رئیس جدید پارلمان عراق با اشاره به لزوم حمایت از همسایگان گفت: حمله به ایران از خاک عراق را نمی‌پذیریم. به گزارش ایسنا به نقل از شبکه الفرات نیوز، محمد الحلبوسی، رئیس جدید پارلمان عراق در اولین گفت‌و‌گوی تلویزیونی خود گفت: نه دخالت ایران در امورعراق را می‌پذیریم و نه اجازه خواهیم داد که از خاک عراق به ایران حمله شود، حمایت از عراق و کشورهای همسایه ضروری است و امروز همه کشورها لزوم ثبات عراق را درک می‌کنند. وی با بیان اینکه برای خدمت به مردم عراق از هیچ تلاشی دریغ نخواهم کرد و از نام خود و نام پارلمان دفاع خواهم کرد، افزود: مرجعیت دینی در انتخاب نخست‌وزیر آینده عراق نقش مهمی خواهد داشت. محمد الحلبوسی، پیش از این ضمن  تشکر از تبریک علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی ایران گفت: مردم و نمایندگان پارلمان عراق از حمایت‌های جمهوری اسلامی ایران بخصوص در آزادی عراق از دست داعش قدردانی و تشکر می‌کنند. وی در ادامه با بیان اینکه نمایندگان پارلمان عراق هرگونه فشار و تحریم اقتصادی علیه ایران را محکوم می‌کنند، افزود: این تحریم‌ها غیرمنصفانه است و بغداد در کنار ملت ایران خواهد ایستاد. الحلبوسی همچنین گفت: عراق آماده است در کنار ایران بایستد تا امنیت و ثبات به‌ منطقه بازگردد. بر اساس این گزارش، رئیس پارلمان عراق در دعوتی رسمی از  رئیس مجلس کشورمان خواسته است تا به بغداد سفر کند. از سوی دیگر، لاریجانی با صدور پیامی انتخاب رئیس جدید پارلمان عراق را تبریک گفته بود.

سخنگوی وزارت امور خارجه با اعلام خبر سفر رئیس جمهوری ایران به نیویورک، به گمانه‌زنی‌ها پیرامون  حضور هیأت سیاسی ایران در نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد پایان داد. بهرام قاسمی که در نشست هفتگی با نمایندگان رسانه‌های داخلی و خارجی سخن می‌گفت، با بیان اینکه روحانی هفته آینده راهی نیویورک می‌شود، تأکید کرد که رئیس جمهوری ایران امسال نیز مانند سال‌های گذشته در حاشیه نشست مجمع با شماری از همتایان خود دیدار و رایزنی خواهد کرد.
حضور ایران در بالاترین سطح در نشست سیاسی نیویورک که نخستین بار پس از خروج امریکا از برجام صورت می‌گیرد در حالی است که اعلام حضور ترامپ در نشست شورای امنیت  درباره ایران که قرار است همزمان با مجمع عمومی سالانه سازمان ملل برگزار شود و موضع نماینده امریکا در سازمان ملل که امکان حضور رئیس جمهوری ایران نیز در این نشست فراهم است، سفر روحانی به نیویورک را موضوع بحث محافل رسانه‌ای قرار داده است.نشستی که گمان می‌رود ترامپ از قبال آن بکوشد با طرح اتهامات تکراری  به عملی کردن تصمیماتش برای بازگرداندن فاز دوم تحریم‌های نفتی ایران در ماه‌های پیش رو مشروعیت ببخشد. این‌چنین است که اغلب صاحبنظران خواستار بهره‌گیری ایران از فرصت حضور در نشست شورای امنیت و پاسخگویی قاطعانه به حمله‌های قابل انتظار ترامپ شده‌اند. شاید تکرار این خواسته که با تکیه بر دوراندیشی چهره‌های سیاسی بر حفظ منافع ملی ایران مطرح شده، باعث شده که مقام‌های ایرانی به حضور جدی‌تر در نشست پیش روی شورای امنیت بیندیشند. در همین چارچوب بود که بهرام قاسمی اعلام کرده: «مقام‌های کشورمان پس از اتمام بررسی‌های لازم، نحوه حضور ایران در این جلسه را اعلام خواهند کرد.»
