
ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.

گام های امیدوار در جاده پرسنگلاخ زندگی
سهیلا نوری
روزنامهنگار
واژههایی هست که شاید نوشتن آنها ساده باشد اما بهدست آوردنشان بسیار سخت؛ واژههایی که نشان از آرزوهای زنان، مردان و کودکانی دارد که گمان میکردند دنیا به آخر رسیده و محکوم به حکمی هستند که در آن سهمی نداشتهاند، اما حالا به چشم خود میبینند که زندگی نقش دیگری رقم زده است. از مبتلایان به بیماری «ایدز» مینویسم، همانهایی که در کمال ناباوری، نام بیماریشان را شنیدند، به یکباره میخکوب شدند و در خود توانی برای ادامه مسیر نمیدیدند، اما از خوب روزگار، دریچهای از نور به سوی آنها گشوده شد و بر تمام سیاهیهای زندگی شان پایان بخشید. آنها یاد گرفتند که مغلوب بازی ناعادلانه دنیا نشوند و حالا هر کدام شان یاوری شدهاند برای امید بخشیدن به کسانی که خودشان را مسافر انتهای جاده زندگی میبینند. با دبیرکل یک جمعیت مردم نهاد و سازمانی غیردولتی به گفت و گو نشستیم تا از فعالیتهایی بگوید که این جمعیت را صاحب نشان بینالمللی روبان قرمز کرد.
«مؤسسه در سال 1380 با اعتبارنامه رسمی از سازمان ملی جوانان فعالیت خود را با اهداف پیشگیری از گسترش ایدز و اعتیاد در جامعه، بسترسازی فرهنگی و ایجاد مکانهای مناسب جهت پر کردن اوقات فراغت جوانان و حمایت از خانوادههای متأثر از ایدز و اعتیاد آغاز کرد. این در حالی است که هرچه گذشت بر ابعاد اقداماتی که این مؤسسه انجام میداد، افزوده شد تا جایی که حالا با گذشت 16 سال از آغاز فعالیت هایمان، این مؤسسه به 2 هزار و 735 نفر در سطح استان خدمات متنوعی ارائه میکند.»
مهدی امیری – دبیر کل این مؤسسه - به راهاندازی موبایل کلینیک و ارائه خدمات کاهش آسیب به صورت سیار در مناطق پرخطر، آموزش نوجوانان و جوانان در زمینه سلامت جسمی، سلامت روان و سلامت جنسی و باروری، برگزاری کارگاههای تربیت مربی اچآی وی و آموزش در زمینه پیشگیری از اچآی وی و اقداماتی از این دست اشاره کرد که در طول این سالها به اقشار و گروههای سنی مختلف ارائه شده است، اما «باشگاه مثبت» را بهعنوان یکی از دستاوردهای مهم مؤسسه معرفی کرد و گفت: «باشگاه مثبت کرمانشاه» محیطی ایمن و امن است که به ارتقای خدمات مرتبط با پیشگیری مثبت و حمایتهای روانی - اجتماعی از کسانی میپردازد که با یا تحت تأثیر اچآی وی زندگی میکنند.
دلیل زندگی
«بیماران اچآی وی مثبت که تحت حمایتهای این مؤسسه قرار دارند عضو این باشگاه هستند که تعداد زیادی از این افراد را زنان مبتلا به ایدز یا متأثر از اچآیوی مثبت تشکیل میدهند که بهدلیل اعتیاد، بیخانمانی یا فوت همسرانشان سرپرستی خانواده را بر عهده دارند. از اینرو مؤسسه سعی
می کند ارتباط این افراد را با سازمانهای حمایتگر تسهیل کند تا این افراد، راحتتر بتوانند از تسهیلاتی مثل مستمریهای حداقلی، وامهای خوداشتغالی، خدمات درمانی و امکاناتی که از سوی سازمانهای حمایتگر ارائه میشود بهره ببرند.»
مهدی امیری با بیان این موضوع افزود: خوشبختانه، این محیط امن برای کسانی که عضو آن هستند، محفلی است که میتوانند به دور از هر گونه نگرانی، با کسانی که شرایطی شبیه به خودشان دارند درد دل، مشارکت، همدلی و همدردی کنند. حتی افراد تازه وارد که دنیا را تمام شده و خودشان را آخر خط زندگی تصور میکنند با حضور در این باشگاه و آشنایی با کسانی که سالها از ابتلای آنها به بیماری «ایدز» میگذرد و به جای آنکه خودشان را ببازند مایه دلگرمی سایرین هستند، روحیه از دست رفتهشان را به دست میآورند و با امید بیشتری به زندگی ادامه میدهند. بخصوص زنان که در جامعه ما و با توجه به بافتهای فرهنگی موجود، به غیر از خانواده، معمولاً مخاطبی را برای تعاملات اجتماعی پیدا نمیکنند، ولی به لطف خداوند با حضور در این مرکز اعتماد به نفس پیدا کردهاند و برای ادامه زندگی دلایل محکمی دارند که تنها در سایه تلاش و همت بلند خودشان میسر خواهند شد.
خواستن و توانستن
آنچه برای این باشگاه اهمیت دارد مشارکت اجتماعی اعضا است. چراکه هرچه مشارکت اجتماعی این قشر از جامعه بیشتر باشد، پایبندی آنها به درمان بیشتر خواهد بود و به همین نسبت هم ضریب انتقال ویروس اچآی وی به عموم جامعه کمتر خواهد شد. امیری با اشاره به اینکه مشارکت اجتماعی اعضای «باشگاه مثبت» مایه افتخار او و همراهانش است و همین موضوع باعث شده که تاکنون از سوی مراکز داخلی و خارجی مورد توجه قرار بگیرند، افزود: خوشبختانه در این سالها توانستهایم فضای فعالیت هایمان را به قدری گسترش دهیم که هر کسی نیازمند مراجعه به این مرکز بود، محدودیتی را از لحاظ زمانی و جنسیتی احساس نکرده و همزمان با ورودش به باشگاه مثبت، بسته به شرایطی که داشت توسط تیمهای حرفهای مورد پذیرش قرار گرفته است و در ادامه حضورش وارد بخشهای مختلفی شده که به زندگیاش معنای دوبارهای بخشیده است. کما اینکه در میان مددجویانمان هستند بانوانی که با وجود ابتلا به بیماری ایدز، سرپرستی خانواده را بر عهده دارند، اما به جای آنکه مدام به جان زندگی غر بزنند و خود را یکی از بازماندگان جاده زندگی بدانند، به تجربه روزهای روشن امید بستهاند و با انگیزه، رو به جلو گام بر میدارند تا جایی که نه تنها بهعنوان یک کارآفرین موفق در سطح جامعه ظاهر شدهاند، که توانستهاند زنان زیادی را هم مشغول به انجام کارهای خانگی و سودآور کنند تا هر کدامشان به سهم خود الگویی شوند برای کسانی که چشمشان را به زیباییهای زندگی بستهاند.

ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.

جست و جوی آرامش در آستانه سال نو
جمعیت امداد دانشجویی – مردمی امام علی(ع) که 18 سال از عمر آن میگذرد و تاکنون به بیش از 3 هزار و پانصد کودک و زن در سطح کشور خدمات متنوع ارائه کرده است، در طول این سالها با برگزاری آیین و طرحهای مختلف، درحوزه آسیبهای اجتماعی ورود کرده و هماره درصدد مرتفع ساختن موانع موجود بوده است، اما آنچه در این بخش میخوانید مربوط به فعالیتهایی است که اعضای داوطلب این جمعیت مردمی در طول سال 1396 درخصوص کودکان آسیب دیده یا در معرض آسیب انجام داده است. این قشر از کودکان که اغلب در مناطق حاشیه زندگی میکنند بهدلیل شرایط سختی که بر زندگی هایشان حاکم است، بشدت در معرض خطرات غیرقابل جبران قرار دارند و اعضای جمعیت امام علی(ع) سعی دارند با برگزاری برنامههای هدفمند، این کودکان را از آسیبهایی که آنها را تهدید میکند دور کنند که تا حد زیادی هم در این زمینه موفق بودهاند. بهعنوان مثال در این بازه زمانی یکساله با برگزاری لیگ والیبال، دو ومیدانی و فوتبال، علاوه بر استعدادیابی کودکان محلات حاشیه سراسر کشور، به آنها الگویی مستمر و پایدار ارائه شده است که در پیشگیری از آسیبهای موجود در این محلات و رفتارهای معارض با قانون مجهزشان میکند. همچنین با اجرای طرح «طفلان مسلم» که امسال دهمین سال اجرای آن بوده است، زمینه آزادی پنج نوجوان کمتر از 18 سال و محکوم به قصاص فراهم شده است که به این ترتیب تاکنون 30 نوجوان محکوم به قصاص،از پای چوبه دار رهانیده شدند. اما آنچه امسال طرح موضوع بسیار عمیقی در خصوص آن انجام شد، «طرح کعبه کریمان» بود که به دنبال آن بیش از 600 «کودک زباله گرد» که استخدام و پیمانکار شهرداری بودند شناسایی شدند و آرزوهای آنها جمعآوری و در نهایت تعداد زیادی از این آرزوها برآورده شد. البته هرچند که به این کودکان محروم از کمترین حقوق انسانی خدمات آموزشی، بهداشتی و تغذیهای ارائه میشود، اما آرزوهایشان بازگوکننده وضعیت پرخطری است که از لحاظ سلامت جسمی و روانی در آن قرار دارند که تنها با همکاری مسئولان امر (شورای شهر، شهرداری، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و نمایندگان کشور) میتوان از این کودکان حمایت کرد و در مورد نوع کارشان، اقدامات اثربخش انجام داد.

ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
اخبار این صفحه
-
گام های امیدوار در جاده پرسنگلاخ زندگی
-
جست و جوی آرامش در آستانه سال نو

اخبارایران آنلاین