همایون خرم ازجمله شاگردان ابوالحسن خان صبا بود. هنرمندی که به هنرش عاشقانه عشق می‌ورزید و درحفظ آن تلاش بسیاری کرد. تا آنجا که توانست درسن 15 سالگی با کسب نمره قبولی ازاستادش صبا به گروه آهنگسازان رادیو وارد شود و بعد‌ها به عنوان تک نواز سال ها دررادیو فعالیت ‌کند. اما این تنها بخشی از شناسنامه هنری اوست.این آهنگساز برجسته با تحولاتی که در ساز ویولن ایجاد کرد توانست نخستین فردی باشد که هویت و شناسنامه ایرانی به این ساز ببخشد.«رسوای زمانه»، « تو ای پری کجایی» و... از آثارمشهوراین هنرمند بزرگ است که در تاریخ موسیقی ایران ماندگار شد. آخرین اجرای زنده یاد همایون خرم به تابستان سال 91 بر می‌گردد که دربرج میلاد تهران روی صحنه رفت.او دراین سال ها با هنرمندانی چون محمد اصفهانی و علیرضا قربانی هم همکاری داشته است.اما طی روزهای اخیر گویا قراراست آلبوم موسیقی متشکل از تعدادی از آثارقدیمی منتشر نشده استاد همایون خرم به خوانندگی همایون کاظمی منتشر شود. به گفته رضا خرم فرزند استاد این آلبوم با نظارت وی و بابک شهرکی  در حال تولید و ضبط است. به گفته او گروه اجرایی آلبوم، نهایت تلاش خود را انجام داده که بتوانند این آلبوم را با بهترین کیفیت به مخاطبان ارئه دهند. رضا خرم درباره نحوه انتشارآثار اجرانشده زنده یاد همایون خرم می‌گوید: آثارمتعددی از پدر به جای مانده که هم در حوزه بی‌کلام و هم در حوزه باکلام می‌تواند در دسترس مخاطبان قرار گیرد، اما لازمه چنین کاری طبقه‌بندی و تنظیم دوباره آثار است که برخی از آنها نیمه کاره هستند.

