محمد فاضلی
استاد دانشگاه بهشتی

درباره منشور حقوق شهروندی (43)
حق تشکیل احزاب

من تلاش می‌کنم هر شب درباره یکی از حقوق تصریح‌شده در منشور حقوق شهروندی بنویسم. نوشته‌ها و گفته‌های ما درباره حقوق شهروندی در عصری که همگان از طریق شبکه‌های اجتماعی می‌توانند وارد گفت‌وگوی فراگیر شوند، مؤثر خواهد بود. اگر مایل بودید، شما هم این نوشته‌ها را با دیگران به اشتراک بگذارید.
روز چهل‌وسوم
ماده 43-شهروندان از حق تشکیل، عضویت و فعالیت در احزاب، جمعیت‌ها، انجمن‌های اجتماعی، فرهنگی، علمی، سیاسی و صنفی و سازمان‌های مردم‌نهاد، با رعایت قانون، برخوردارند. هیچ‌کس را نمی‌توان از شرکت در آنها منع کرد یا به شرکت در یکی از آنها مجبور ساخت. عضویت یا عدم عضویت نباید موجب سلب یا محدودیت حقوق شهروندی یا موجب تبعیض ناروا شود. نگاه امنیتی به سمن‌ها و سایر تشکل‌ها هنوز غلبه نسبی دارد و به طرق مختلف این گونه سازمان‌ها با محدودیت‌هایی مواجه هستند. دولت اگر در پی تحقق حقوق مندرج در ماده 43 است باید قوانینی را تدوین و تصویب نماید و رویه‌هایی را در نظام سیاسی پایه‌ریزی کند که هرگونه تفاوت‌گذاری یا ترجیح و برتری یا ایجاد محدودیت و مانع‌تراشی بین شهروندان یا تشکل‌های مردمی یا احزاب و گروه‌های سیاسی در فرایند قانونمند مشارکت در امور اجتماعی را که ناشی از تفاوت دیدگاه‌های فکری آنان یا تعلق به جناح یا گروه‌بندی سیاسی، اجتماعی خاص است از میان ببرد. مسأله مهم این است که تشکل‌های وابسته به برخی تفکرات در سازماندهی خود و بهره‌مندی از کمک‌های نهادهای مختلف آزاد هستند و دائماً برای سایر تشکل‌ها مانع‌تراشی می‌شود.
دولت نیازمند آسیب‌شناسی کردن قوانین و رویه‌های صدور مجوز و نظارت بر تشکل‌هاست. چگونه است که برخی احزاب به سرعت تشکیل شده و مجوز دریافت می‌کنند؛ و برخی دیگر در راهروهای دستگاه بوروکراتیک معطل می‌مانند؟ این داستان برای سمن‌ها و سایر تشکل‌ها نیز به طرق مختلف تکرار می‌شود؟
نگاه امنیتی به تشکل‌ها همواره آنها را به‌عنوان مظنون می‌نگرد و بیم دارد که احزاب، مطبوعات، سمن‌ها و سایرین اقداماتی مجرمانه انجام دهند. این رویکرد هیچ‌گاه به‌طور جدی با تلاش برای تنظیم‌گری و افزایش خودانتظام‌بخشی جایگزین نشده است. به عبارتی، هنوز تلاش جدی صورت نگرفته تا امور مطبوعات، احزاب، تشکل‌ها و سمن‌ها به نهادهای تنظیم‌گر و ناظر برآمده از خود این تشکل‌ها سپرده شود و دولت در جایگاه نظارت متفاوتی قرار گیرد. این گونه تشکل‌ها می‌توانند قواعد حاکم بر رفتار خود را خودشان تنظیم کنند. مسائل جامعه ایران به حدی از پیچیدگی رسیده که قدرت سیاسی دیگر به تنهایی قادر نیست با آنها روبه‌رو شود. قدرت سیاسی نمی‌تواند بدون مشارکت تشکل‌های غیردولتی با آسیب‌های اجتماعی، مشکلات محیط زیست یا فساد مقابله کند. تحقق حقوق مصرح در ماده 43 کمکی برای خود قدرت سیاسی است تا ظرفیتش برای غلبه بر مشکلات را افزایش دهد.