ارتباطی میان  تعرض به سفارتخانه‌ها وجود ندارد
سخنگوی وزارت امور خارجه در بخش دیگر نشست خود درباره تعرض به سرکنسولگری ایران در بصره و سفارتخانه ایران در پاریس و ارتباط این دو با هم گفت: «در هر دو مورد موضعگیری از سوی اینجانب صورت گرفت. تصورم این است ارتباط مستقیم بین این دو حادثه نیست.» او افزود: «حمله به سرکنسولگری جمهوری اسلامی در بصره توسط عناصر مشخصی که وابستگی مشخصی به کشورهای فرامنطقه‌ای داشته‌اند سعی کردند در یک برهه خاص از وضعیت عراق برای تأثیرگذاری بر روابط با ایران و روابط دو ملت و تعهدات داخلی عراق اقدامی را صورت دهند که خوشبختانه با توجه به میزان استحکام روابط و شناخت دو ملت از یکدیگر، به اهداف خودشان نائل نشدند.» سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان با اشاره به تعرض صورت گرفته به سفارت ایران در پاریس،‌ یادآور شد: «این تعرض توسط گروهی که وابسته به گروهی تروریستی است، انجام شد که ناکام ماند و نتوانستند وارد سفارت شوند و البته صدماتی را به ساختمان سفارت وارد کردند که در این زمینه به طور مستمر و جدیت تمام با دولت فرانسه صحبت کرده و اعتراض لازم صورت گرفت و قول دادند تمهیدی را برقرار و اقداماتی را در جهت برخورد با عناصر خرابکار و معترض به عمل آورند.»
به مصلحت نیست به دعوای کری و دولت امریکا ورود کنیم
سخنگوی وزارت خارجه درباره اخبار منتشر شده درخصوص دیدارهای جان کری و ظریف  با بیان اینکه یک جدل در امریکا وجود دارد و خیلی به مصلحت ما نیست به این بحث ورود کنیم، افزود: «برداشت من این است این دیدارها در ادوار نزدیک نبوده و دیدارهایی است که در گذشته صورت گرفته است. در دوران برجام این امکان فراهم می‌شد که وزرای خارجه عضو دیدار داشته باشند و بعد از اینکه کری از وزارت خارجه امریکا رفت، در برخی اجلاس‌ها مثل مونیخ و نروژ دیدارهای بین این دو صورت پذیرفته که رسمی تلقی نمی‌شود چرا که کری خیلی صاحب پست و منصبی نبوده است. روی این مباحث تمرکز نکنیم، در دوران اخیر چنین دیدارهایی انجام نشده است.» سخنگوی دستگاه دیپلماسی ادامه داد: «سعی نکنیم در دامی که آنها می‌توانند برای ایران و مقامات ایران پهن کنند، وارد شویم.» قاسمی همچنین درباره مذاکره با امریکا هم گفت: «ما اصلاً به مذاکره با امریکا در شرایط کنونی و وضعیتی که ترامپ ایجاد کرده و به طور ناشیانه و غیرمتعهدانه در خروج از برجام تعجیل کرد و شرایط جدیدی را برای دیگر شرکا و ایران ایجاد کرد، فکر نمی‌کنیم و این بحث امروز در دستور کار ما نیست و شرطی هم برای مذاکره نمی‌تواند وجود داشته باشد.»
‌مذاکره با اروپا در مسیر درست جریان دارد
قاسمی همچنین درباره بسته پیشنهادی اتحادیه اروپا و اینکه تا چه اندازه این بسته می‌تواند به حفظ برجام کمک کند، گفت: «ما در مسیر نسبتاً درستی حرکت می‌کنیم، تماس‌های مستمر با طرف‌های اروپایی ادامه دارد. طرح‌های قبلی را که تا حدی قابل اجرا نبود یا تضمین‌های لازم را نداشت و نمی‌توانست داشته باشد، کنار گذاشتیم و طرح‌های جایگزینی مجدداً مطرح و مکانیسم‌ها در حال فرموله شدن است که بتواند به نوعی همکاری‌های اقتصادی ایران و اروپا را رقم بزند.» او ادامه داد: «این تماس‌های فنی بین دستگاه‌های ذیربط کماکان ادامه دارد و با سرعت بیشتری در حال حرکت هستیم و فکر می‌کنم مسیر درستی است.»