مریم سادات گوشه
خبرنگار
رونق و بهبود اقتصاد فرهنگ و هنر ازجمله شعارهای فرهنگی دولت دوازدهم از ابتدای کارش تاکنون بوده؛ اما بنابرآنچه برخی کارشناسان اقتصادی ارزیابی می‌کنند، ما تاکنون نتوانسته‌ایم از ظرفیت‌های خود استفاده  بهینه کنیم و اقتصاد فرهنگ وهنرمان را به گونه‌ای رشد دهیم که برایمان سودآور باشد. حالا با این‌که شرایط تحریم بر کشور حاکم است، برخی کارشناسان معتقدند، در برخی عرصه‌های فرهنگی و هنری مثل سینما توانسته‌ایم بیش از پیش جهانی شویم، پس این قابلیت وجود دارد، که با وجود تحریم‌ها حتی بتوانیم ارز هم وارد کشور کنیم. یک فیلمسازایرانی که با نصف قیمت هزینه‌های یک فیلمساز خارجی در ایران فیلم می‌سازد آیا می‌تواند با قیمت بالایی فیلمش را در بازارهای جهانی -برای نمونه بازار «میپ تی‌ وی» یکی از بزرگترین بازارهای تلویزیونی دنیا در شهر کن- بفروشد؟ یا یک هنرمند عرصه تجسمی چقدر می‌تواند با آثارش پول وارد کشور کند؟ یا یک نویسنده با قلمش؟ این ماجرا مختص یک گرایش در عرصه هنرها نیست و تمام حوزه های فرهنگی را در بر می گیرد.
به کنوانسیون برن نپیوسته‌ایم
امیر حسین زادگان مدیر نشر ققنوس در مورد این‌که آیا ناشران خصوصی با شرکت در نمایشگاه‌های جهانی کتاب مثل  نمایشگاه فرانکفورت می‌توانند بر واردات ارز تأثیر چندانی داشته باشند؟به «ایران» می‌گوید:«ما تا زمانی که به کنوانسیون برن نپیوندیم عملاً امکان فعالیت زیاد نداریم تا بتوانیم ارزآوری مناسبی هم داشته باشیم. لازمه این کار عضویت در کنوانسیون برن است. از طرفی اکنون به خاطر تحریم‌ها خیلی از ناشران امریکایی یا انگلیسی حاضر نیستند با ناشران ایرانی قرارداد ببندند حتی به صورت داوطلب‌. قراردادهای ما اکنون به صورت داوطلبانه است. یعنی مجبور نیستیم قرارداد امضا کنیم. معمولاً بیشتر ناشران دنیا بیشتر از آن‌که خریدار باشند، فروشنده هستند. ما با بعضی از کشورها می‌توانیم تعامل داشته باشیم. کشورهای اروپایی مثل فرانسه، آلمان، یا حتی چین و....اما از نظر اقتصادی ارزآوری‌اش آنقدردر بین ناشران مطرح نیست.»
او در پاسخ به این‌که فرض کنیم اصلاً به کنوانسیون برن پیوستیم آیا می‌توانیم به هدفمان برسیم؟ توضیح می‌دهد:« من فکر نمی‌کنم از راه کتاب بتوانیم ارزآوری کنیم.اولاً به خاطر تحریم، خیلی از ناشران خارجی حاضر به بستن قرارداد با ما نیستند. دوم این‌که ما کتاب‌های زیادی برای عرضه به جهان نداریم. یعنی در این حوزه خیلی غنی نیستیم که ارز آن هم  بخواهد مطرح باشد. اما  مثلاً در زمینه سینما امکان آن وجود دارد.»
مدیر نشر ققنوس در ادامه می‌گوید:«تنها کتاب‌هایی که تصویرگری داشته باشند مثل کتاب‌های کودک ، برخی از ناشران خارجی از آن استقبال می‌کنند که  متأسفانه ما هم نسبت به دنیا در این حوزه پیشرفت چندانی  نداشتیم.  در ضمن کنوانسیون برن یک مسأله است اما موضوع مهم دیگر این‌ است که  بازاریابی کتاب در دنیا  اصولاً کار مشکلی است. ارتباطی که با تصویر مثلاً در یک  فیلم می‌توان برقرار کرد راحت تراست تا  با یک کتاب و یا یک رمان. ناشران خارجی اکثراً می‌خواهند کل کتاب ترجمه شده باشد و  این هزینه‌ بازاریابی‌اش  برای یک ناشرایرانی بسیار  بالاست. اما کتاب کودک اکثراً تصویری است و میزان  حجم ترجمه مطالب  آن هم به نسبت کم است.»
حسین زادگان در مورد این‌که حتی اگر رمانی باشد که ناشر خارجی احتمال فروش آن را بدهد، بازهم حاضر به ریسک ترجمه می‌شود؟ می‌گوید:«کتاب‌های ما مگر در ایران چقدر تیراژ دارد؟ اگرهم ناشری پیدا شود که بخواهد کتاب ما را ترجمه کند، مثلاً کتاب سمفونی مردگان یا دالان بهشت را می‌خواهد. کتاب‌های پر تیراژ را می‌خواهد و آنهایی  را که بازتاب خوبی داشته باشند، جایزه گرفته باشند یا نقدهای خوبی در موردش نوشته شده باشد می‌خواهد که  تعداد آنها هم  متأسفانه خیلی کم است. زمانی جایزه‌های خصوصی بیشتر بود و رونق داشت ، نقد کتاب هم  بازتابش در دنیا بیشتر بود اما حالا هر دو اینها کمتر شده است .این موارد خیلی تأثیر دارد.»
لزوم ارائه راهکار از سوی سازمان سینمایی
از بازار کساد فروش کتاب در دنیا که بگذریم بازار فیلم ایرانی بخصوص حالا که بیش از گذشته هم مطرح شده و جوایز معتبری هم از جشنواره‌های جهانی گرفته می‌توانند در بازارهای جهانی فروش خوبی داشته باشند. اکثر کارگردانان حتی بازیگرانی که به جشنواره‌های مطرح دنیا می‌روند می‌گویند تقریباً بازار فیلم این جشنواره‌ها از فیلم‌های ایرانی تهی است. کمتر فعالی در این بازار به چشم می‌خورد که مشغول معامله با شرکت‌های مطرح دنیا باشد.