 

علیرضا کاردار


ایرنا گزارش داد نگرانی‌های دولتمردان ترکیه از کاهش 30 درصدی سفر گردشگران خارجی به این کشور در سال گذشته، موجب شده رئیس جمهوری ترکیه فراخوانی با نام «همسایه‌ات را بردار و بیا» برای احیای گردشگری کشورش اعلام کند. چقدر جالب. وقتی یک مقام مسئول و دولتمرد وارد این بازی فراخوان‌ها بشود، یعنی در جهان بحث فراخوان خیلی فراگیر شده و همه به فوایدش پی برده‌اند. فراخوان که فقط روی خطوط راندن، پلاستیک نگرفتن، ماهی عید را سرخ نکردن و با یک قطره آب دوش گرفتن نیست! چه خوب بود مسئولان کشور ما هم قدرت فراخوان را می‌دانستند و ازش به بهترین صورت استفاده می‌کردند. مثلاً دست کم برای همین موضوع گردشگری یا حفظ محیط زیست فراخوان‌هایی راه می‌انداختند تا مردم هم همراهشان شوند و مثل همین کشور همسایه که فوقش چندتا ساختمان تاریخی و چندتا بازار آنچنانی و چندتا ساحل اینچنینی دارد، کشور ما هم با این همه چیزهای دیدنی از آن سود ببرد.
برفرض اگر قرار بود در کشور ما چنین فراخوان‌هایی راه بیفتد، اول مسئولان از ترس تخریب آثار باستانی و محیط زیستی باید فراخوان می‌زدند «همسایه‌ات که هیچ، خودت هم نیا»! بعد که خارجی‌ها حسابی التماس می‌کردند و قول می‌دادند مواظب باشند و دست به چیزی نزنند، مشاوران مسئولان هم می‌گفتند بابا این خارجی‌ها که خوبند، حواس‌شان بیشتر از خود ما به آثار ماست، آنگاه مسئولان فراخوان می‌زدند «حالا اگه می‌خوای بیا، ولی چیزی برای دیدن نیست. خود دانی!» بعد که مشاوران یواشکی در گوش مسئولان یک چیزهایی می‌گفتند و یادآوری می‌کردند هنوز چند تا تیر و تخته و منظره سالم آن گوشه‌ها باقی مانده، مسئولان دوباره پیغام می‌دادند «اوکی حله! فقط با جیب پر بیای ها»!
بعد که سیل گردشگران به سمت کشور روانه می‌شد و از در و دیوار توریست بالا می‌رفت و فلاش می‌زد، باز مشاوران به مسئولان هشدار می‌دادند و مسئولان هم فراخوان می‌زدند «حالا که اومدی جون مادرت مواظب ساختمونا و جنگل و رودخونه باش دیگه، اَه!» بعد که گردشگران حسابی گردش می‌کردند و همه جا را سیر برانداز می‌کردند و کارشان تمام می‌شد و می‌رفتند سر خانه و زندگی‌شان، به‌عنوان حسن ختام دوباره مسئولان فراخوان می‌زدند «خوب بود؟ نرید پشت سرتون رو نگاه نکنین ها! به همسایه‌هاتون هم بگین بیان. این دفعه دست بچه‌ها رو هم بگیرین خانوادگی تشریف بیارین در خدمت باشیم. هنوز جاهایی مونده که ندیدین. چندتا دلفین سخنگو هم تو کیش داریم. عمو و عمه‌ها رو هم از طرف ما سلام برسونین!» به همین راحتی می‌توان به کمک چهارتا فراخوان و چندتا هشتگ، چرخ صنعت توریسم را در کشور به جریان انداخت و علاوه بر ارزآوری، دوست‌های جدید هم پیدا کرد!
 