سخنگوی دستگاه دیپلماسی افزود: «انتظار می‌رود در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل دیدار وزرای خارجه ایران و 1+4 برگزار شود و برنامه‌ریزی‌های اولیه در این زمینه انجام شده است. امیدواریم بتوانیم تا حدی به مراحل جدیدتر و نهایی‌تر ورود کنیم، ولی باید کمی صبور بود و نهایتاً امیدوارم پیشنهادها و طرح‌های جدیدتری که مطرح شده بتواند موجب رضایتمندی طرف ایرانی باشد و ضمانت‌های لازم را برای ایران فراهم کند.»
‌تلاش آلمان برای ایجاد یک
ساز و‌کار جدید مالی
سخنگوی وزارت خارجه همچنین در مورد تلاش برخی  مقامات کشورهای اروپایی از جمله آلمان برای اینکه یک ساز و کار مستقلی جهت انجام تبادلات مالی و بانکی با ایران فراهم کنند به نحوی که تحت تأثیر تحریم‌های امریکا قرار نگیرد و مستقل از دلار باشد، گفت: «درخصوص تعاملات پولی و بانکی بین ایران و اتحادیه اروپا و همچنین برخی  کشورهای اروپایی طرح‌هایی بین متخصصان امر در این حوزه مطرح شده است. گفت‌وگوها در این زمینه ادامه دارد و این خوش‌بینی وجود دارد که ساز و کار جدیدی که مطرح شده و بررسی در مورد آن ادامه دارد بتواند تا حدودی برخی  مشکلات در این حوزه را برطرف کند و برخی تضمین‌ها و ضمانت‌های لازم را به ایران ارائه دهد. چنانچه رضایتمندی تهران را به همراه داشته باشد.» قاسمی با بیان اینکه در مورد این طرح‌ها تا زمان نهایی شدن آن باید صبر کرد چرا که این مسائل، مسائلی پیچیده و فنی است، ادامه داد: «باید در مورد این مسائل بررسی‌های همه‌جانبه صورت بگیرد و ابتکارات و خلاقیت‌هایی نیز به کار گرفته شود.»
‌اظهارنظرها درباره تلاش روسیه برای تصاحب سهم نفتی ایران را قبول ندارم
دیپلمات ارشد کشورمان درباره خبرها مبنی بر تلاش روسیه برای تصاحب سهم ایران در بازار نفت، گفت: «برخی اظهارنظرها در برخی رسانه‌ها منتشر شد که با آن موافق نیستم، با روسیه در حوزه‌های مختلف از جمله انرژی مثل سایر حوزه‌ها همکاری‌های خوبی داریم و مشاورت‌های ما در حوزه اقتصادی و انرژی انجام می‌شود و در تماس هستیم و دیدگاه‌های طرفین شنیده می‌شود و همکاری‌های لازم در مواقع لازم انجام می‌شود.»
او افزود: «نمی‌توانم این تعبیر را به کار ببرم که اقدام روسیه علیه ایران و تصاحب بازارهای ایران است و این با همکاری‌های دیگر ما متفاوت است. مقامات رسمی نفتی ما در این خصوص توضیحاتی را ارائه خواهند داد که مهم است و شاید دقیق‌تر از آنچه که من الان بیان کردم.»

علی صادقی
دبیر دپارتمان علمی مجمع جهانی صلح اسلامی
صلح، عدالت، امنیت و حفظ کرامت انسانی مفاهیمی ارزشمند و دیرپا در جامعه بشری هستند که از دغدغه‌های جدی انسان‌ها در طول تاریخ بوده‌اند و از این رو، ساختن جهانی سرشار از عدالت، آرامش و همزیستی مسالمت‌آمیز، همواره آرمانی بزرگ برای بشریت به شمار می‌آمده است. در همین راستا همواره افراد، گروه‌ها و تشکل‌های متعددی تلاش می‌کردند تا مکانیسم‌های مختلفی را برای برقراری صلح و ایجاد امنیت در سطح داخلی و همچنین در ارتباط با جوامع و ملت‌های همسایه به وجود آورند. با شکل‌گیری نظام‌های سیاسی به نام دولت (کشور) و سپس ظهور انقلاب صنعتی و گسترش فناوری‌های نظامی و ارتباطی که تعاملات گسترده بین جوامع مختلف را به همراه داشت، امنیت جوامع نیز تحت‌الشعاع قرار گرفت و تهدیدات صلح نیز بسیار گسترده و مخرب‌تر از قبل شد. شاید پس از بروز طاعون (مرگ سیاه) در اروپا، بتوان جنگ جهانی اول را مهم‌ترین تهدید علیه مردم جهان عنوان کرد که با بهره‌گیری از فناوری‌های نوین صنعتی و جنگی به وقوع پیوست و پیام اختراع و ظهور فناوری‌های مخرب‌تر و نقض گسترده‌تر صلح و امنیت را به جهانیان گوشزد نمود. از این‌رو کشورهای جهان با تشکیل سازمانی جهانی (جامعه ملل) سعی کردند قوانینی جامع و جهان شمول را به تصویب برسانند که مانع از نقض صلح و امنیت و مانع از کشتار جهانیان گردد. دیری نپایید که این مکانیسمِ به ظاهر کارآمد نیز نتوانست در مقابل زیاده‌خواهی‌های برخی دولت‌ها و دولتمردان مقاومت کند و جنگی خانمان‌برانداز و خانمانسوز، گستره گیتی را از شرق تا غرب فرا گرفت.