علیرضا شاهرخی فعال عرضه و پخش جهانی سینمای ایران می‌گوید:«دوتا بحث است یکی داشته‌های ماست که به جهت استانداردهای بین‌المللی قابلیت کار داشته باشد و این به تمام بخش‌های سینما مربوط می‌شود. از فیلم سینمایی گرفته تا انیمیشن و فیلم مستند و کوتاه. در کل باید موادی داشته باشیم که استاندارد‌ها و قابلیت‌های عرضه بین‌المللی را داشته باشد. اکنون آنچه ما با آن مواجهیم بحث مالی قضیه است. با این قیمت‌های ارزی که داریم حضور در بازارهای بین‌المللی در بخش خصوصی غیرممکن است. هزینه ثبت نام و اقامت مبلغ بسیار بالایی می‌شود.»
او در ادامه معتقد است: «شکل دادن پول برای ثبت نام یا این‌که اگر از فروش این فیلم‌ها پولی به دست بیاوریم دریافت کردنش به چه نحو است؟ ضمن این‌که در بحث قراردادها هم با برخی کشورها دچار مشکل هستیم. به این نحو که با شرکت‌های داخلی ایران قرارداد نمی‌بندند و شرطشان این است که باید یک شرکتی خارج از ایران ثبت شده باشد و ثبت شرکت هم در خارج از کشور دغدغه‌ها و مشکلات خود را دارد.»
شاهرخی درباره این‌که آیا سینمای ما می‌تواند ارز‌آوری داشته باشد؟ می‌گوید«ما می‌توانیم ارزآوری کنیم. مثلاً فیلم را به فلان شرکت چینی یا روسی بدهیم. چگونه باید پول را از آنها گرفت؟ ما فیلم خوب داریم. حساب‌های برخی از دوستان ما در کشورهای اروپایی بسته شده است. یعنی اگر تحریم نبودیم می‌توانستیم در عرصه اقتصاد فرهنگ حرفی داشته باشیم.»
او در خصوص لزوم حمایت دولت و سازمان سینمایی می‌گوید:«سازمان سینمایی در یک بخش بسیار کوچکی به ما کمک می‌کند.آن هم در حوزه شرکت در بازار فیلم است. مثلاً دردو  بازار فیلم محل اقامت به ما می‌دهد. اما در این حوزه سازمان سینمایی وقتی شورای بین‌الملل در بنیاد فارابی تشکیل داد، یکی از نکات همین بود. مثلاً پیدا کردن راه حل مالی برای این قضیه و یا کمک‌های دیگر در بخش سخت افزاری  بود برای دانلود فیلم‌هایمان. اما این که چقدر به عمل نزدیک شود طبیعتاً سازمان سینمایی می‌تواند در بحث حضور در بازارهای فیلم کمک بیشتری کند، فضا دهد و راهکاری برای واردات ارز بدهد. در حقیقت سازو کاری برای دریافت پول باید بیندیشد.»
هرچه غیررسمی‌تر، ارزآورتر!
کاظم دوست حسینی استاد دانشگاه و اقتصاددان در مورد این‌که آیا دولت برای واردات پول  توسط بخش خصوصی درعرصه فرهنگ و هنرباید سازو کاری بیندیشد، می‌گوید:«بخشی از حوزه اقتصاد به فرهنگ و هنر مربوط می‌شود و می‌تواند مثل کشورهای پیشرفته که نقش مهمی ایفا می‌کند در کشور ما هم نقش خوبی ایفا کند. اما آنچه تاکنون در کشور ما وجود داشته از نظر عدد و رقمی به عنوان درآمد ارزی قابل توجه نبوده است. قطعاً فیلم‌های کنونی ما خیلی بهتر از گذشته شده و جایش را هم در بازار‌های دنیا باز کرده است اما از نظرعدد و رقم به عنوان یک درآمد ارزی بالا برای کشور رقم قابل توجهی نیست. قطعاً باید سرمایه‌گذاری در این حوزه کرد اما این‌که اقتصاد فرهنگ و هنر اکنون در این شرایط بتواند باری از تحریم‌ها بردارد، نمی‌تواند ولی در آینده امکانش هست.»
او که نظرش در خصوص حمایت دولت از بخش خصوصی برای ورود ارز به کشور کاملاً با اهالی فرهنگ و هنر متفاوت است، در این خصوص تصریح کرد:« اینطور نیست. اینها مثل خیلی از صادرکنندگان می‌توانند به صورت مویرگی نقل و انتقال پول انجام دهند، مثل کسانی که دفاتر خارج از کشور دارند، اینها هم از این طریق می‌توانند عمل کنند اما دولت به اینها نمی‌تواند دراین شرایط کمکی کند. چون باری از تحریم‌ها برنمی‌دارند.»
دوست حسینی ادامه داد:«فیلمسازان ما در داخل برای فروش فیلم‌هایشان با مشکلاتی مواجهند. حالا اگر مثلاً فیلمی مثل «رستاخیز» در خارج از کشور هم بفروشد نهایتاً یک میلیون دلار می‌فروشد که این برای اقتصاد کشور ما خیلی نمی‌تواند کاری کند حتی اگر صد تا هم از این دست فیلم‌ها داشته باشیم ممکن است خیلی اثرگذار نباشد.این تحریم عموماً متوجه کانال‌های رسمی ما در حوزه اقتصاد است. مؤسسات دولتی و... اما خیلی از صادرکنندگان شرکتی با ماهیت حقوقی در خارج از کشور به ثبت رساندند و با آن اسم فعالیت می‌کنند. صادرکنندگان ما متبحر شده‌اند و می‌توان از آنها هم کمک گرفت. ضمن این‌که یک تعداد خاصی از کشورها هستند که به ما سخت می‌گیرند و خیلی از کشورها هم هستند که سختگیری ندارند که امکان این‌که از طریق آنها هم انجام شود وجود دارد.نیازی نیست سازمان سینمایی وارد عمل شود چون اتفاقاً هر چه غیررسمی باشد بهتر و راحت‌تر می‌توانند کار کنند.»
حوزه تجسمی هم با مشکلاتی روبه‌روست.  آن هنرمندانی که تابلوهایشان به قیمت کمی به دلالان حراجی‌ها فروخته می‌شود در حراج‌های خارج از کشور که نفعی نمی‌برند و قطعاً این دلالان و حراج داران هستند که پول فروش آثار را به جیب خواهند زد اما نقاشانی مثل معصومه مظفری از ساز وکار سخت انتقال آثارشان به خارج از کشور می‌گویند واین که اگر دولت حمایتشان نکند ، قادر نخواهند بود که آثارشان را بفروشند.