حمید عنایت
در «سیاست‌نامه»
تازه‌ترین شماره فصلنامه اندیشه سیاسی «سیاست‌نامه» به مدیرمسئولی حامد زارع و سردبیری محمد قوچانی منتشر شد. گفت‌وگو با «فرهنگ رجایی» درباره حمید عنایت و علم سیاست همچنین مقالاتی از سید جواد طباطبایی درباره جنبش قانون به بهانه 110 سالگی مشروطه، مهدی تدینی درباره نظریه ارنست نولته به همراه ترجمه نوشتاری از او درباره نظام لیبرال اروپا، شرحی بر نظریه دیردره مک‌کلاسکی درباره ماتریالیسم سرمایه و پیشرفتِ تمدن به همراه ترجمه نوشتاری از او، بحثی در ضرورت بشری و شرعی حضور هیأت‌ منصفه در کلیه جرایم جنایی در مقاله‌ای از عمادالدین باقی، مروری بر اصل تفکیک قوا در اندیشه مشروطه‌خواهی، مؤلفه‌های اصلی نظریه سلطنت مشروطه هگل، ترجمه مدخل روشنگری ارنست کاسیرر در دایرة‌المعارف علوم اجتماعی از یدالله موقن، سیری در مضامین نخستین سروده‌های ایرانیان به زبان عربی، مطالعه موردی ارداویراف‌نامه، چند تعریف مدرن از مشروطیت اثر چارلز هوارد مک‌ایلوان، گفتاری درباره تاریخچه دانشکده علوم اقتصادی و سیاسی دانشگاه شهید بهشتی و کارنامه حمید عنایت در مطلبی از احمد نقیب‌زاده اهم مطالب این شماره است. شماره 6 مجله سیاست‌نامه در 304 صفحه و به قیمت 15 هزار تومان نشر یافته است.
 

اهمیت و کارکرد تاریخ شفاهی در دوره معاصر
برنامه «اهمیت و کارکرد تاریخ شفاهی در دوره معاصر» با حضور مهدی ابوالحسنی ترقی و مولود ستوده، امروز ساعت 16 از سوی موزه عصارخانه شاهی در کتابخانه مرکزی اصفهان واقع در خیابان باغ گلدسته برگزار می‌شود.
نشست «روشی تلفیقی در بررسی محتوای هنر ایرانی»
نشست «روشی تلفیقی در بررسی محتوای هنر ایرانی» با سخنرانی الهام اعتمادی، امروز ساعت 14 در پژوهشکده هنر به نشانی خیابان ولی عصر، بالاتر از خیابان امام خمینی، نبش کوچه شهید حسن سخنور، شماره 29 برگزار می‌شود.
نقد کتاب «چرخ بی‌آیین؛ زندگینامه عارف قزوینی»
نشستی درباره کتاب «چرخ بی‌آیین؛ زندگینامه عارف قزوینی» با حضور امیر بهاری و فرهود صفرزاده (نویسنده کتاب)، به بهانه چاپ دوم مجموعه، امروز ساعت 17 در شهرکتاب ابن‌سینا واقع در شهرک غرب، انتهاى خیابان ایران زمین، روبه‌روى بیمارستان بهمن برگزار می‌شود.
کرسی ترویجی «نقد ایده نظری روش‌های فهم متن»
کرسی ترویجی «نقد ایده نظری روش‌های فهم متن» با ارائه بخشعلی قنبری و نقد عبدالهادی فقهی‌زاده، محمدمهدی ملازاده و حامد علی‌اکبرزاده، امروز ساعت 16 در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی واقع در خیابان انقلاب، خیابان ابوریحان، خیابان وحید نظری، شماره ۴۷ برگزار می‌شود.