پس از جنگ جهانی دوم که به کشته و زخمی شدن مردم بسیاری در کشورهای مختلف و نابودی زیرساخت‌های اقتصادی و فرهنگی انجامید، مجدداً جهانیان که زخمی و خسته از ناملایمات قرن بیستم شده بودند، تصمیم گرفتند این‌بار سازمانی نظام‌مند، قوی و حاکم بر مناسبات مختلف نظامی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی را ایجاد کنند تا جهان دیگر شاهد نقض صلح و تهدید امنیت نباشد. این ساختار جدید که با نام «سازمان ملل متحد» بر شالوده جامعه ملل شکل گرفت، با هدف حفظ صلح و امنیت میان دولت‌ها بنیان نهاده شد تا دولت‌ها را از تجاوز به یکدیگر باز دارد و در صورت نقض این موارد، اقداماتی را برای مقابله با آن ترتیب دهد؛ ضمن آنکه به ضرورت وجود صلح در سطح ملی و داخل کشورها نیز توجهی اساسی داشته باشد.
بنابراین، سازمان ملل متحد که به‌عنوان مهم‌ترین سازمان جهانی در راستای حفظ صلح، امنیت و حقوق برابر ملت‌ها فعالیت می‌کند تاکنون فعالیت‌های مختلفی را (موفق یا ناموفق) در راستای وظایف، اهداف و آرمان‌های خود به انجام رسانیده است. از جمله اقدامات سازمان ملل که در راستای هدف مهم برقراری صلح و امنیت انجام گرفت این است که این سازمان، از سال 1981روز ۲۱ سپتامبر مصادف با ۳۰ شهریورماه هر سال را «روز جهانی صلح‌» اعلام کرد‌ تا «تمام جنگ‌ها و درگیری‌ها مشمول آتش‌بس قرار بگیرند، سلاح‌ها به زمین گذاشته شوند و از خشونت پرهیز شود.»
بنابراین، این روز فرصتی است تا مهم‌ترین عوامل ناقض صلح در جهان و فعالیت‌های مختلف صلح‌آفرین، بررسی و تحلیل شوند تا با شناخت نقاط قوت و ضعف و فرصت‌ها و تهدیدات حوزه صلح، امنیت و عدالت، سازمان‌های جهانی از جمله سازمان ملل بتوانند به طور سازنده و کارآمد نقش خود را ایفا نمایند.
امسال در حالی ناقوس صلح در مقر سازمان ملل به صدا درمی‌آید که یکی از مهم‌ترین تهدیدات صلح، عدالت و امنیت جهان که به طور ویژه از ابتدای سال 2018 شاهد آن هستیم؛ اقدامات یکجانبه، غیرقانونی و غیرمنطقی «ترامپ» رئیس جمهوری ایالات متحده امریکا در عرصه بین‌المللی است. «ترامپ» با خروج از پیمان آب و هوایی پاریس، خروج از برجام، خروج از پیمان جهانی مهاجرت، خروج از پیمان تجاری شراکت فرا آتلانتیک (تی‌پی‌پی)، کناره‌گیری از یونسکو، تهدید به خروج از سازمان تجارت جهانی، اِعمال تحریم‌های تجاری ظالمانه و غیرقانونی و... باعث گردیده است قوانین مختلف بین‌المللی و در نتیجه ضرورت وجود سازمان‌های جهانی که با توافق اکثریت کشورهای جهان به رسمیت شناخته شده‌اند؛ از جایگاه متزلزل و شکننده‌ای برخوردار شوند و در درازمدت آسیب‌های فراوانی بر صلح و امنیت جهانی برجای گذارد.