مریم شهبازی
خبرنگار
در حالی که بیش از یک دهه از درگذشت اکبر رادی می‌گذرد، اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با همکاری بنیاد این نمایشنامه‌نویس مطرح معاصر، برگزاری نخستین دوره جشنواره‌ای را در دستور کار خود قرار داده‌اند که عنوان «اکبر رادی» را یدک می‌کشد. آن طور که مجریان برپایی این جشنواره می‌گویند، هدف از راه‌اندازی این رویداد هنری کمک به کشف استعدادهای جوان و تلاش برای هدایت آنان به سمت و سویی‌ است که در نهایت ارتقای هنر تئاتر را در بخش‌های مختلف به‌دنبال داشته باشد.
دبیری نخستین دوره این جشنواره به عهده بهزاد صدیقی گذاشته شده است. او که طی سال‌های گذشته مسئولیت‌هایی نظیر مدیریت بخش نمایشنامه‌نویسی جشنواره تئاتر فجر را برعهده داشته درباره هدفی که از برپایی این جشنواره دنبال می‌شود به «ایران» گفت:«مهم‌ترین هدف از برپایی این جشنواره حمایت و هدایت استعدادهای جوان نمایشنامه‌نویسی در مسیری است که در نهایت ارتقای تئاتر را در پی داشته باشد.»
آن طور که در فراخوان این جشنواره آمده علاقه‌مندان شاهد برپایی آن در 6 بخش مسابقه مونولوگ، مسابقه نمایشنامه‌نویسی، مسابقه نمایشنامه‌خوانی، مسابقه مقالات و همایش رادی‌شناسی، پلاس(+) در بردارنده نمایشگاه کاریکاتور با عنوان «لبخند با شکوه آقای رادی» و نمایشگاه عکس و اسناد تصویری آثار اکبر رادی خواهند بود.
به گفته صدیقی امسال در هر بخش یک برگزیده و یک تا دو هنرمند تقدیری معرفی خواهد شد.
نخستین دوره این جشنواره نوظهور تئاتری در حالی از 22 تا 28 دی ماه برپا می‌شود که از نظر زمانی، فاصله چندانی با جشنواره تئاتر فجر ندارد؛ البته صدیقی تأکید دارد که این دو جشنواره از نظر زمانی همپوشانی چندانی ندارند. او وجه تمایز این جشنواره با دیگر جشنواره‌هایی را که چند سالی است در حوزه تئاتر شاهد برپایی‌شان هستیم، در تلاشی می‌داند که مجریان آن در جهت آشنایی نسل جوان هنرمندان این حوزه با هنر و افکار اکبر رادی به خرج می‌دهند.
او در همین رابطه گفت:«این جایزه عنوان مردی بر آن قرار گرفته که از چهره‌های شاخص نمایشنامه‌نویسی معاصرمان به شمار می‌آید. با اینکه زمان چندان زیادی از درگذشت زنده یاد رادی نگذشته اما بسیاری از جوانان فعال این حوزه چندان او را نمی‌شناسند.»
به گفته این فعال عرصه تئاتر مهم‌ترین دلیل دور بودن نسل جدید فعالان این بخش از هنرمان با نوشته‌ها و آثار رادی در نوع نگاهی است که نظام دانشگاهی به سرفصل‌های درسی دارد. صدیقی گفت: «عمده توجه نظام دانشگاهی و حتی مراکز آموزشی آزاد تئاتر به نمایشنامه‌های خارجی است، از همین رو نسل جوان آشنایی کمتری با قدیمی‌های این حوزه در کشور خودمان دارند.» صدیقی در شرایطی چنین گلایه‌ای از نظام آموزشی دارد که معتقد است جوانان نه تنها با آثار اکبررادی، بهرام بیضایی، علیرضا نادری آشنا نیستند بلکه حتی از نوشته‌های جوان‌ترهایی همچون نغمه ثمینی هم اطلاعات چندانی ندارند. او با اشاره به هنرجویانی که هرازچندی بواسطه برپایی کلاس‌های آموزشی با آنان روبه‌رو می‌شود، ادامه داد:«بارها از شرکت‌کنندگان کلاس‌ها درباره افرادی همچون اسماعیل خلج پرسیده‌ام اما در کمال تعجب دیده‌ام که حتی آثار آنان را نمی‌شناسند!
دانشگاه‌های ما سال‌هاست که به روز نشده‌اند و با روش‌های روز تدریس بخش‌های مختلف تئاترجهان غریبه هستند. متأسفانه بخشی از مصوبه‌های تئاتر به دهه چهل باز می‌گردد،‌ای کاش مسئولان بالاخره متوجه ضرورت بازنگری در مصوبه‌های این هنر بشوند تا بخشی از مشکلات حل شود.»
دبیرعلمی جشنواره تئاتر اکبر رادی ضمن اشاره به موانعی از جمله کمبود سالن‌های نمایش تأکید کرد:«به دلایل مختلف از جمله نبود حامی دولتی برای حفظ سالن‌های خصوصی تئاتر شاهد تعطیلی پی‌درپی آنها هستیم. این در شرایطی است که طی همین یکی-دو ماه شاهد تعطیلی چند سالن تئاتری ازجمله تماشاخانه پالیز بودیم و اگر مسئولان چاره‌ای نیندیشند بیش از امروز با کمبود سالن نمایش روبه‌رو می‌شویم.»
ستاره‌سازی یکی دیگر از مسائلی‌ است که صدیقی به آن نقد دارد، اینکه مدتی‌ است بسیاری از فعالان تئاتر بواسطه تمایل کارگردانان به دعوت از چهره‌های مطرح سینما برای ایفای نقش در تئاترهای خود در جهت دستیابی به تضمینی برای فروش گام برمی دارند. به گفته صدیقی سازمان‌های شهرداری، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سایر نهادهای دولتی و حکومتی مرتبط با فرهنگ و هنر باید درجهت حمایت از سالن‌های تئاتر کاری کنند تا حداقل شاهد افزایش مشکلات این بخش از هنر نباشیم.