فریدالدین پوراحمد

نگاهی به موضع گیری‌های برنامه سینمایی «هفت» درباب جشنواره و «ماجرای نیمروز»
اطلاع‌رسانی
یا اعمال سلیقه
هر جشنواره هنری به این دلیل که با دو عنصر اصلی رقابت و داوری برگزار می‌شود، حتماً با حاشیه‌هایی همراه است. سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر هم خالی از چنین حاشیه‌هایی نبود؛ صرف نظر از اینکه برگزاری جشنواره امسال، از نقطه آغاز و انتخاب فیلم‌ها، هیأت انتخاب، حذف برخی از آثار و در نهایت هم داوری، یکی از پرچالش‌ترین دوره‌های جشنواره بود و بسیاری از رسانه‌ها با رویکردی حرفه‌ای نقاط مثبت و منفی را دیدند و نقدهای معتبر نوشتند، اما برخی دیگر هم گویی تنها منتظر بهانه‌ای بودند تا کلیت جشنواره را نشانه بگیرند و فارغ از نگاه حرفه‌ای، ضربه‌شان را وارد کنند. ناگفته پیداست که برنامه تلویزیونی «هفت» پرچمدار چنین جهت‌گیری ای بود و با وجود اینکه در حوزه نقد فیلم می‌کوشید نسبت به سال گذشته نگاه حرفه‌ای‌تر و قاعده مندتری نسبت به این موضوع داشته باشد، اما باز هم خط انتقادی خارج از متن سینما را به وضوح می‌شد در آن پیدا کرد.
نیاز به توضیح نیست که منظور راقم این سطور، مقابله با نقد و منتقدین نیست، که سینمای ایران و هر نوع اثر هنری نمی‌تواند خود را بی‌نیاز از نقد بداند؛ و دست کم فیلم‌هایی که در جشنواره اخیر روی پرده رفتند، نشان دادند که بیش از هر اثر دیگر به نقد بیرحمانه نیاز دارند. مقصود، نگاه‌هایی کاملاً بی‌ربط با اتفاقاتی است که در حاشیه جشنواره رخ دادند و کسانی مثل بهروز افخمی و مسعود فراستی در «هفت» تمام تلاش خود را به کار بستند تا حرف‌شان را به کرسی بنشانند. موضوع عجیب و غریب هراس داوران دوتابعیتی از مزاحمت‌های منافقین برای رأی دادن به «ماجرای نیمروز» ساخته محمدحسین مهدویان -که فیلمی علیه این سازمان تروریستی است- یکی از پررنگ‌ترین سوژه‌هایی بود که افخمی خود را به آب و آتش می‌زد تا آن را به مخاطبانش بقبولاند.
 طرفه آنکه، افخمی بدون ارائه کوچکترین سندی، این «برداشت غیرمستدل» را رسانه‌ای کرد و از همه جالب تر اینکه حتی اندک احتمالی را برای اشتباه بودن آن قائل نبود. علاوه بر این، او به جد معتقد بود که اراده‌ای در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی وجود دارد تا «ماجرای نیمروز» را نادیده بینگارد و او را به حقش نرساند. البته این حقِ کارکنان یک رسانه است تا فیلمی را تا این اندازه بالا ببرند و آن را بپسندند، اما اینکه «برداشت» خود را با اعتماد به نفس کامل به‌عنوان «خبرِ» قطعی به خورد مخاطب بدهند، نه تنها دور از اخلاق است، بلکه علی الاصول حرفه‌ای هم نیست. ضمن اینکه اگر نگاهی به برندگان جشنواره بیندازیم، غیردقیق و نادرست بودن بسیاری از ادعاهای «هفت» و شبه هفتی، عیان می‌شود. تصور کنید «ماجرای نیمروز» که با دریافت 5 سیمرغ رکورددار جشنواره شد، به زعم دست اندرکاران یک برنامه تلویزیونی قرار بوده نادیده گرفته شود؛ بسیاری از مشکلات «هفت»، دقیقاً همین تفسیرهای سلیقه‌ای است که در بهترین حالت در قامت پیش‌بینی ظاهر می‌شوند که طبیعتاً می‌تواند درست یا نادرست از کار درآید. اما پافشاریِ بیجا بر یک موضع‌گیریِ اشتباه، فقط کار را خراب‌تر می‌کند. رسانه اگر هدفش اطلاع‌رسانی و آگاه کردن و اگر ادعایش داشتن رویکردی انتقادی است، باید مرد میدان باشد و حتی اگر اشتباهی هم کرد و پیش‌بینی‌اش غلط از آب درآمد، خطایش را بپذیرد و به مخاطبانش هم توضیح دهد. «هفت» اما اساساً چنین زاویه دیدی را قبول ندارد و به نظر هم نمی‌رسد در آینده بخواهد در شیوه نقد، داوری و اطلاع‌رسانی تغییری ایجاد کند.