 سازمان‌های بین‌المللی نیز در برابر «دولت امریکا و شخص ترامپ» که به بهانه‌های واهی، تحریم و فشارهای غیرعادلانه اقتصادی و تجاری را بر شهروندان جهان تحمیل کرده‌اند و به بهانه منافع ملی زمینه‌های تضعیف امنیت جهانی را به وجود آورده است؛ عملکرد مناسبی نداشته‌اند؛ به گونه‌ای که می‌توان عملکرد سال 2018 جامعه بین‌المللی در زمینه صلح، عدالت و امنیت را بسیار ضعیف و حتی منفی عنوان کرد.
علاوه بر بی‌اعتنایی رئیس جمهوری امریکا نسبت به تعهدات و قوانین معتبر جهانی، متأسفانه شاهد دخالت‌های مختلف دولت امریکا در امور داخلی و رخدادهای ملی در برخی کشورها از جمله در امریکای لاتین، آفریقا و بویژه کشورهای غرب آسیا هستیم. در این میان، وضعیت غرب آسیا که از همان آغاز شکل‌گیری نظام دولت- ملت در این منطقه، همواره بحران آلوده‌ترین منطقه در ژئوپلیتیک جهانی بوده است؛ با دخالت‌های دولتمردان امریکا و به شکل اشغالگری نامشروع، جنگ‌های نیابتی و حمایت‌های نظامی غیرقانونی از هم‌پیمانان و متحدان خود یا حمایت از گروه‌های هم‌پیمان امریکا، بیش از پیش تشدید شده است؛ تا جایی‌که در حال حاضر کشورهای این منطقه یا میدان خشونت‌بارترین منازعات نظامی هستند یا به طور مستقیم و غیرمستقیم در آن‌ها درگیرند.
دولت امریکا و بویژه «ترامپ» رئیس جمهوری این کشور که ثابت شده است تصمیمی مبنی بر انسان دوستی، برقراری صلح و امنیت جهانی ندارند؛ همچنین با اقدامی دیگر یعنی انتقال غیرقانونی سفارت خود به بیت‌المقدس بار دیگر این منطقه پرآشوب و ناآرام را ملتهب‌تر از قبل کرده و آن را آماده انفجاری دیگر ساختند.
رئیس جمهوری ایالات متحده امریکا، به بهانه تأمین منافع ملی، حتی به خود اجازه داده است که از هرگونه فشار و تصمیمی حتی مغایر با حقوق اولیه بشر و انساندوستی بهره گیرد و برای پیشبرد منافع غیرمشروع و غیرقانونی خود، به استفاده از حربه تحریم‌های مختلف بویژه تحریم‌های اقتصادی و تجاری یکجانبه برای اعمال فشار روانی و فیزیکی و تحت فشار گذاشتن شهروندان مختلف در جهان، برای تن دادن به این خواسته‌ها، استفاده کند.
هر چند این اقدام منحصر به ترامپ نیست به طوری که یکی از ویژگی‌های تاریخ معاصر، ظهور امریکا به‌عنوان کشوری بوده که علاقه‌مندی و تمایل بسیاری به وضع تحریم علیه کشورهای هدف خود در راستای اهداف سیاست خارجی‌اش دارد. امریکا صرفاً از 1993 تا 1996بیش از 61 تحریم یکجانبه علیه 35 کشور وضع کرد که 42 درصد از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند.
خروج از پیمان و قراردادی که قبلاً به تأیید و تصویب رسیده یا عدم پایبندی به آن، مورد پذیرش هیچ فرد، دولت یا سازمانی نبوده و کاری غیرعقلایی، غیرمنطقی و ضد رویه‌های معمول انسانی و قانونی محسوب می‌شود. همچنین، اقدام به وضع تحریم‌های یکجانبه علیه هر کشوری نیز با پنج سند مهم بین‌المللی در تعارض است: منشور ملل متحد، اعلامیه جهانی حقوق بشر، اعلامیه سازمان ملل در خصوص اصول حقوق بین‌الملل ناظر بر روابط و همکاری‌های دوستانه بین دولت‌ها، قطعنامه‌های متعدد درخصوص ممنوعیت اقدامات یکجانبه و قطعنامه‌های متعدد درخصوص تقویت همکاری‌های بین‌المللی در زمینه حقوق بشر.