اسماعیل میرفخرایی، مجری و تهیه‌کننده قدیمی تلویزیون که از منتقدان جدی عملکرد برنامه‌سازی در تلویزیون و اجرای مجری‌های آن است می‌گوید علاوه بر اینکه سطح سلیقه مخاطبان نزول پیدا کرده برنامه‌سازی با اصول استاندارد هم افول پیدا کرده و همین مسأله روی اجرای مجریان این رسانه نیز تأثیر منفی گذاشته است. او در گفت‌وگویی با خبرآنلاین گفته است: «وقتی مجری بی‌شخصیت یا بی‌ملاحظه باشد و از ارتباطات محترمانه‌ای که حتی در یک میهمانی با حضور چند بزرگتر رعایت می‌شود پا را فراتر گذارد و یکباره با میهمانی که بزرگتر است خودمانی می‌شود و می‌گوید تو حالت چطوره؟ و این حرف‌ها یا لودگی می‌کند و ریختش را عوض می‌کند، مثلاً مردها زیرابرویشان را به‌طور فاحشی برمی‌دارند، از نظر هنجارهای اجتماعی حتی در جامعه امروز ایران مردود است. من نمی‌دانم این دوربین چه گرفتاری ایجاد می‌کند که افراد می‌خواهند با حرکات نامأنوس خودشان را به جامعه عرضه کنند.»