 

امشب «برلیناله 2017» با اهدای جایزه خرس طلایی پایان می‌گیرد
زمانی برای ترسیم سفر مکاشفه‌ای «شلوندورف»


وصال روحانی

فستیوال بین‌المللی فیلم برلین 2017 که شصت و هفتمین دوره این رقابت ویژه به شمار می‌آید و پس از کن فرانسه و همپا با ونیز ایتالیا دومین جشنواره برتر سینمای جهان تلقی می‌شود، پس از 11 روز نمایش 18 فیلم بخش مسابقه و 155 فیلم کوتاه و بلند دیگر در بخش‌های مختلف امشب با معرفی فیلم برنده جایزه خرس طلایی و سایر برگزیدگان جشنواره پایان می‌گیرد. پیش‌بینی فیلم فاتح باتوجه به برابری نسبی سطح و کیفیت فیلم‌های امسال سخت نشان می‌دهد اما می‌توان با اطمینان گفت که «بازگشت به مونتاوک» جدید‌ترین کار فولکر شلوندورف سینماگر شاخص کشور میزبان جشنواره که دیروز (جمعه) به نمایش در آمد، با کیفیت خوب و داستان جالب و رویدادهایش به جمع مدعیان اصلی خرس طلایی پیوست و نقد توأم با ستایش آن از سوی نشریات امریکا واریه‌تی و لینترتین منت ویکلی این باور را به وجود آورد که هیأت ژوری جشنواره به سرکردگی پلی ورهدون هلندی اختیار و مجال بیشتری را یافته است که یکی از جوایز خود را به این فیلم مکاشفه‌ای جدید شلوندورف اختصاص بدهد. در درام تازه این هنرمند معناگرای آلمانی که استلان اسکارز گارد نقش اصلی را ایفا می‌کند، شاهد احیای یک ارتباط دوستانه قدیمی هستیم اما این فقط پایه یک موضوع عمیق‌تر و نگاه به زیر بنای احساسات از هم گسیخته‌بشری در دنیای ماشینی شده قرن بیست و یکم است که آدم‌های روزگار بیش از آنکه یکدیگر را نگاه کنند، سرشان به سمت صفحه موبایل هایشان گرفته شده و در دنیای مبادله اطلاعات بعضاً بد گرفتار آمده و از انسانیت فاصله گرفته‌اند. کاراکتر اصلی قصه یک رمان نویس به نام مکس زوان با بازی عالی اسکارزگارد است که از برلین به نیویورک می‌رود تا شاهد به صحنه رفتن جدید‌ترین نمایش خود باشد اما آن جا با دیدن همسر سابقش دگرگون می‌شود و این در حالی روی می‌دهد که او پس از طلاق از همسر سابقش زندگی تازه‌ای را برای خود ساخته است. دنیایی عجیب که او در آن چنان مشغول کار و حرفه خود است که حتی از همسر فعلی خود نیز که ساکن نیویورک است فرسنگ‌ها فاصله مکانی و روحی دارد و دایماً با تبلت خود کلنجار می‌رود تا جدید‌ترین امکانات خود را بررسی کند. فیلم جدید شلوندورف به واقع روایت سرگشتگی انسان‌ها در عصری است که همه ملزومات هدفمند بودن آنها وجود دارد اما توجهی به آن‌نشان نمی‌دهند.
استقبال از یک فیلم رومانیایی
روز پنجشنبه فیلم «Ana, mon Amour» جدید‌ترین ساخته کالین پیتر نتزز هم در برلین به نمایش درآمد و این هنرمند ژرمن تبار تبعه رومانی فرصت یافت اندیشه‌های اجتماعی‌اش را در قالب یک فیلم دراماتیک جدید رو کند. میرسیا پوستلنیکو و دیانا کاوالیوتی بازیگران اصلی این فیلم 127 دقیقه‌ای پرفراز و فرود هستند که استقبال از آن به سطح قابل توجهی رسید. از این پس همه کارها و نگاه‌ها به هیأت ژوری‌ای است که معمولاً انتخاب‌های غیرمعمول زیادی در برلین داشته‌اند.
گنجی به نام کیارستمی
سینمای بالنده ایران امسال فارغ از تمامی این هیجانات و احتمال‌ها حضوری محدود و اندک در دومین جشنواره بزرگ جهان داشت و فقط پخش مجدد در «کلوزآپ» یکی از فیلم‌های ماندگار عباس کیارستمی فیلمساز فقید و اندیشمند ایرانی در بخش نمایش‌های ویژه «برلیناله 2017» یک بار دیگر اروپایی‌ها را به این باور رساند که با کوچ ابدی کیارستمی، چه گنج کمیابی را از دست داده‌اند.