بنابراین می‌توان چنین نتیجه‌گیری کرد که اقدامات ترامپ در جهان پایان ندارد و با ادامه این روند شاهد شدت‌یابی بحران‌های تهدید کننده صلح، امنیت و عدالت در جهان خواهیم بود. بنابراین جهان معاصر – با وجود بسته شدن پرونده گروه تروریستی داعش و تروریسم تکفیری- به واسطه اوج گرفتن بی‌توجهی و عدم پایبندی «ترامپ» به قوانین و معاهدات بین‌المللی، تلاش امریکا برای انتقال داعش به افغانستان و قفقاز، مداخلات نامشروع دولت امریکا در امور داخلی برخی کشورها، بی‌توجهی سازمان‌های جهانی و برخی دولت‌ها به حوادث و رخدادهای جهانی در سایه فشارهای دولت امریکا همچون اوضاع اسفبار مردم مسلمان میانمار، حمایت از حملات غیرقانونی و کودک‌کشی در یمن، انتقال نامشروع سفارت این کشور به بیت‌المقدس، جنایات گسترده، تحریم و محاصره مردم مظلوم غزه و فلسطین که در سایه حمایت دولت امریکا صورت می‌گیرد، تحریم‌های ظالمانه و غیرقانونی و... وضعیت صلح در سال 2018 بسیار بغرنج‌تر و آسیب‌پذیر از قبل می‌نماید.
 همه این‌ وقایع و رویدادهای جهانی در حالی انجام می‌شود که شاهد عملکرد ضعیف و منفعلانه جامعه جهانی و سازمان‌های مدافع حقوق بشر در تحقق صلح و عدالت جهانی هستیم.‌

سرمقاله «تناقض و رسوایی»/ احمد نقیب‌زاده
بعضی‌ها، جمهوریخواهان را مالکان و وارثان اصلی امریکا می‌دانند که اگر کاری با توافق‌ آنها صورت گرفت، پایدار می‌ماند و اگر کاری خارج از دایره اصلی آنها یعنی سناتورها و صاحبان صنایع و نظامیان جمهوریخواه صورت گیرد، محکوم به شکست است. این دسته از ناظران همین نظر را هم به محافظه‌کاران ایرانی دارند که برنده جنگ بودند و نظام جمهوری اسلامی هم دست‌پرورده آنهاست که با هرگونه اصلاحی که مستلزم تغییر در ارکان این نظام باشد، مخالفت می‌کنند. چرا زمانی که احمدی‌نژاد در رأس کار بود و پیوسته دم از مذاکره مستقیم می‌زد، نه کسی سنگ‌اندازی می‌کرد و نه به طور جدی مخالفتی ابراز می‌داشت. طبیعی است که از این صغرا و کبرا چیدن این نتیجه حاصل می‌شود که دو جناح محافظه‌کار در هر دو کشور باید اختلافات موجود را از بین ببرند. طبعاً جان‌ کری خیانتکار آن‌طور که ترامپ می‌خواندش، نمی‌تواند چنین مهمی را به‌ نام خود ثبت کند بخصوص وقتی به‌ یاد می‌آوریم که حل مسأله ایران به گل دیپلماسی اوباما تبدیل شده بود. روحانی خوش خیال هم نمی‌تواند مدام صیحه بکشد که تحریم‌ها ترک خورده و دیگر قابل بازگشت نخواهد بود. این همیشه راستگرایان هستند که پرستیژ و نمادها برایشان مهم‌تر از واقعیات است. انتخاب روز سیزدهم آبان برای شروع تحریم‌های گسترده که مصادف با سالروز گروگانگیری اعضای سفارت امریکا است، گویا این واقعیت است که این تحقیر هنوز در ذهن راستگرایان زنده است... آیا ایرانی‌ها فرصتی را از دست دادند و قدر اوباما را ندانستند؟ گذشته‌ها گذشته و ما ضمن آنکه امیدواری خود را برای شکست ترامپ و جناحش در انتخابات مقننه آینده حفظ می‌کنیم، باید مواظب باشیم بیش از این سرنوشت کشور خود را با دمدمی مزاجی‌های ترامپ و گروه صهیونیست‌هایی که او را احاطه کرده‌اند، گره نزنیم که از منجنیق فلک سنگ فتنه می‌بارد.