پس از حواشی ایجاد شده برای قیمت‌گذاری بلیت‌های تئاتر و اینکه این نرخ‌گذاری‌ها بر چه اساس و نگاه کارشناسانه‌ای انجام می‌شود، شورای صنفی تئاتر به منظور ارزیابی کارشناسانه قیمت بلیت نمایش‌ها و همچنین درجه بندی سالن‌های خصوصی تئاتر شکل می‌گیرد. طبق گزارش مهر، این شورای صنفی قرار است با حضور نمایندگان ۹ نهاد از جمله اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، خانه تئاتر، شهرداری تهران و حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی باشد. شکل‌گیری و فعالیت شورای صنفی تئاتر می‌تواند در شفاف‌سازی هزینه تولیدات نمایشی و تعیین بهای بلیت آثار نقش بسزایی داشته باشد به شرط اینکه فعالیت این شورا همانند برخی شوراهای دیگر سلیقه‌ای نشود.

سامان دادن به دستمزد بازیگران با تصویب نظام تهیه‌کنندگی

محمدمهدی حیدریان رئیس سازمان سینمایی با اشاره به انتقادها درباره دستمزدهای نجومی بازیگران سینما و افزایش این دستمزدها به دنبال گرانی دلار و ناتوانی تهیه‌کننده داخلی در تولید، اعلام کرد با تحقق نظام تهیه‌کنندگی دستمزدهای بازیگران نیز قاعده‌مند خواهد شد. طبق گفته حیدریان تا آخر سال‌جاری وضعیت تهیه‌کنندگان موجود با نظام‌نامه جدید تطبیق نهایی داده خواهد شد.