4 کتابخانه تازه در تهران تا پایان سال
مدیر کل کتابخانه‌های عمومی استان تهران گفت: تا پایان سال چهار کتابخانه در تهران بازگشایی می‌شود.علی نیکنام در گفت‌و‌گو با ایرنا اظهار داشت: از ابتدای سال 95 که توسط نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور «سال خواندن» نام گرفت، تصمیم گرفته شد، نوسازی تجهیزات و تعمیر و مرمت 16 کتابخانه عمومی در تهران در دستور کار قرار گیرد. وی با بیان اینکه 4 کتابخانه از ابتدای سال تاکنون بازگشایی شده، افزود: تا پایان سال چهار کتابخانه دیگر مرمت و بازگشایی می‌شود و چهار کتابخانه نیز تا خرداد ماه سال 96 راه‌اندازی می‌شود.


50 سالگی «بانی و کلاید»
در مراسم اسکار ۲۰۱۷
بازیگران اصلی فیلم معروف «بانی و کلاید» در جشن پنجاه‌سالگی ساخت این فیلم در مراسم اسکار حضور می‌یابند.به نوشته هالیوودریپورتر، قرار است «وارن بیتی» و «فی داناوی» بازیگران اصلی فیلم «بانی و کلاید» با حضور روی صحنه مراسم اسکار و اعطای جایزه بهترین فیلم این رویداد سینمایی، یاد این فیلم به‌یادماندنی را ۵۰ سال پس از ساخت زنده نگه‌ دارند. مراسم اعطای جوایز اسکار ۲۶ فوریه (۸ اسفند) در دالبی تئاتر لس‌آنجلس برگزار می‌شود.

 

به شوق هفتاد و نهمین زادروز «آذرتاش آذرنوش»
منادی نگاه علمی به نقش ایرانیان در ارتقای ادب عرب