یادداشت «ناپایداری و ناامیدی دو پایه جنگ روانی»/
ابوالقاسم قاسم زاده
ناپایدار نشان دادن مدیریت کلان و ناامید نشان دادن مردم و جامعه دو رویکرد اصلی جنگ رسانه‌ای است. در شرایط مشکلات معیشتی و اقتصادی انتخاب این دو محور برآمده از تجربه تاریخی درباره ایران است. اغلب شبکه‌های رسانه‌ای در غرب و حتی در منطقه بخصوص در کشورهای عربی به‌ صورت مستمر این مأموریت را انجام می‌دهند. هدف این است که نظام حاکم در ایران ناپایدار و مردم ناامیدند... محور مقابله با این جنگ موذیانه دو عنصر آگاهی و شفافیت است. آگاهی مردم از طریق شفافیت مدیریت کلان و رشد فرهنگی جامعه به‌دست می‌آید. مشکلات را آن گونه که واقعیت دارد، حتی اگر از ضعف‌های مدیریتی باشد، باید با مردم در میان گذاشت. دایره فساد که حوزه سلامت مدیریت اجرایی در کشور شده است باید به‌صورت شفاف و بدون اغماض با مردم در میان گذاشته شود. نظام حاکم هیچ سرمایه‌ای بالاتر از اعتماد و حمایت مردم ندارد. در جنگ روانی ـ تبلیغاتی اصل اعتماد مردم هدف‌گذاری شده است تا ناپایداری و ناامیدی را در ایران رایج کنند. آیا در ساختار ارتباطات رسانه‌ای اعم از صداو‌سیما و مطبوعات سمت‌و‌سوی آگاهی و شفافیت برای تقویت و پایداری اعتماد عمومی است یا ناخواسته در زمین حریف بازی می‌کنیم و بستر ناپایداری و ناامیدی را گسترش می‌دهیم؟... چنانچه اعتماد عمومی، به سان سال‌های نخست انقلاب به جامعه برگردد، جنگ روانی رسانه‌ای که بر بستر سستی اعتماد عمومی سوار شده است، شکست خواهد خورد. در این منازعه، پیشدستی خبری، در همه حوزه‌ها، نقش کلیدی دارد. چنانچه مردم اخبار راست را بموقع، از منابع داخلی دریافت کنند، اخبار دروغ منابع خارجی را باور نخواهند کرد. صدالبته شفافیت هزینه دارد، اما فایده آن، برای کلیت نظام بسیار بزرگتر و بیشتر از هزینه آن برای جریان‌های خاص است.

سرمقاله «الزامات سیاست خارجی»/ روح‌الله اسلامی
اصول بدیهی در مورد مبانی و تکنیک‌های سیاست خارجی وجود دارد. اینکه همه کشورها دنبال منافع ملی خود هستند بنابراین از آنها توقع اخلاقی بودن، اعتماد، راستگویی و فرشته مسلکی نداشته باشیم. با همه بازیگران بین‌الملل می‌توان رابطه داشت و حتی زمانی که دو کشور در جنگ به سر می‌برند منطقی و کم‌هزینه است که مراودات دیپلماتیک داشته باشند... ایران برای افغانستان همیشه پناه بوده است و اتباع افغانستان میلیونی در ایران زندگی می‌کنند. افغانستان به آب‌های آزاد دسترسی ندارد و ایران بدون پیش شرط چابهار و خط راهی برای آنها باز کرده است. اکنون سیستان و بلوچستان باید اولویت دستگاه سیاست خارجی ایران باشد و بازگشت آب به هامون و رونق کشاورزی و بهبود محیط زیست آنجا به نفع هر دو کشور است. مهم این است که هامون و وضعیت آب سیستان و بلوچستان وارد معادله سیاست خارجی ایران با افغانستان شود. در موضوع عراق نیز باید مرزهای دو کشور مشخص و در مجلس عراق تصویب شود. حساب و کتاب غرامت جنگ، کمک‌ها و... باید محاسبه شود. می‌توانیم هزینه‌ها و سرمایه‌ها را ناگهانی دریافت نکنیم، اما نمی‌توانیم همه را ببخشیم و به حساب نیاوریم و کار به جایی برسد که مرزها مشخص نباشد، باید مشخص شود چرا برخی در عراق در زمان قطع آب و برق علیه ایران شعار می‌دهند و به پرچم و کنسولگری ایران توهین می‌کنند. سیاست خارجی ایران باید در ظاهر تنش‌زدا، مبتنی‌بر روابط حسنه، اخلاقی و کاملاً متعهدانه رفتار کند، اما در واقعیت همه امور را بسنجد و هیچ موضوعی را رها نسازد. آنچه اکنون به‌نظر می‌رسد در حال روی دادن است و بخصوص مرزنشینان را اذیت و منافع ملی کشور را دچار آسیب ساخته است، رویکردهای صفر و صدی است که یا تنش‌زدایی محض یا قطع ارتباط را دستور کار قرار داده‌اند.