موافقت شورای ساخت با چهار فیلمنامه

شورای صدور پروانه ساخت در جلسه اخیر با چهار فیلمنامه موافقت کرد. فیلمنامه‌های «از عشق» به تهیه‌کنندگی مستانه مهاجر و کارگردانی و نویسندگی امیرحسین ثقفی در ژانر اجتماعی، «فردی» به تهیه‌کنندگی، کارگردانی و نویسندگی پیمان معادی در ژانر اجتماعی، «عماد و طوبی» به تهیه‌کنندگی مهدی صباغ‌زاده و کارگردانی و نویسندگی کاوه صباغ‌زاده در ژانر اجتماعی و «حال» به تهیه‌کنندگی تورج منصوری و کارگردانی و نویسندگی عباس رزیجی در ژانر اجتماعی موافقت شورای ساخت سازمان سینمایی را اخذ کردند.

افتتاح «هفته فیلم اروپایی» در خانه هنرمندان

«هفته فیلم اروپایی» با همکاری مشترک گروه سینمایی هنر و تجربه و مؤسسه ملی فرهنگی اتحادیه اروپا، بعدازظهر روز جمعه، بیستم مهرماه، در خانه هنرمندان با حضور مقامات و میهمانان بین­‌المللی و داخلی آغاز به کار کرد.

انتشار مهم‌ترین منبع آموزشی موسیقی دنیا در ایران

کتاب آموزشی «سلفژ، تئوری موسیقی، تربیت شنوایی، ریتم و دیکته» نوشته پروفسور«مارتاآ.گتزو» که یکی از مهم‌ترین منابع آموزشی موسیقی در دنیاست برای اولین بار با ترجمه سینا جعفری‌کیا مدرس موسیقی در ایران منتشر و رونمایی می‌شود. به گفته سینا جعفری کیا مدرس هنرستان موسیقی و مترجم در این کتاب پایه‌ای‌ترین مباحث به صورت دقیق از سطح مقدماتی تا پیشرفته به هنرجو آموزش داده می‌شود و به نوعی تمام مصالح لازم برای رسیدن به سطحی حرفه‌ای با تکنیک بالا را در خودش جای داده است. مراسم رونمایی این کتاب پنجشنبه 26 مهرماه با سخنرانی استادانی چون اسماعیل تهرانی، کامبیز روشن روان، وارطان ساهاکیان و کارن کیهانی برگزار خواهد شد.

یادی از استاد دبیرسیاقی در سالن سینماحقیقت

برنامه این هفته کانون فیلم «سینماحقیقت» مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، به نمایش و نقد دو فیلم مستند «منوچهر مشیری» با عناوین «شناسای سخن» (درباره دکتر حسن انوری) و «نادره کار» (مستند- پرتره‌ای با موضوع استاد سیدمحمد دبیرسیاقی) اختصاص یافته است. این دو فیلم مستند از ساعت 17 عصر روز یکشنبه 22 مهرماه 97 در سالن سینماحقیقت این «مرکز» به نمایش عمومی درآمده و سپس با حضور منوچهر مشیری (کارگردان)، ناصر صفاریان (مسئول نمایش و نشست فیلم‌ها) و مهرداد فراهانی (منتقد میهمان) مورد نقد و بررسی قرار می‌گیرد.

حادثه‌ای تلخ در صحنه فیلمبرداری فیلم تازه تام هنکس درباره مجری سرشناس برنامه‌های کودک خبرساز شد. در این حادثه جیمز امزویلر صدابردار سرشناس ۶۱ ساله سینمای امریکا کشته شد. به گفته مقامات محلی این صدابردار کهنه‌کار از بالکن لوکیشن فیلمبرداری به پایین سقوط کرده و در پی آن به سرعت به بیمارستان منتقل شده اما در اثر آسیب‌های وارد شده از دنیا رفته است. اکنون فیلمبرداری به دلیل تحقیقات پلیس درباره این حادثه متوقف شده است. امزویلر که سال ۲۰۱۵ برنده جایزه معتبر امی شد، در بیش از ۸۰ اثر سینمایی و تلویزیونی کار کرده بود. از مشهورترین آثار کارنامه کاری او می‌توان به «انتقامجویان»، «بخت پریشان»، «جک ریچر» و «ضربه مغزی» اشاره کرد.