علی بهرامیان
مدیر بخش اسناد مرکز دایره‌المعارف بزرگ اسلامی

«آذرتاش آذرنوش» در عرصه پژوهشی خود، منشأ خدمات بزرگی شده است که بیشتر در سه جهت قابل بررسی است؛ نخست آنکه او با پژوهش‌های خود سهم ایرانی‌ها را نضج گرفتن و رشد یافتن ادبیات عرب در قرون اولیه و بعدی اسلامی نشان داد. اینکه عربی به منزله زبان جهانی آن روزگار و نه در تملک یک قوم خاص بود. او کوشش کرده در نوشتارهای خود، با کاویدن تعابیر و واژه‌ها، نشانه‌های فرهنگی ایرانی را در شعر ادبای عرب نشان دهد. آنچه در این میان به قوت حضور‌نژاد عرب دامن می‌زند، نظریه شبه فلسفی اتحاد ذهن و زبان است، به این معنا که کسانی که در طول تاریخ به عربی نوشته‌اند، عرب بوده‌اند. در صورتی‌که ایرانیان اندیشمندی چون ابوریحان بیرونی و ابن‌سینا به سبب جهانی بودن عربی از شرق تا غرب، به آن می‌نوشتند تا همه جا مورد استفاده قرار گیرد؛ به مانند امروز که یک ژاپنی به انگلیسی می‌نویسد و چه بسا بهتر از او، به این زبان مسلط باشد. البته هیچ‌کس نمی‌تواند مظاهر تمدن ایرانی را در فرهنگ و ادبیات عرب کتمان و پنهان کند. آذرنوش این مهم را نه از منظر نژادی و احساسی که در وجه علمی مورد بررسی قرار داد و تأکید کرد که هیچ یک از ادبا و حکمای ایرانی، هیچ‌گاه ملیت خود را فراموش نکرده‌اند.
خدمت دیگر آذرنوش، تدریس او در دانشکده الهیات دانشگاه تهران است که افزون بر آنکه در سال‌های پیش از انقلاب، معاون دانشکده بود، سال‌های متمادی به تدریس زبان و ادبیات عربی پرداخت که چندین نسل را از دانش خود بهره‌یاب ساخت. او اما نه فقط در تعلیم، که در جنبه‌های دیگر تحقیقی چون ماخذ‌شناسی و فیش‌نویسی بسیاری را یاری‌رسان بود.
جنبه سومی که در فعالیت‌های او باید بدان اشاره داشت، حضورش به‌عنوان مدیر بخش ادبیات عرب مرکز دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی در سه دهه اخیر است. آذرنوش علاوه بر مقالات متعدد - که در مجموعه‌ای 3 جلدی تحت عنوان «در باب ادب تازی» به طبع رسیده است -، با آن شانیت علمی اما طالبان علم را مدد رساند و هر پرسشی را در خضوع و خشوع کامل، پاسخگو بوده است. او یک دانشمند متواضع حقیقی است که بی هیچ‌ منتی، هر نوشتاری به دستش برسد را حک و اصلاح می‌کند و از این جهت، وجودش مغتنم و برگردن خیلی‌ها حق دارد.
نثر او فخیم و فریبا است و به دور از ملال‌آور بودن. مردی برآمده از سنت قدیم فرهنگ ایران است و به زبان فارسی و فرهنگ ایرانی، عرق دارد اما فارغ از تعصب است. به این معنا که ارزش‌های انسانی برایش جایگاه ویژه‌ای داشته و نگاه علمی برایش اولویت دارد.

 

همزمان با دومین سالگرد درگذشت صادق طباطبایی صورت گرفت
اهدای کتاب به کودکان روستانشین
امسال و همزمان با دومین سالگرد درگذشت مرحوم دکتر صادق طباطبایی (سخنگوی دولت موقت) با ابتکار و همت همسرش فاطمه صدرعاملی، کتاب‌هایی برای کودکان و نوجوانان در برخی از روستاهای استان‌های «چهارمحال و بختیاری»، «بوشهر» و «کهگیلویه و بویراحمد» ارسال می‌شود. به گفته همسر وی همه این هدایا تا دوشنبه دوم اسفند (مصادف با سالروز درگذشت دکتر طباطبایی) به مدارس و کتابخانه‌های روستایی فرستاده خواهد شد.
 

رضا سلیمان نوری

کاروانسرای مادرشاه سمت راست اتوبان اصفهان - تهران حد فاصل‏ اصفهان و مورچه خورت واقع شده و جزو کاروانسراهای سلطنتی محسوب می‏‌شود. این بنا که در عهد صفوی و براساس روایت موجود به دستور مادر شاه عباس ساخته شده 86 متر طول و 75متر عرض دارد. همچنین در چهارگوشه آن چهار برج مدور و در وسط اضلاع شمالی و جنوبی نیز دو برج پنج ضلعی ساخته شده است. دورتادور لبه فوقانی دیوار خارجی و برج‌ها دیوار نیز جان پناهی با کنگره‏‌های زیبا و تزئینات‏ آجرکاری ایجاد شده که علاوه بر جنبه تزئینی عاملی‏ جهت جلوگیری از سقوط مسافران هنگام شب بوده است. درگاه ورودی این بنا از طریق دالان کوتاهی به سرسرا رسیده و حیاط مستطیل شکل بنا دارای 18 اتاق است که هر کدام یک ایوان دارند. پشت ایوان‏ بزرگ شرقی، تالار بزرگی قرار دارد که به نظر می‌‏رسد محلی برای انجام مراسم پذیرایی از شاهنشاه یا سفیران خارجی بوده است. تنها تزئینات کنونی این بنا که از آجر و سنگ در ساخت آن استفاده شده، آجرکاری نمای دیوار جان پناه است.