«ضرورت‌های امروز عاشورا»/ احمد حسینی
محتوای سخنرانی‌ها که در بهترین شکل آن، سخنران محترم بجای پرداختن به زندگی و سیره اباعبدالله، به‌طور مکرر از کرامات بزرگانی از علما داستان‌هایی شگفت نقل می‌کنند و به گونه‌ای آن را به عاشورا وصل می‌نمایند که برای اهل مجلس غیر از حیرانی و برای جوانان بجز رفتن به‌دنبال ریاضت‌های آنچنانی و در نهایت کج راهی و توسل به خرافات حاصلی ندارد. یا در شکل مرسوم و سازمان یافته آن تسویه حساب‌های سیاسی با جناح رقیب و خلق شمر و یزید و ابن زیاد و... در توصیف مخالفان خود و سوق دادن افکار عزاداران حسینی به مصادیق این سخنان سعی وافر می‌نمایند. و آنچه درکل فراموش می‌شود حسین مظلوم است. همان جریانی که در روزگاری نه چندان دور با تشبیه بزرگانی مثل مرحوم هاشمی و دیگران به طلحه و زبیر، خودشان را در جایگاه امیر مؤمنان می‌دیدند این روزها جایگاه سرور شهیدان را اشغال کرده‌اند. در عاشورای سال 61 هجری حضرت اباعبد‌الله 57 ساله بودند و متأسفانه در کمتر منبری از رخدادها و سیره آن حضرت و احادیث انسان ساز و نورانی ایشان در این سال‌های طولانی سخن گفته می‌شود، گویی آن حضرت اول محرم به دنیا آمده و روز عاشورا هم شهید شده‌اند و این خود مظلومیتی مضاعف است. در این میان گروهی نیز هستند که با چشم پوشی از سبک عزاداری سنتی آن را در قالب‌هایی روشنفکرانه و بقول خودشان امروزی مطرح می‌کنند که این هم به نوعی انحراف محسوب می‌شود و همواره نتیجه افراط گرایش به تفریط بوده است.

سرمقاله «یکدل باش اگر با حسین(ع) ره می‌سپاری...»/
محمد     ایمانی
نمی‌شود به قول رئیس‌فراکسیون کذا (معاون رئیس جمهوری در دولت مدعی اصلاح‌طلبی) با معاندان فرومایه در حد «گوگوش تا سروش» ائتلاف کرد و درعین حال از انقلاب و اسلام دم زد. نمی‌شود یک سال مدعی شد داستان کربلا داستان مذاکره و سازش است و سالی دیگر گفت «کربلا و محرم یادآور فداکاری و ایثار و درس‌آموز ماست که چگونه باید ایستادگی، استقامت و فداکاری کرد. داستان کربلا داستان ایستادگی و مقاومت و تسلیم نشدن است.» امام حسین درس عزت و ایستادگی داد حتی زیر سم اسب‌های دشمن. آنها که گفتند خزانه خالی است و امریکا می‌تواند ظرف پنج دقیقه تمام توان نظامی ما را نابود کند و نسخه انفعال و تحمیل‌پذیری پیچیدند، باید تناقضات بزرگ خود با گفتمان سالار آزادگان را حل کنند. همان‌ها اگر به لوازم گفتمان مقاومت عمل کرده بودند، خسارت محض را برای کشور به ارمغان نمی‌آوردند.... مکتبی که تربیت شده آن، جهاد شهادت را «احلی من‌العسل» می‌داند، با ترس از تهدید و جنگ دشمن یا ترساندن مردم از این طریق قابل جمع نیست.