضیافت» اشاره کرد.